۲۳۸- باب فضیلت برده ایکه حق خدا و حق مولایش را اداء می‌کند
۱۳۶۲- «عَن ابن عُمَر، ب، أَنَّ رَسُول اللَّه ج قال: إنَّ العَبْد إذا نَصحَ لِسيِّدِه، وَأَحْسَنَ عِبادةَ اللَّه، فَلَهُ أَجْرُهُ مرَّتيْنِ»» متفقٌ علیه.
۱۳۶۲- «از ابن عمر بروایت است که:
رسول الله جفرمود: هرگاه برده‌ای برای مولایش خیر اندیشی کرده و عبادت خدا را به وجهی نیکو انجام دهد، برای او دو مزد داده می‌شود».
۱۳۶۳- «وعَنْ أبي هُريرَة، س، قَال: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «للعبدِ الـممْلُوكِ المُصْلحِ أَجْرَانِ»، والَّذِي نَفسُ أبي هُرَيرَة بيَدِهِ لَوْلا الجهَادُ في سَبِيلِ اللَّه، والحَجُّ، وبِرُّ أُمِّي، لأحْببتُ أنْ أمُوتَ وأنَا ممْلوك». متفقٌ علیه.
۱۳۶۳- «از ابو هریره سروایت است که:
رسول الله جفرمود: برای بردهء نیکوکار دو مزد است. سوگند به ذاتی که جان ابو هریره در دست اوست، اگر جهاد در راه خدا و حج و نیکی بمادرم نمی‌بود، دوست داشتم که بمیرم، در حالیکه برده باشم».
ش: هدف توجه و اهتمام و عنایت به بردگان می‌باشد.
۱۳۶۴- «وعَنْ أبي مُوسَى الأَشْعَرِي، س، قال: قالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «الممْلُوكُ الذي يُحْسِنُ عِبَادَةَ رَبِّه، وَيُؤدِّي إلى سَيِّدِهِ الذي عليهِ مِنَ الحق، والنَّصِيحَة، والطَّاعَة، لهٌُ أجْرَانِ»» رواهُ البخاری.
۱۳۶۴- «از ابو موسی اشعری سرایت است که:
رسول الله جفرمود: برده ایکه عبادت پروردگارش را نیکو انجام دهد، و در برابر بادارش هم حق و فرمانبرداری و خیر اندیشی ایرا که بر وی لازم است، ادا کند، برای او دو مزد داده می‌شود».
۱۳۶۵- «وعَنْهُ قَال: قَالَ رسُولُ اللَّهِ ج: «ثلاثةٌ لهُمْ أَجْران: رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الكتاب آمن بنبيَّه وآمنَ بمُحَمد، والعبْدُ المَمْلُوكُ إذا أدَّى حقَّ اللَّه، وَحقَّ مَوَالِيه، وَرَجُل كانَتْ لَهُ أَمةٌ فَأَدَّبها فَأحْسَنَ تَأْدِيبَها، وَعلَّمها فَأَحْسَنَ تَعْلِيمَها، ثُمَّ أَعْتقَهَا فَتَزَوَّجَهَا، فَلَهُ أَجْرَان»» متفقٌ عَلیه.
۱۳۶۵- «از ابو موسی اشعری سروایت است که:
رسول الله جفرمود: سه کس است که برای‌شان دو مزد است:
مردی از اهل کتاب که به پیامبرش و به محمد جایمان آورد.
و برده ایکه حق خدا و مهترانش را اداء نمود.
و مردی که کنیزی داشت و آن را نیکو ادب نمود و نیکو آموزش داد و سپس وی را آزاد نموده با وی ازدواج کرد، برایش دو مزد است».