ترجمه فارسی ریاض الصالحین

۲۲۲- باب فضیلت شتافتن به افطار و آنچه که بدان افطار کند و آنچه که بعد از افطارش بگوید

۱۲۳۳- «عَنْ سَهْلِ بنِ سَعْدٍ س، أَنَّ رسُولَ اللَّهِ ج قَال: «لا يَزالُ النَّاسُ بخَيْرٍ مَا عَجلوا الفِطْرَ»»متفقٌ علیه.

۱۲۳۳- «از سهل بن سعد سروایت است که:

رسول الله جفرمود: همیشه مردم به خیر‌اند، تا مادامیکه در افطار شتاب نمایند».

۱۲۳۴- «وعن أَبي عَطِيَّةَ قَال: دخَلتُ أَنَا ومسْرُوقٌ على عائشَةَ ل فقَالَ لهَا مَسْرُوق: رَجُلانِ منْ أَصْحَابِ مُحَمَّدٍ ج كلاَهُمَا لا يَأْلُو عَنِ الخَيْر: أَحَدُهُمَا يُعَجِّلُ الـمغْربَ والإِفْطَار، والآخَرُ يُؤَخِّرُ المغْرِبَ والإِفْطَار؟ فَقَالَت: مَنْ يُعَجِّلُ المَغْربَ وَالإِفْطَار؟ قال: عَبْدُ اللَّه يعني ابنَ مَسْعودٍ فَقَالَت: هكَذَا كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ج، يصْنَع». رواه مسلم.

۱۲۳۴- «از ابو عطیه روایت شده که گفت:

من و مسروق بر عائشه لداخل شدیم. مسروق به وی گفت: دو نفر از اصحاب محمد جهستند که هیچکدام‌شان در انجام خیر کوتاهی نمی‌کنند. یکی از آنها در ادای نماز مغرب و افطار عجله می‌کند و دیگری نماز مغرب وافطار را به تأخیر می‌اندازد.

وی گفت: رسول الله جاینگونه عمل می‌کردند».

۱۲۳۵- «وَعَنْ أَبي هُريرَةَ س قال: قالَ رَسُولُ اللَّهِ ج، قال اللَّه عَزَّ وَجَلَّ: أَحَبُّ عِبَادِي إِليَّ أَعْجَلُهُمْ فِطْراً»رواه الترمذي وقال: حَديثٌ حسن.

۱۲۳۵- «از ابو هریره سروایت است که:

پیامبر جفرمود: خداوند عزوجل فرمود: محبوب‌ترین بندگانم نزدم کسی است که در افطار پیش از همه شتاب می‌کند».

۱۲۳۶- «وَعنْ عُمر بنِ الخَطَّابِ س، قال: قال رَسولُ اللَّه ج: «إِذا أَقْبَلَ اللَّيْلُ مِنْ ههُنَا وأَدْبَرَ النَّهَارُ مِنْ ههُنا، وغَرَبتِ الشَّمس، فَقَدْ أَفْطَرَ الصائمُ»» متفقٌ علیه.

۱۲۳۶- «از عمر بن خطاب سروایت است که:

رسول الله جفرمود: چون شب از اینجا روی آورده و روز از اینجا پشت گرداند و آفتاب غروب کند، همانا روزه دار افطار نموده است».

۱۲۳۷- «وَعَنْ أَبي إِبراهيمَ عبدِ اللَّهِ بنِ أَبي أَوْفى ب، قال: سِرْنَا مَعَ رسولِ اللَّهِ ج، وَهُوَ صائم، فَلَمَّا غَرَبتِ الشَّمس، قالَ لِبْعضِ الْقَوْم: «يَا فُلانُ انْزلْ فَاجْدحْ لَنا، فَقَال: يا رَسُول اللَّهِ لَوْ أَمْسَيت؟ قال: «انْزِلْ فَاجْدَحْ لَنَا» قال: إِنَّ علَيْكَ نَهَارا، قال: «انْزلْ فَاجْدَحْ لَنَا» قَال: فَنَزَلَ فَجَدَحَ لَهُمْ فَشَرِبَ رسُولُ اللَّه ج، ثُمَّ قالَ: «إِذا رَأَيْتُمُ اللَّيْلَ قَدْ أَقْبَلَ مِنْ ههُنَا، فَقَدْ أَفْطَرَ الصَائمُ» وأَشارَ بِيَدِهِ قِبَلَ المَشْرِق». متفقٌ علیه.

۱۲۳۷- «از ابو ابراهیم عبد الله بن ابی اوفی سروایت شده که گفت:

با رسول الله جدر حالیکه روزه داشت، رفتیم و چون آفتاب نشست برای بعضی از گروه فرمود: فلانی، پائین شو برای ما سویق را به آب خلط کن.

گفت: باشد تا خوب شب شود.

گفت: پائین شو برای ما سویق را به آب خلط کن.

گفت: هنوز که روز است!

فرمود: پائین شو برای ما سویق را به آب خلط کن.

گفت: بعد وی پائین شده برای‌شان سویق را به آب خلط کرد و رسول الله جآشامیده و فرمود: چون دیدید که شب از اینجا روی آورد به تحقیق روزه دار افطار کرده است و بدستش بطرف شرق اشارت نمود».

ش: هدف آن بوده که شتافتن در گشودن روزه فضیلت دارد و سویق چیزیست مانند تافتان که از آرد گندم و جو درست می‌شود.

۱۲۳۸- «وَعَنْ سَلْمَانَ بنِ عَامر الضَّبِّيِّ الصَّحَابيِّ س، عن النَّبِيِّ ج قَالَ: «إِذَا أَفْطَرَ أَحَدُكُم، فَلْيُفْطِرْ عَلى تَمْر، فَإِنْ لَمْ يَجد، فَلْيُفْطِرْ على مَاءٍ فَإِنَّه طَهُورٌ»». روَاهُ أَبو دَاود، والترمذي وقال: حديثٌ حَسَنٌ صحيح.

۱۲۳۸- «از سلمان بن عامر ضبی صحابی سروایت است که:

پیامبر جفرمود: هرگاه یکی از شما افطار نمود، باید با خرما افطار نماید و اگر نیافت، باید با آب افطار کند، زیرا آب پاک کننده است».

۱۲۳۹- «وَعَنْ أَنَسٍ س، قال: كانَ رَسُولُ اللَّهِ ج يُفْطِرُ قَبْلَ أَنْ يُصَلِّيَ عَلى رُطَبَات، فَإِنْ لَمْ تَكُنْ رُطَبَاتٌ فَتُمَيرْات، فإِنْ لمْ تَكُنْ تُميرْاتٌ حَسَا حَسَواتٍ مِنْ ماءٍ»رواه أبو داود، والترمذي وقال: حديثٌ حسن.

۱۲۳۹- «از انس سروایت است که:

رسول الله جبه چند دانه رطب (خرمای تازه) افطار می‌نمود. اگر خرمای تازه نمی‌بود، پس به چند دانه تمر (خرمای خشک) و اگر چند دانه تمر نمی‌بود، چند جرعه آب می‌نوشید».