۳۵۷- باب ممانعت اشاره کردن مسلمان بسوی مسلمان به سلاح و امثال آن خواه از روی مزاح باشد و یا راستی و منع از دست بدست کردن شمشیر از غلاف کشیده
۱۷۸۳- «عَن أبي هُرَيْرَة س عَنْ رَسُولِ اللَّه ج قَال: «لاَ يشِرْ أحَدُكُمْ إلَى أخِيهِ بِالسِّلاَح، فَإنَّهُ لاَ يَدْرِي لَعَلَّ الشَّيْطَانَ يَنْزِعُ في يَدِه، فَيَقَعَ في حُفْرَةٍ من النَّارِ»» متفقٌ علیهِ.
وفي رِوَايةٍ لِـمُسْلِمٍ قَال: «قَالَ أبُو الْقَاسِمِ ج: «مَنْ أشارَ إلَى أخيهِ بِحَدِيدَة، فَإنَّ المَلائِكةَ تَلْعنُهُ حتَّى يَنْزِع، وإنْ كَان أخَاهُ لأبِيهِ وأُمِّهِ»».
۱۷۸۳- «از ابو هریره سروایت است که:
رسول الله جفرمود: هیچکدام شما با سلاح بسوی برادرش اشاره نکند، زیرا وی نمیداند شاید شیطان در دست او فساد بوجود آورده و در نتیجه در گودالی از دوزخ بیفتد.
و در روایتی از مسلم آمده که: ابو القاسم جفرمود: کسی که بسوی برادرش به کاردی اشاره کند، هر آئینه فرشتگان او را لعنت میکنند، هر چند برادر اعیانیاش باشد».
۱۷۸۴- «وَعَنْ جابرٍ س قَال: «نَهَى رسُولُ اللَّه ج أنْ يُتَعَاطَى السَّيْفُ مَسْلُولاً»». رواهُ أبو داود، والترمذي وقال: حديثٌ حسَن.
۱۷۸۴- «از جابر سروایت شده که گفت:
رسول الله جاز اینکه شمشیر کشیده از غلاف دست بدست شود، منع فرمود».