۹۲- باب در فضیلت سنگینی و وقار
قال الله تعالی: ﴿وَعِبَادُ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلَّذِينَ يَمۡشُونَ عَلَى ٱلۡأَرۡضِ هَوۡنٗا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ ٱلۡجَٰهِلُونَ قَالُواْ سَلَٰمٗا ٦٣﴾[الفرقان: ۶۳] .
خداوند می‌فرماید: «و بندگان خدا آنانی اندکه بر زمین به آهستگی روند و چون سبکسران به ایشان سخن زنند، گویند، سلام بر شما ( باش شکیبائی پاسخ دهند)».
۷۰۳- « وعن عائشة ل قالت: مَا رَأَيْتُ رسول اللَّه ج مُسْتَجْمِعاً قَطُّ ضَاحِكاً حتَّى تُرى مِنه لَهَوَاتُه، إِنَّما كانَ يَتَبَسَّم». متفقٌ علیه.
۷۰۳- «از عائشه لروایت شده که گفت:
هیچوقت ندیدم که رسول الله ج در خندیدن مبالغه کرده باشند، طوری که گوشت آخر دهان‌شان دیده شده باشد. همانا آنحضرت جتبسم می‌نمود».