۲۵۸- باب نهی از نقل دادن و گفته‌های مردم و سخن گفتن مردم با والیان امور هرگاه نیازی بدان نباشد، مانند ترس از وقوع مفسده و غیره
قال الله تعالی: ﴿وَلَا تَعَاوَنُواْ عَلَى ٱلۡإِثۡمِ وَٱلۡعُدۡوَٰنِ﴾[المائدة: ۲] .
خداوند می‌فرماید: «بر گناه و تجاوز یاری منمائید».
۱۵۳۹- «وعن ابن مَسْعُودٍ س قال: قالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «لا يُبَلِّغْني أحدٌ من أصْحابي عنْ أحَدٍ شَيْئا، فَإنِّي أُحِبُّ أنْ أَخْرُجَ إِليْكُمْ وأنا سليمُ الصَّدْرِ»» رواه أبو داود والترمذی.
۱۵۳۹- «از ابن مسعود سروایت است که:
رسول الله جفرمود: هیچیک از اصحاب من از دیگری بمن چیزی نرساند، زیرا می‌خواهم بسوی شما برآیم، در حالیکه دلم سالم است».