۱۹۸- باب استحباب استراحت نمودن بر پهلوی راست، بعد از دو رکعت صبح و ترغیب بر آن، خواه در شب تهجد کرده باشد، یا خیر
۱۱۱۰- «عنْ عائِشَةَ ل قالَت: كانَ النَّبيُّ ج إذا صلَّى رَكْعَتي الْفَجْر، اضْطَجع على شِقِّهِ الأَيْمن». رواه البخاری.
۱۱۱۰- «از عائشه لروایت شده که گفت:
چون پیامبر جدو رکعت صبح را میخواند به پهلوی راست خویش استراحت مینمود».
۱۱۱۱- «وَعنْهَا قَالَت: كانَ النبيُّ ج يُصَلِّي فيما بيْنَ أَنْ يفْرُغَ مِنْ صلاة الْعشَاءِ إلى الْفجْرِ إحْدَى عَشْرَةَ رَكْعةً يُسَلِّمُ بيْنَ كُلِّ ركعَتيْن، ويُوتِرُ بِوَاحِدَة، فَإذا سَكَتَ المُؤَذِّنُ مِنْ صلاةِ الْفَجْر، وتَبيَّنَ لَهُ الْفَجْر، وَجاءَهُ المُؤَذِّن، قام فَرَكَعَ رَكْعَتيْن خَفِيفَتَيْن، ثُمَّ اضْطَجَعَ عَلى شِقِّه الأَيْمَن، هكذا حَتَّى يأْتِيَهُ المُؤَذِّنُ للإِقَامَة». رواه مُسْلِمٌ
۱۱۱۱- «از عائشه لروایت است که گفت:
پیامبر جدر وسط آنکه از نماز عشاء فارغ شود تا نماز صبح ۱۱ رکعت میگزارد که بین هر دو رکعت سلام میداد و یک رکعت را وتر میگزارد و چون مؤذن از اذان صبح سکوت مینمود و صبح برایش پدیدار میشد و مؤذن خدمتش میآمد، برخاسته دو رکعت کوتاه گزارده، سپس به پهلوی راستش استراحت مینمود، تا اینکه مؤذن برای اقامه نزدش میآمد».
۱۱۱۲- «وعنْ أَبي هُريرةَ س، قال: قال رسولُ اللَّهِ ج: «إِذا صَلَّى أَحَدُكُمْ ركْعَتَيِ الفَجْرِ فَلْيَضطَجِعْ عَلى يمِينِهِ»». رَوَاه أَبو داود، والترمذي بأَسانِيدَ صحيحة. قالَ الترمذي: حديثٌ حَسَنٌ صَحِيح.
۱۱۱۲- «از ابو هریره سروایت است که:
رسول الله جفرمود: چون یکی از شما دو رکعت صبح را گزارد، باید به پهلوی راستش استراحت کند».