ترجمه فارسی ریاض الصالحین

۱۸۵- باب فضیلت وضوء

قال الله تعال: ﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا قُمۡتُمۡ إِلَى ٱلصَّلَوٰةِ فَٱغۡسِلُواْ وُجُوهَكُمۡ﴾[المائدة: ۶] . إلی قوله تعالی ﴿مَا يُرِيدُ ٱللَّهُ لِيَجۡعَلَ عَلَيۡكُم مِّنۡ حَرَجٖ وَلَٰكِن يُرِيدُ لِيُطَهِّرَكُمۡ وَلِيُتِمَّ نِعۡمَتَهُۥ عَلَيۡكُمۡ لَعَلَّكُمۡ تَشۡكُرُونَ﴾[المائدة: ۶] .

خداوند می‌فرماید: «ای مسلمانان چون به نماز برخیزید، پس بشوئید رویهای خد را. تا فرمودهء باریتعالی: خدا نمی‌خواهد که بگرداند بر شما دشواریی، ولی می‌خواهد که پاک سازد و نعمت خود را بر شما تمام کند، تا شود که شکرگزاری کنید».

۱۰۲۴- «وعَنْ أَبي هُريْرَةَ س قال: سمِعْت رَسُولَ اللَّهِ ج يقُول: «إِنَّ أُمَّتي يُدْعَوْنَ يَوْمَ القِيامَةِ غُرّاً محَجَّلِينَ مِنْ آثَارِ الوضوءِ فَمنِ اسْتَطَاعَ مِنْكُمْ أَنْ يُطِيل غُرَّتَه، فَليفعلْ»» متفقٌ علیه.

۱۰۲۴- «از ابو هریره سروایت است که گفت:

از رسول الله جشنیدم که می‌فرمود: امتم در روز قیامت از آثار وضوی‌شان غر و محجل نامیده می‌شوند (آنکه دست و پا و جبینش از سفیدی می‌درخشد). پس آنکه از شما می‌تواند که غرهء خود را دراز نماید، باید این کار را عملی کند».

۱۰۲۵- «وعنه قَال: سَمِعْت خَلِيلي ج يقُول: «تَبْلُغُ الحِلية مِنَ الـمؤمِن حَيْث يبْلُغُ الوضـوءُ»» رواه مسـلم.

۱۰۲۵- «از ابو هریره سروایت است که گفت: از خلیلم جشنیدم که می‌فرمود: زیور مؤمن بجایی می‌رسد که آب وضوء می‌رسد».

۱۰۲۶- «وعن عثمانَ بن عفانَ س قال: قال رسولُ اللَّهِ ج: «منْ تَوَضَّأَ فَأَحْـسَنَ الوضـوءَ، خَرَجَت خَطَايَاهُ مِنْ جسَدِهِ حتَّى تَخْرُجَ مِنْ تحتِ أَظفارِهِ»» رواه مسلم.

۱۰۲۶- «از عثمان بن عفان سروایت است که:

رسول الله جفرمود: کسیکه وضوء کند و نیکو وضوء نماید، گناهانش از بدنش بیرون می‌شود، حتی اینکه از زیر ناخنهایش می‌برآید».

۱۰۲۷- «وعنهُ قال: رَأَيْتُ رسُولَ اللَّهِ ج يَتَوَضَّأُ مثلَ وُضوئي هذا ثُمَّ قال: «مَنْ تَوَضَّأَ هكذا غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنبِهِ، وَكَانَتْ صَلاتُهُ وَمَشْيُهُ إِلى المَسْجِدِ نَافِلَةً»» رواه مسلم.

۱۰۲۷- «از عثمان بن عفان سمروی است که گفت:

من رسول الله جرا دیدم که مثل این وضویم، وضوء ساخته و فرمود: کسیکه اینگونه وضوء کند، گناهان گذشته‌اش آمرزیده می‌شود، و نماز و رفتن او به مسجد برایش نافله بحساب می‌رود».

۱۰۲۸- «وعن أبي هريرةَ س أَنَّ رسولَ اللَّهِ ج قال: «إِذا تَوَضَّأَ العبدُ المُسلِم أَوِ الـمؤْمِنُ فَغَسل وجهَهُ خَرجَ مِنْ وَجهِهِ كلُّ خطِيئَة نَظَر إِلَيْهَا بِعيْنيْهِ مع الـماءِ أَوْ معَ آخرِ قَطْرِ الـماءِ، فَإِذا غَسل يديه، خَرج مِنْ يديهِ كُلُّ خَطيئَةٍ كانَ بطَشَتْهَا يداهُ مَعَ المَاءِ أَوْ مع آخِر قَطْرِ الـماءِ، فَإِذا غَسلَ رِجَليْه، خَرَجَتْ كُلُّ خَطِيئَةٍ مَشَتها رِجلاه مع الـماءِ أَوْ مَع آخرِ قَطرِ الـماءِ، حتى يخرُجَ نَقِيًّا مِن الذُّنُوبِ»» رواه مسلم.

۱۰۲۸- «از ابو هریره سروایت است که:

رسول الله جفرمود: چون بندهء مسلمان یا مؤمن وضوء سازد، دو رویش را بشوید، هر گناهی که به چشمانش بسوی آن نگریسته، از رویش همراه آب، یا با آخرین قطره‌های آب می‌برآید و چون دستهایش را بشوید، هرگناهی که دست‌هایش به آن چنگ زده با آب یا با آخرین قطرهء آب می‌براید و چون پاهایش را بشوید، هرگناهی که پاهایش بسوی آن رفته با آب یا با آخرین قطرات آب می‌برآید، تا اینکه از گناهان پاک بیرون می‌شود».

۱۰۲۹- «وعنْهُ أَنَّ رسُول اللَّهِ ج أَتَى الـمقبرةَ فَقَال: «السَّلامُ عَلَيْكُمْ دَار قَومٍ مُؤْمِنينِ وإِنَّا إِنْ شَاءَ اللَّه بِكُمْ لاحِقُون، ودِدْتُ أَنَّا قَدْ رأَيْنَا إِخْوانَنَا»: قَالُوا: أَولَسْنَا إِخْوانَكَ يا رسُول اللَّه؟ قال: «أَنْتُمْ أَصْحَابي، وَإخْوَانُنَا الّذينَ لَم يَأْتُوا بعد» قالوا: كيف تَعْرِفُ مَنْ لَمْ يَأْتُوا بَعْدُ من أُمَّتِكَ يا رسول الله؟ فقال: «أَرَأَيْتَ لَوْ أَنَّ رَجُلا لهُ خَيْلٌ غُرٌّ مُحجَّلَةٌ بيْنَ ظهْريْ خَيْلٍ دُهْمٍ بِهْم، أَلا يعْرِفُ خَيْلَه؟» قَالُوا: بلَى يا رسولُ اللَّه، قَال: «فَإِنَّهُمْ يأْتُونَ غُرًّا مَحجَّلِينَ مِنَ الوُضُوءِ، وأَنَا فرَطُهُمْ على الحوْضِ»» رواه مسلم.

۱۰۲۹- «از ابو هریره سروایت شده که:

رسول الله جبه گورستان آمده فرمود: «السَّلامُ عَلَیكُمْ دَار قَومٍ مُؤْمِنینِ وإِنَّا إِنْ شَاءَ اللَّه بِكُمْ لاحِقُونَ» سلام بر شما سرای قوم مؤمنان و اگر خدا بخواهد، به شما ملحق خواهیم شد. دوست داشتم که برادران مان را می‌دیدم.

گفتند: یا رسول الله جآیا ما برادرانت نیستیم؟

فرمود: شما اصحاب و یاران من هستید و برادران مان کسانی‌اند که هنوز نیامده‌اند.

گفتند: یا رسول الله جچگونه می‌شناسی از امتت کسی را که هنوز نیامده؟

فرمود: چطور است که هرگاه مردی گلهء اسبی داشته باشد، که پیشانی و دست‌ها و پاهایش سفید باشد، در میان گلهء اسپانی که سیاه و یک رنگ‌اند، آیا گله‌اش را نمی‌شناسد؟

گفتند: آری!

فرمود: همانا ایشان می‌آیند، در حالیکه از سبب وضوء پیشانی و دست‌ها و پاهای‌شان سفید است و من قبل از ایشان بر حوض وارد می‌شوم».

۱۰۳۰- «وعنْهُ أَنَّ رسُولَ اللَّهِ ج قال: «أَلا أَدُلُّكُمْ على ما يَمْحُو اللَّه بِهِ الخَطَايا، ويرْفَعُ بِهِ الدَّرجات؟ قَالُوا: بلى يا رَسُول اللَّه، قَال: إِسْباغُ الوُضُوءِ على المكَارِهِ وكَثْرَةُ الخُطَا إلى المساجِد، وانْتِظَارُ الصَّلاةِ بعْد الصَّلاة، فَذلِكُمُ الرِّبَاط، فذلِكُمُ الرِّباطُ»» رواه مسلم.

۱۰۳۰- «از ابو هریره سروایت است که:

رسول الله جفرمود: آیا شما را به چیزی که خداوند تعالی بوسیلهء آن گناهان را محو نموده و درجات را بلند می‌برد، راهنمائی نکنم؟

گفتند: آری یا رسول الله ج!

فرمود: تمام وضوء کردن بر سختی‌ها، (همچون سردی و گرمای زیاد) و بسیار گام زدن بسوی مساجد و انتظار نماز بعد از نماز. پس این است جای ملازمت و پیوستگی».

۱۰۳۱- «وعَنْ أَبي مَالكٍ الأَشْعرِيِّ س قَال: قالَ رسُولُ اللَّهِ ج: «الطُّهُورُ شَطْرُ الإِيمانِ»»رواه مسلم. وقد سبقَ بِطولِهِ فی باب الصبر. وفي الباب حديثُ عمرو بْنِ عَبْسةَ سالسَّابِقُ في آخِرِ باب الرَّجاءِ، وَهُو حدِيثٌ عظيم، مُشْتَمِلٌ على جُملٍ من الخيرات.

۱۰۳۱- «از ابو مالک اشعری سروایت شده که:

رسول الله جفرمود: پاکیزگی نصف ایمان است».

این حدیث را مسلم روایت نموده و با درازی‌اش در باب صبر گذشت و در این باب حدیث عمرو بن عبسه ساست که در آخر باب رجاء گذشت و آن حدیث بزرگی است که شامل جمعی از خیرات است.

۱۰۳۲- «وعنْ عُمَر بْنِ الخَطَّابِ س عنِ النَّبِيِّ ج قَال: «ما مِنْكُمْ مِنْ أَحدٍ يتوضَّأُ فَيُبْلِغُ أَو فَيُسْبِغُ الوُضُوءَ ثُمَّ قَال: أَشْهدُ أَنْ لا إِله إِلاَّ اللَّه وحْدَه لا شَريكَ لهُ، وأَشْهدُ أَنَّ مُحمَّدًا عبْدُهُ وَرسُولُه، إِلاَّ فُتِحَت لَهُ أَبْوابُ الجنَّةِ الثَّمَانِيَةُ يَدْخُلُ مِنْ أَيِّها شاءَ»» رواه مسلم.

وزاد الترمذي:«اللَّهُمَّ اجْعلْني من التَّوَّابِينَ واجْعلْني مِنَ المُتَطَهِّرِينَ».

۱۰۲۳- «از عمر بن خطاب سروایت شده که:

پیامبر جفرمود: هیچکدام شما نیست که وضوء بگیرد و آن را برساند یا کامل نماید (شک راویست) سپس بگوید: أَشْهدُ أَنْ لا إِله إِلاَّ اللَّه وحْدَه لا شَریكَ لهُ، وأَشْهدُ أَنَّ مُحمَّدًا عبْدُهُ وَرسُولُه، مگر اینکه تمام هشت دروازهء بهشت باز می‌گردد، تا از هر کدام که بخواهد داخل گردد. این حدیث را مسلم روایت نموده است.

و ترمذی افزوده که: اللَّهُمَّ اجْعلْنی من التَّوَّابِینَ واجْعلْنی مِنَ المُتَطَهِّرِینَ. بار الها! مرا از زمرهء آنانیکه زیاد توبه نموده و بسیار پاکیزه کاری می‌نمایند، بگردان».