۱۷۶- باب در وارد شدن مسافر به خانواده‌اش در روز و کراهیت وارد شدن در شب بدون ضرورت
۹۸۵- «عن جابرٍ س أَنَّ رسولَ اللَّهِ ج قال: «إذا أَطالَ أَحدُكمْ الغَيْبةَ فَلا يطْرُقنَّ أَهْلَهُ لَيْلاً»».
وفي روايةٍ:«أَنَّ رسول اللَّه ج نَهى أَنْ يطْرُقَ الرَّجُلُ أَهْلَهُ لَيْلا». متفقٌ علیه.
۹۸۵- «از جابر سروایت شده که:
رسول الله جفرمود: هرگاه غیاب کدامیک شما از خانواده‌اش دراز شود، باید که از طرف شب بخانه‌اش نیاید.
و در روایتی آمده که رسول الله جمنع کرد از اینکه مرد از طرف شب به خانه‌اش بیاید».
ش: هرگاه کسی بخواهد بعد از سفر طولانی بخانه‌اش بیاید، باید قبلاً خانواده‌اش را در جریان آمدن خود بگذارد و ناگهانی از طرف شب بخانه‌اش داخل نشود، تا همسرش خود را برای وی کاملاً آماده نموده باشد، و غافلگیر نشود.
۹۸۶- «وعن أنسٍ س قال: كانَ رسولُ اللَّه ج وسلَّمَ لا يطرُقُ أَهْلَهُ لَيْلا، وكان يَأْتِيهمْ غُدْوةً أَوْ عشِيَّةً».متفقٌ علیه.
۹۸۶- «از انس سروایت است که:
رسول الله جشب بخانه‌اش وارد نمی‌شد، بلکه اول صبح یا سر شب نزد‌شان می‌آمد».