ترجمه فارسی ریاض الصالحین

۳۱۵- باب دشوار بودن جزای سوگند دروغی که از روی قصد باشد

۱۷۱۲- «عَنِ ابْنِ مسْعُودٍ س أَنَّ النَّبِيَّ ج قال: «منْ حلفَ علَى مَالِ امْريءٍ مُسْلِمٍ بغيْرِ حقِّه، لقِي اللَّه وهُو علَيْهِ غَضْبانُ» قَال: ثُمَّ قرأَ عليْنَا رسُولُ اللَّه ج مِصَداقَه منْ كتاب اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ: ﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ يَشۡتَرُونَ بِعَهۡدِ ٱللَّهِ وَأَيۡمَٰنِهِمۡ ثَمَنٗا قَلِيلًا﴾[آل‌عمران: ۷۷] . إلى آخِرِ الآيةِ» مُتَّفَقٌ علیه.

۱۷۱۲- «از ابن مسعود سروایت است که:

پیامبر جفرمود: آنکه بر مال شخص مسلمان بدون حق سوگند خورد با خدا روبرو می‌شود، در حالیکه بر وی خشمناک است.

گفت: سپس رسول الله جمصداق آن را از کتاب الله بر ما خواند: «آنانکه عهد خدا و سوگندهای خویش را به بهای اندک فروشند»».

۱۷۱۳- «وعَنْ أَبي أُمامةَ إِياسِ بْنِ ثعْلبَةَ الحَارِثِيِّ س أَن رسُول اللَّه ج قال: «منِ اقْتَطعَ حَقَّ امْرِيءٍ مسْلِمٍ بِيمِينِه، فَقَدْ أَوْجَب اللَّه لَهُ النَّار. وحرَّم عَلَيْهِ الْجـنَّةَ» فَقالَ لَهُ رَجُل: وإِنْ كَانَ شَيْئاً يسِيراً يا رسُولَ اللَّه؟ قَال: «وَإِنْ كان قَضِيباً مِنْ أَراكٍ»» رواهُ مُسْلِم.

۱۷۱۳- «از ابو امامه ایاس بن ثعلبه حارثی سروایت است که:

رسول الله جفرمود: کسی که حق شخص مسلمانی را به سوگندش قطع نماید، همانا خداوند دوزخ را بر او واجب ساخته و بهشت را بر او حرام می‌کند. مردی برایش گفت: و اگر چه چیز کمی هم باشد، یا رسول الله ج؟

فرمود: هر چند شاخهء اراکی هم باشد».

۱۷۱۴- «وعنْ عبْدِ اللَّهِ بْنِ عمرِو بْنِ الْعاصِ ب عن النبيِّ ج قال: «الْكَبَائِر: الإِشْرَاكُ بِاللَّه، وَعُقُوقُ الْوَالِدَيْن، وَقتْلُ النَّفْس، والْيَمِينُ الْغَمُوسُ»»رواه البخاری.

وفي روايةٍ له:«أَن أَعْرَابِيًّا جاءَ إِلى النَّبِيِّ ج فَقال: يَا رَسُول اللَّه ما الْكَبَائِر؟ قال: «الإِشْراكُ بِاللَّهِ» قَال: ثُمَّ ماذا؟ قال: «الْيَمِينُ الْغَمُوسُ» قُلْت: وَمَا الْيمِينُ الْغَمُوس؟ قال: «الَّذِي يَقْتَطِعُ مَالَ امْرِيءٍ مسلم،» يعْنِي بِيمِينٍ هُوَ فِيها كاذِب».

۱۷۱۴- «از عبد الله بن عمرو بن عاص ب روایت است که:

پیامبر جفرمود: گناهان کبیره: شریک آوردن به خدا و نافرمانی پدر و مادر و کشتن نفس و سوگند غموس است. این حدیث را بخاری روایت نموده است.

و در روایتی از وی آمده که اعرابیی خدمت پیامبر جآمده وگفت: یا رسول الله جگناهان کبیره کدام‌اند؟

فرمود: شریک آوردن بخدا.

گفت: باز کدام؟

فرمود: یمین غموس.

گفتم: یمین غموس چیست؟

فرمود: سوگندی که مال شخص مسلمانی را بگیرد، یعنی به سوگندی که او در آن دروغگو است».