۶۹- باب استحباب دوری گزیدن از مردم در وقتی که مردم فاسد شوند، یا از ترس فتنه در دین و افتادن در حرام و امور شبهه ناک و امثال آن

قال الله تعالی: ﴿فَفِرُّوٓاْ إِلَى ٱللَّهِۖ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ ٥٠﴾[الذاریات: ۵۰] .

خداوند می‌فرماید:: «پس بسوی خدا بگریزید، حقا که من برای شما از جانب او تعالی ترسانندهء آشکارم».

۵۹۷- «وعن سعد بن أبي وقَّاص س، قال: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّه ج يَقُول: «إِنَّ اللَّه يحِبُّ العَبدَ التَّقِيَّ الغَنِيَّ»»رواه مسلم.

۵۹۷- «سعد بن ابی وقاص سمی‌گوید که:

از رسول الله ج شنیدم که فرمود: خداوند بندهء پرهیزگار، غنی النفس و پوشیده حال را دوست می‌دارد».

۵۹۸- «وعن أبي سعيد الخُدريِّ س قال: قال رَجُلُ أَيُّ النَّاسِ أفضَلُ يارسولَ اللَّه؟ قال: «مُؤْمِنٌ مجَاهِدٌ بِنَفسِهِ وَمَالِهِ في سبيل اللَّه» قال: ثم من؟ قال: «ثم رَجُلٌ مُعتَزِلٌ في شِعْبٍ مِن الشِّعَاب يَعبُدُ رَبَّهِ»».

وفي روايةٍ:«يتَّقِي اللَّه. ويَدَع النَّاسِ مِن شَرّْهِ»»متفقٌ علیه.

۵۹۸- «ابو سعید الخدری سروایت نموده که:

مردی گفت: یا رسول الله ج کدامیک از مردم بهتر است؟

فرمود: مؤمنی که در راه خدا جهاد جانی و مالی می‌کند.

گفت: باز کدام؟

فرمود: باز مردیکه در یکی از دره‌ها از مردم کناره گرفته و پروردگارش را عبادت کند.

و در روایتی آمده که: از خداوند ترسیده و مردم را از شر خود در امان بدارد».

۵۹۹- «وعنه قال: قال رسولُ اللَّه ج: «يُوشِكَ أَنْ يَكُونَ خَيْرَ مَال المُسْلِم غَنَمٌ يَتَّتبَّعُ بهَا شَعَفَ الجِبَال. وموَاقِعَ الْقَطْرِ يَفِرُّ بِدينِهِ من الفِتنِ»» رواه البخاری.

۵۹۹- «از ابو سعید الخدری سروایت است که:

رسول الله ج فرمود: نزدیک است که بهترین مال مسلمان گوسفندانی باشد که با آن بدنبال قله‌های کوه‌ها و جایهای باران می‌رود و از ایجاد فتنه در دین خود فرار می‌کند».

۶۰۰- «وعنْ أبي هُريرة س. عن النَّبِيِّ ج قال: «ما بَعَثَ اللَّه نَبِيًّا إِلاَّ رَعَى الْغَنَمَ» فَقَال أَصْحابُه: وَأَنْت؟ قال: «نَعَم، كُنْت أَرْعَاهَا عَلى قَرارِيطَ لأَهْلِ مَكَّةَ»» رواه البخاری.

۶۰۰- «ابو هریره سروایت می‌کند که:

پیامبر جفرمود: خداوند هیچ پیامبری را نفرستاده، مگر اینکه گوسفند چرانیده است.

یارانش گفتند: شما هم؟

پیامبر جفرمود: بلی من گوسفندان مردم مکه را در برابر چند قیراط می‌چرانیدم.

ش: قیراط، نیم دانگ و برخی گفته‌اند ۲۴/۱ دینار و برخی گفته‌اند ۲۰/۱ دینار است و مراد مقدار کمی پول است».

۶۰۱- «وعنه عَنْ رسولِ اللَّه ج أَنه قال: «مِنْ خَير مَعَاشِ النَّاسِ رَجُلٌ مُمْسِكٌ عِنَانَ فَرسِهِ في سَبِيلِ اللَّه، يَطيرُ عَلى مَتنِه، كُلَّمَا سَمِعَ هَيْعَةً أَوْ فَزْعَةً، طارَ عَلَيْهِ يَبْتَغِي الْقَتل، أَو المَوْتَ مظَانَّه، أَوْ رَجُلٌ في غُنَيمَةٍ في رَأْسِ شَعَفَةٍ مِن هَذِهِ الشَّعَف، أَوْ بَطنِ وادٍ مِن هَذِهِ الأَوديَةِ، يُقِيم الصَّلاةَ ويُؤتي الزَّكاةَ، ويَعْبُد رَبَّهُ حتَّى يَأْتِيَهُ اليَقِينُ ليَسَ مِنَ النَّاسِ إِلاَّ في خَيْرٍ»» رواه مسلم.

۶۰۱- «ابو هریره سروایت می‌کند که:

رسول الله ج فرمود: از نمونهء بهترین وسائل کسب برای مردم مردیست که زمام اسب خود را در راه خدا گرفته و هر وقت که صدای جنگ را بشنود، خود را بر پشت اسبش انداخته، کشتن یا مرگ را در جایهائیکه گمانش می‌رود، می‌طلبد. یا مردیست با گوسفندانی چند، بر قلهء کوهی از این قله‌ها، یا در میان دره‌ای از این دره‌ها، که نماز را بر پا داشته و زکات را می‌دهد، و تا دمیکه مرگش در رسد خدایش را عبادت و پرستش می‌کند و بکاری از کارهای مردم کاری ندارد، جز در امور خیر».