ترجمه فارسی ریاض الصالحین

۳۱۱- باب منع نمودن از آنکه پیاز، یا سیر، یا کراث و یا جز آن را بخورد که بوی بد دارد، از داخل شدن به مسجد پیش از رفتن بسوی آن، مگر برای ضرورتی

۱۷۰۱- «عَنِ ابْنِ عُمَرَ ب أَنَّ النَّبِيَّ ج قَال: منْ أَكَلَ مِنْ هَذِهِ الشَّجَرَةِ يَعْني الثُّومَ فلا يقْرَبَنَّ مَسْجِدَنَا»» متفقٌ علیه.

وفی روایةٍ لمسلم: «مَسَاجِدَنَا».

۱۷۰۱- «از ابن عمر بروایت است که:

پیامبر جفرمود: آنکه از این درخت یعنی (سیر) بخورد، به مسجد ما نزدیک نگردد».

۱۷۰۲- «وَعَنْ أَنَسٍ س قَال: قَالَ النبيُّ ج: «مَنْ أَكَلَ مِنْ هذِهِ الشَّجَرَةِ فَلا يَقْربنَّا، وَلا يُصَلِّينَّ مَعنَا»» متفقٌ علیه.

۱۷۰۲- «از انس سروایت است که:

پیامبر جفرمود: آنکه از این درخت بخورد، باید که به ما نزدیک نشده و با ما نماز نگذارد».

۱۷۰۳- «وَعَنْ جَابِرٍ س قَال: قَالَ النَّبيُّ ج: «مَنْ أَكَلَ ثُوماً أَوْ بَصَلا، فَلْيَعْتَزلْنَا، أَوْ فَلْيَعْتَزلْ مَسْجدَنَا»» متفقٌ علیه.

وفي رواية لـمُسْلِم:«مَنْ أَكَلَ الْبَصَل، وَالثُّوم، وَالْكُرَاث، فَلا يَقْرَبَنَّ مسْجِدَنَا، فَإِنَّ المَلائِكَةَ تَتَأَذَّى مِمَّا يتأَذَّى مِنْهُ بَنُو آدمَ».

۱۷۰۳- «از جابر سروایت شده که:

پیامبر جفرمود: کسی که پیاز، یا سیر بخورد باید از ما دوری جوید، یا باید از مسجد ما دوری جوید.

و در روایتی از مسلم آمده که کسی که پیاز و سیر و کراث (ترکاری معروفیست) بخورد، باید به مسجد ما نزدیک نشود، زیرا فرشتگان اذیت می‌شوند از آنچه که فرزند آدم اذیت می‌شود».

۱۷۰۴- «وَعَنْ عُمَرَ بْنِ الخَطَّابِ س أَنَّهُ خطَبَ يَوْمَ الجُمُعَةِ فَقَالَ فِي خُطْبَتِه: ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا النَّاسُ تَأْكُلُونَ شَجَرَتَيْنِ ما أُرَاهُمَا إِلاَّ خَبِيثَتَيْن: الْبَصَل، وَالثُّوم، لَقَدْ رَأَيْتُ رَسولَ اللَّهِ ج إِذَا وَجَدَ ريحَهُمَا مِنَ الرَّجُلِ فِي المَسْجِدِ أَمَرَ بِه، فَأُخْرِجَ إِلى الْبَقِيعِ، فَمَنْ أَكَلَهُمَا، فَلْيُمِتْهُمَا طبْخا». رواه مسلم.

۱۷۰۴- «از عمر بن خطاب سروایت است که:

وی در روز جمعه خطبه خوانده و در خطبه‌اش گفت: پس شما ای مردم از دو درختی می‌خورید که آن را جز خبیث نمی‌دانم، پیاز و سیر. همانا رسول الله جرا دیدم که چون بوی آن را از کسی در مسجد احساس می‌کرد، امر می‌نمود و به بقیع بیرون کرده می‌شد، پس هر که از آن بخورد، باید که با پختنش بویش را گم کند».