۱۵۹- باب شتافتن به ادای دین مرده و اقدام نمودن به تجهیز او، مگر اینکه ناگهانی بمیرد و گذاشته شود تا مرگ او ثابت گردد
۹۴۳- «عن أَبي هريرة س، عن النبي ج قال: «نَفْسُ المُؤْمِنِ مُعَلَّقَةٌ بِدَيْنِهِ حَتَّى يُقْضَي عَنْهُ»». رواه الترمذي وقال: حديث حسن.
۹۴۳- «از ابو هریره سروایت شده که:
پیامبر جفرمود: مؤمن به قرض خود معلق است، تا اینکه از عوض وی پرداخته شود».
۹۴۴- «وعن حُصَيْنِ بن وحْوَحٍ س أَنْ طَلْحَةَ بنَ الْبُرَاءِ بن عازب ب مَرِض، فَأتَاهُ النَّبيُّ ج يَعُودُهُ فَقَال: إنّي لا أُرَى طَلْحةَ إلاَّ قدْ حَدَثَ فِيهِ المَوْتُ فَآذِنُوني بِهِ وَعَجِّلُوا بِه، فَإنَّهُ لا يَنْبَغِي لجِيفَةِ مُسْلِمٍ أنْ تُحْبَسَ بَيْنَ ظَهْرَانَيْ أَهْلِهِ»». رواه أبو داود.
۹۴۴- «از حصین بن وحوح سروایت شده که:
طلحه بن براء بن عازب سمریض شد و پیامبر جبه عیادت وی آمده و فرمود: در طلحه جز مرگ چیزی را نمی‌بینم، پس مرا از حال او خبر دهید و در مورد او بشتابید، زیرا سزاوار نیست که نعش مسلمان در میان خانواده‌اش زندانی بماند».