۲۵۰ – باب فضیلتت دعا
قال الله تعالی: ﴿وَقَالَ رَبُّكُمُ ٱدۡعُونِيٓ أَسۡتَجِبۡ لَكُمۡ﴾[غافر: ۶۰] .
خداوند می‌فرماید: «و گفت پروردگار شما، مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم».
وقال تعالی: ﴿ٱدۡعُواْ رَبَّكُمۡ تَضَرُّعٗا وَخُفۡيَةًۚ إِنَّهُۥ لَا يُحِبُّ ٱلۡمُعۡتَدِينَ ٥٥﴾[الأعراف: ۵۵] .
و می‌فرماید: «بخوانید پروردگار خویش را به زاری و ترسکاری، همانا خداوند از حد گذرندگان را دوست ندارد».
وقال تعالی: ﴿وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌۖ أُجِيبُ دَعۡوَةَ ٱلدَّاعِ إِذَا دَعَانِ﴾[البقرة: ۱۸۶] .
و می‌فرماید: «و چون از تو بپرسند، بندگانم از من پس من به آنان نزدیکم که اجابت می‌کنم دعای دعا کننده را هرگاه مرا بخوانند».
و قال تعالی: ﴿أَمَّن يُجِيبُ ٱلۡمُضۡطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكۡشِفُ ٱلسُّوٓءَ﴾[النمل: ۶۲] .
و می‌فرماید: «آیا کیست که چون بیچارهء او را بخواند، اجابت می‌کند، و بدی را دور می‌سازد».
۱۴۶۵- «وَعن النُّعْمانِ بْنِ بشيرٍ ب، عَنِ النَّبيِّ ج قَال: «الدُّعاءُ هوَ العِبَادةُ»».رواه أبو داود والترمذي وقالا حديث حسن صحيح.
۱۴۶۵- «از نعمان بن بشیر باز پیامبر جروایت شده که فرمود: دعاء همان عبادت است».
۱۴۶۶- «وعَنْ عَائِشَةَ ل، قَالَت: كَان رسُول اللَّهِ ج يَسْتَحِبُّ الجوامِعَ مِنَ الدُّعاءِ، ويَدَعُ ما سِوى ذلك». رَوَاه أَبو داود بإِسنادٍ جيِّد.
۱۴۶۶- «از عائشه لروایت است که گفت:
رسول الله جدعاهای جامع را مستحب پنداشته و ماورای آن را ترک می‌نمود».
۱۴۶۷- «وعَنْ أَنَسٍ س، قَال: كانَ أَكْثَرُ دُعَاءِ النبيِّ ج: «اللَّهُمَّ آتِنَا في الدُّنْيَا حَسَنَة، وفي الآخِرةِ حَسنَة، وَقِنَا عَذابَ النَّارِ»» مُتَّفَقٌ عليه.
زاد مُسلِمٌ في رِوايتِهِ قَال: «وكَانَ أَنَسٌ إِذا أَرَاد أَنْ يَدعُوَ بِدعوَةٍ دَعَا بها، وَإِذا أَرَادَ أَن يَدعُو بدُعَاءٍ دَعا بهَا فيه».
۱۴۶۷- «از انس سروایت است که گفت:
زیادتر دعای پیامبر جاللهم آتنا... پروردگارا! ما را در دنیا و در آخرت حسنه ده و ما را از عذاب دوزخ نگهدار.
مسلم در روایتش افزوده که گفت: و چون انس سمی‌خواست دعایی کند، این دعا را می‌خواند».
۱۴۶۸- «وعَن ابنِ مسْعُودٍ س، أَنَّ النَّبِيَّ ج كَانَ يَقُول: «اللَّهُمَّ إِنِي أَسْأَلُكَ الهُدَى، وَالتُّقَى، وَالعفَاف، والغنَى»» رواهُ مُسْلِم.
۱۴۶۸- «از ابن مسعود سروایت است که:
پیامبر جمی‌فرمود: اللَّهُمَّ إِنِی أَسْأَلُكَ الهُدَى...پروردگارا! من از تو هدایت و تقوی و پاکدامنی و بی‌نیازی را درخواست می‌کنم».
۱۴۶۹- «وعَنْ طارِقِ بنِ أَشْيَم س، قال: كَانَ الرَّجلُ إِذا أَسْلَمَ عَلَّمَهُ النَّبيُّ ج الصَّلاة، ثُمَّ أَمَرَهُ أَنْ يَدعُوَ بهَؤُلاءِ الكَلِمَات: «اللَّهُمَّ اغفِرْ لي، وَارْحمْني، واهْدِني، وعافِني، وارْزُقني»» رواهُ مسلم.
وفي رِوايَةٍ لَهُ:«عَنْ طارقٍ أَنَّهُ سَمِعَ النَّبِيَّ ج وَأَتاهُ رَجُل، فَقَال: يا رَسُولَ اللَّه. كيْفَ أَقُولُ حِينَ أَسْأَلُ رَبِّي ؟ قَال: «قُل: اللَّهُمَّ اغْفِرْ لي، وَارْحَمْني، وَعَافِني، وَارْزُقني، فَإِنَّ هَؤُلاءِ تَجْمَعُ لَكَ دُنْيَاكَ وَآخِرَتَكَ»».
۱۴۶۹- «از طارق نب اشیم سروایت شده که گفت:
چون مردی مسلمان می‌شد، پیامبر جبرایش نماز را آموخته و سپس امرش می‌نمود که به این کلمات دعا کند: اللهم اغفرلی... پروردگارا! بمن بیامرز و بر من رحم کن و هدایتم نما و مورد بخششم قرار ده.
و در روایتی هم از مسلم آمده که او از آنحضرت جشنید در حالیکه مردی خدمت‌شان آمده بود، گفت: یا رسول الله جچگونه بگویم زمانیکه از پروردگارم سؤال می‌کنم؟
فرمود: بگو: اللَّهُمَّ اغْفِرْ لی... زیرا این کلمات برایت دنیا و آخرتت را جمع می‌کند».
۱۴۷۰- «وَعَنْ عَبْدِ اللَّهِ بنِ عمرو بن العاصِ ب، قَال: قَال رَسُولُ اللَّـهِ ج: «اللَّهُمَّ مُصَرِّفَ القُلُوبِ صرِّفْ قُلوبَنَا عَلَى طَاعَتِكَ»» رَوَاهُ مُسْلِم.
۱۴۷۰- «از عبد الله بن عمرو بن عاص بروایت شده که:
رسول الله جفرمود: اللهم مصرف... پروردگارا! ای گردانندهء دلها، دلمان را بسوی طاعت خویش بگردان».
۱۴۷۱- «وَعَنْ أَبي هُريَرةَ س، عن النَّبِيِّ ج قَال: «تَعَوَّذُوا بِاللَّهِ مِنْ جَهْدِ الْبَلاءِ، وَدَرَكِ الشَّقَاءِ، وَسُوءِ الْقَضَاءِ، وَشَماتَةِ الأَعْدَاءِ»» متفقٌ علیه.
وفي رِوَاية:«قالَ سُفْيَان: أَشُكُّ أَنِّي زِدْتُ وَاحِدَةً مِنها».
۱۴۷۱- «از ابو هریره سروایت است که:
پیامبر جفرمود: پناه بجوئید به الله از مشقت و سختی بلاء و رسیدن بدبختی و قضای بد و شماتت دشمنان که دشمنان بر غم شخص شادی کنند.
و در روایتی سفیان گفت: شک دارم که یکی را خود افزوده‌ام».
۱۴۷۲- «وَعَنْهُ قَال: كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ج يقُول: «اللَّهمَّ أَصْلِحْ لي دِيني الَّذي هُوَ عِصْمَةُ أَمْرِي، وأَصْلِحْ لِي دُنْيَايَ التي فِيهَا مَعَاشِي، وَأَصْلِحْ لي آخِرَتي الَّتي فِيها معادي، وَاجْعلِ الحيَاةَ زِيادَةً لي في كُلِّ خَيْر، وَاجْعَلِ الـموتَ راحَةً لي مِنْ كُلِّ شَرٍ»»رَوَاهُ مسلِم.
۱۴۷۲- «از ابو هریره سروایت شده که:
رسول الله جمی‌فرمود: اللهم اصلح لی... پروردگارا! برایم دینم را که در آن نگهداشت کار من است و دنیایم را که در آن زندگی و معیشت من است و آخرتم ار که بازگشتم بدان است، اصلاح کن و زندگیم را برایم سبب ازدیاد، کارهای خیر و مرگ را وسیلهء راحتی ام از تمام بدیها بگردان».
۱۴۷۳- «وَعنْ علي س، قَال: قال لي رَسُولُ اللَّهِ ج: «قُل: اللَّهُمَّ اهْدِني، وَسدِّدْني».
وَفي رِوَاية: «اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ الْهُدى، وَالسَّدَادَ»» رواهُ مسلم.
۱۴۷۳- «از علی سروایت شده که گفت:
رسول الله جبرایم فرمود، بگو: اللَّهُمَّ اهْدِنی...
و در روایتی آمده که: اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ الْهُدى....پروردگارا! از تو هدایت و استقامت و میانه روی را می‌طلبم».
۱۴۷۴- «وَعَنْ أَنَسٍ س، قَال: كَانَ رسُولُ اللَّهِ ج: يَقُول: اللَّهُمَّ إِنِّـي أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْعجْزِ والكَسَلِ وَالجُبْنِ وَالهَرَم، وَالْبُخْل، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ عَذَابِ القبْر، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ فِتْنَةِ المَحْيا وَالمَمَاتِ».
وفي رِواية: «وَضَلَعِ الدَّيْنِ وَغَلَبَةِ الرِّجَالِ»» رَوَاهُ مُسْلِم.
۱۴۷۴- «از انس سروایت است که:
رسول الله جمی‌فرمود: اللَّهُمَّ إِنِّـی أَعُوذُ بِكَ...پروردگارا! از ناتوانی و تنبلی و بزدلی و پیری و بخل و عذاب قبر و فتنهء مرگ و زندگی بتو پناه می‌جویم.
و در روایتی آمده: وَضَلَعِ الدَّینِ... از گرانی بار قرض و غلبهء مردان».
۱۴۷۵- «وَعن أَبي بكْرٍ الصِّدِّيقِ س، أَنَّه قَالَ لِرَسولِ اللَّه ج: عَلِّمني دُعَاءً أَدعُو بِهِ في صَلاتي، قَال: قُل: اللَّهمَّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي ظُلْماً كثِيرا، وَلا يَغْفِر الذُّنوبَ إِلاَّ أَنْت، فَاغْفِر لي مغْفِرَةً مِن عِنْدِك، وَارحَمْني، إِنَّكَ أَنْتَ الْغَفور الرَّحِيم»» متَّفَقٌ علیه.
وفي رِواية:««وَفي بيْتي» وَرُوِي: «ظُلْماً كَثِيراً» وروِيَ «كَبِيراً» بِالثاءِ المثلثة وبِالباءِ الموحدة، فَيَنْبغِي أَن يُجْمَعَ بَيْنَهُمَا، فَيُقَال: كَثيراً كَبيرا».
۱۴۷۵- «از ابوبکر صدیق سروایت است که:
وی به رسول الله جگفت: بمن دعائی بیاموز که بدان در نمازم دعا کنم.
فرمود: بگو: اللهم... بار خدایا! من به نفس خویش ظلم بسیاری روا داشته ام و گناهان را جز تو کسی نمی‌آمرزد، پس بر من از نزد خویش آمرزش کن و بر من رحمت نما که تو آمرزنده و مهربانی.
و در روایتی آمده: و در خانه ام – و روایت شده: ظلماً کثیراً – و روایت شده: کبیراً و مناسب است که بین هر دو جمع شود – ظلماً کثیراً کبیراً. ستمی زیاد و بزرگ».
۱۴۷۶- «وَعَن أَبي موسَى س، عَنِ النَّبِيِّ ج أَنَّه كَانَ يَدعُو بهَذا الدُّعَاءِ: «اللَّهمَّ اغْفِر لي خَطِيئَتي وجهْلي، وإِسْرَافي في أَمْري، وما أَنْتَ أَعلَم بِهِ مِنِّي، اللَّهمَّ اغفِرْ لي جِدِّي وَهَزْلي، وَخَطَئي وَعمْدِي، وَكلُّ ذلِكَ عِنْدِي، اللَّهُمَّ اغْفِرْ لي مَا قَدَّمْتُ وَمَا أَخَّرْت، وَما أَسْررْتُ وَمَا أَعْلَنْت، وَمَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّي، أَنْت الـمقَدِّم، وَأَنْتَ المُؤَخِّرُ، وَأَنْتَ عَلى كلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ»» متفقٌ علیه.
۱۴۷۶- «از ابو موسی سروایت است که:
پیامبر جبه این دعاء، دعا می‌نمود: اللَّهمَّ اغْفِر لی خَطِیئَتی... پروردگارا! گناه و نادانی و از حد گذری ام در کارهایم و آنچه را تو بدان از من دانا تری بمن بیامرز، بار خدایا! قصد و شوخی و گناهی را که عمداً یا خطاء مرتکب شده ام در حالیکه همهء اینها نزد من است، برایم آمرزش کن، بار خدایا! آنچه را پیش و پس و پنهان و آشکارا انجام داده ام و آنچه تو از من بدان دانا تری بمن بیامرز، تو پیش کننده و واپس کننده‌ای و تو بر همه چیز توانائی».
۱۴۷۷- «وعنْ عَائِشَةَ ل، أَنَّ النَّبي ج كَانَ يقُولُ في دُعَائِه: «اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ ما عمِلْتُ ومِنْ شَرِّ ما لَمْ أَعْمَلْ»». رَوَاهُ مُسْلِم.
۱۴۷۷- «از عائشه لروایت است که:
پیامبر جدر دعایش می‌فرمود: اللهم... پروردگارا! از شر و زشتی آنچه که مرتکب شده‌ام و یا انجامش نداده‌ام بتو پناه می‌جویم».
۱۴۷۸- «وعَنِ ابنِ عُمَر ب قَال: كانَ مِنْ دُعاءِ رسُولِ اللَّهِ ج «اللَّهمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ زَوَالِ نِعْمَتِك، وَتَحَوُّلِ عَافِيَتِكَ وَفُجاءَةِ نِقْمَتِك، وَجميعِ سخَطِكَ»»روَاهُ مُسْلِم.
۱۴۷۸- «از ابن عمر بروایت شده که گفت:
از دعاء رسول الله جبود: اللَّهمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِكَ مِنْ...بار خدایا! من از زائل شدن نعمت و برگشت سلامتی و ناگهان آمدن عذاب و همهء خشمت بتو پناه می‌جویم».
۱۴۷۹- «وَعَنْ زَيْدِ بنِ أَرْقَم س، قَال: كَانَ رَسُولُ اللَّه ج يقَول: «اللهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ العَجْزِ وَالكَسَل، والبُخْلِ وَالهَرم، وعَذَاب الْقَبْر، اللَّهُمَّ آتِ نَفْسِي تَقْوَاهَا، وَزَكِّهَا أَنْتَ خَيرُ مَنْ زَكَّاهَا، أَنْتَ ولِيُّهَا وَموْلاَهَا، اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ عِلمٍ لا يَنْفَع، ومِنْ قَلْبٍ لاَ يخْشَع، وَمِنْ نَفْسٍ لا تَشبَع، ومِنْ دَعْوةٍ لا يُسْتجابُ لهَا»» رواهُ مُسْلِم.
۱۴۷۹- «از زید بن ارقم سروایت است که گفت:
رسول الله جمی‌فرمود: اللهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِكَ مِنَ العَجْزِ وَالكَسَلِ...بار خدایا! من از ناتوانی و تنبلی و بخل و پیری و عذاب قبر بتو پناه می‌جویم، پروردگارا! به من تقوی نفسی عطا کن و پاکش کن که تو بهترین کسی هستی که پاکش نموده، تو متصرف و مولایش می‌باشی. پروردگارا! من از علمی که نفع نمی‌رساند، و دلی که (از تو) نمی‌ترسد و نفسی که سیر نمی‌شود، و دعائی که قبول نمی‌گردد، بتو پناه می‌جویم».
۱۴۸۰- «وَعنِ ابنِ عبَّاسٍ ب، أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج كَانَ يَقُول: «اللَّهُمَّ لَكَ أَسْلَمْت، وَبِكَ آمَنْت، وعلَيْكَ تَوَكَّلْت، وَإِلَيْكَ أَنَبْتُ وَبِكَ خَاصَمْت، وإِلَيْكَ حَاكَمْت. فاغْفِرْ لي ما قَدَّمْت، وما أَخَّرْت، وَمَا أَسْررْتُ ومَا أَعلَنْت، أَنْتَ المُقَدِّم، وَأَنْتَ المُؤَخِّر، لا إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ».
زادَ بعْضُ الرُّوَاة: «ولا حَولَ ولا قوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ»»متفَقُ علیه.
۱۴۸۰- «از ابن عباس بروایت است که:
رسول الله جمی‌فرمود: اللَّهُمَّ لَكَ أَسْلَمْتُ...بار خدایا! بتو اسلام و ایمان آورده و بر تو توکل و در همهء امورم رجوع کردم و برای تو (با دشمن) دعوا کردم و بدستور تو (کتاب و سنت) حکم کردم. پس بر من آنچه را پیش و پس و آشکارا و نهان مرتکب آن شده ام بیامرز، تو پیش و پس کننده و عقب اندازنده‌ای معبود برحقی جز تو نیست.
بعضی راویان افزوده‌اند: ولا حَولَ ولا قوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ».
۱۴۸۱- «وَعَن عَائِشَةَ ل، أَنَّ النَّبِيَّ ج كَانَ يَدعو بهؤُلاءِ الكَلِمَات: «اللَّهُمَّ إِني أَعوذُ بِكَ مِن فِتنةِ النَّار، وعَذَابِ النَّار، وَمِن شَرِّ الغِنَى وَالفَقْر»». رَوَاهُ أَبو داوَد، والترمذی وقال: حدیث حسن صحیح، وهذا لفظُ أَبی داود.
۱۴۸۱- «از عائشه لروایت است که:
پیامبر جبه این کلمات دعاء می‌نمود: اللَّهُمَّ إِنی أَعوذُ بِكَ... بار خدایا! من از عذاب و فتنهء دوزخ و از شر ثروت و بی‌نیازی و هم از شر فقر و ناداری بتو پناه می‌جویم».
۱۴۸۲- «وعَن زيادِ بْن عِلاقَةَ عن عمِّه، وهو قُطبَةُ بنُ مالِك، س، قَال: كَانَ النَّبيُّ ج يقُول: «اللَّهمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِن منْكَرَاتِ الأَخلاق، والأعْمَالِ والأَهْواءِ»» رواهُ الترمذی وقال: حدیثُ حَسَن.
۱۴۸۲- «از زیاد بن علاقه از عمویش قطبه بن مالک سروایت شده که گفت:
پیامبر جمی‌فرمود: اللَّهمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِكَ... پروردگارا! من از اخلاق و کارها و آرزوهای زشت و پلید بتو پناه می‌جویم».
۱۴۸۳- «وعَن شكَلِ بنِ حُمَيْدٍ س قَال: قُلْتُ يا رَسولَ اللَّه: عَلِّمْني دُعاءً. قَال: «قُل: اللَّهُمَّ إِني أعوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ سَمْعِي، وَمِن شَرِّ بصَرِي، وَمِن شَرِّ لسَاني، وَمِن شَرِّ قَلبي، وَمِن شَرِّ منِيِّي»» رواهُ أبو داودَ، والترمذيُّ وقال: حديثٌ حسن.
۱۴۸۳- «از شکل بن حمید سروایت شده که گفت:
گفتم: یا رسول الله جبمن دعائی بیاموز!
فرمود: بگو: اللَّهُمَّ إِنی أعوذُ بِكَ مِنْ...پروردگارا! من از شر و بدی شنوائی و بینائی و زبان و دل و شرمگاهم بتو پناه می‌جویم».
۱۴۸۴- «وَعَن أَنسٍ س، أَنَّ النَّبِيَّ ج كَانَ يَقُول: «اللَّهمَّ إِنِّي أَعُوُذُ بِكَ مِنَ الْبرَص، وَالجُنُون، والجُذَام، وسّيءِ الأَسْقامِ»» رَوَاهُ أَبو داود بإِسنادٍ صحيح.
۱۴۸۴- «از انس سروایت است که:
پیامبر جمی‌فرمود: اللَّهمَّ إِنِّی أَعُوُذُ بِكَ مِنَ...پروردگارا! من از پیسی دیوانگی و بیماری جزام (خوره) و مرضهای بد بتو پناه می‌جویم».
۱۴۸۵- «وعَنْ أَبي هُرَيْرَةَ س، قَال: كانَ رَسُولُ اللَّهِ ج يَقول: اللَّهمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ الجُوع، فإِنَّهُ بِئْسَ الضَّجيع، وَأَعُوذُ بِكَ من الخِيانَة، فَإِنَّهَا بئْسَتِ البِطانَةُ»».رواهُ أبو داودَ بإِسنادٍ صحيح.
۱۴۸۵- «از ابو هریره سروایت شده که:
رسول الله جمی‌فرمود: اللَّهمَّ إِنِّی أَعُوُذُ بِكَ مِنَ...پروردگارا! من از گرسنگی بتو پناه می‌جویم، زیرا آن همبستر بدیست و هم از خیانت، زیرا خیانت همراه و همرکاب بدیست».
۱۴۸۶- «وَعن عليٍّ س، أَنَّ مُكَاتَباً جاءه، فَقَالَ إِني عجزتُ عَن كتابتي. فَأَعِنِّي. قال: أَلا أُعَلِّمُكَ كَلِماتٍ عَلَّمَنيهنَّ رَسُولُ اللَّهِ ج لَو كانَ عَلَيْكَ مِثْلُ جبلٍ دَيْناً أَدَّاهُ اللَّهُ عنْك؟ قُل: «اللَّهمَّ اكْفِني بحلالِكَ عَن حَرَامِك، وَاغْنِني بِفَضلِكَ عَمَّن سِوَاكَ».رواهُ الترمذيُّ وقال: حديثٌ حسن.
۱۴۸۶- «از علی سروایت است که:
مکاتبی (بنده‌ای که برابر قرارداد به خواجهء خود بدهکار است و پس از پرداخت بدهی خویش آزاد می‌شود) نزد وی آمده و گفت: من از پرداخت اقساط بدهی ناتوان شده ام، پس مرا یاری کن.
گفت: آیا برایت کلماتی را که رسول الله جآنها را بمن آموخته تعلیم ندهم که هرگاه مثل کوهی قرض داشته باشی، الله تعالی آن را از جایت ادا کند؟ بگو: اللَّهمَّ اكْفِنی بحلالِكَ عَن...پروردگارا! مرا با حلالت از حرامت بسنده کن و مرا به فضل خویش از ماسوایت بی‌نیاز دار».
۱۴۸۷- «وعَنْ عِمْرانَ بنِ الحُصينِ ب، أَنَّ النَّبِيَّ ج علَّم أَباهُ حُصيْناً كَلِمتَيْنِ يدعُو بهما: «اللَّهُمَّ أَلهِمْني رُشْدِي، وأَعِذني مِن شَرِّ نفسي»». رواهُ الترمذيُّ وقَال: حديثٌ حسن.
۱۴۸۷- «از عمران بن حصین بروایت است که:
پیامبر جبرای پدرش دو کلمه آموخت که بدانها دعا می‌کرد: اللَّهُمَّ أَلهِمْنی... پروردگارا! هدایت و رفتنم برای راست را بمن الهام کن و مرا از شر نفسم در امان بدار».
۱۴۸۸- «وَعَن أَبي الفَضلِ العبَّاسِ بنِ عَبْدِ المُطَّلِبِ س، قال: قُلْتُ يارسول اللَّه: عَلِّمْني شَيْئاً أَسْأَلُهُ اللَّه تَعَالى، قَال: «سَلُوا اللَّه العافِيةَ» . فَمكَثْتُ أَيَّاماً، ثُمَّ جِئتُ فَقُلْت: يا رسولَ اللَّه: علِّمْني شَيْئاً أَسْأَلُهُ اللَّه تعالى، قَالَ لي: «يَا عبَّاسُ يا عمَّ رَسولِ اللَّه، سَلُوا اللَّه العافيةَ في الدُّنْيا والآخِرةِ»». رَواهُ الترمذيُّ وقَال: حديثٌ حسنٌ صَحيح.
۱۴۸۸- «از ابو الفضل عباس بن عبد المطلب سروایت شده که گفت:
گفتم: یا رسول الله جچیزی بمن بیاموز که آن را از خداوند طلبم.
فرمود: از خداوند عافیت طلب کن. پس چند روزی درنگ کرده باز آمده و گفتم: یا رسول الله جبمن چیزی بیاموز که از خدا آن را طلبم.
فرمود: ای عباس ای عموی رسول الله ج! از خداوند عافیت دنیا و آخرت را سؤال کن».
۱۴۸۹- «وعنْ شَهْرِ بْنِ حوشَبٍ قَال: قُلْتُ لأُمِّ سَلَمَة، ل، يا أُمَّ الـمؤمِنِين مَا كَانَ أَكْثَرُ دُعَاءِ رسُول اللَّهِ ج إِذا كانَ عِنْدك؟ قَالَت: كانَ أَكْثَرُ دُعائِه: «يا مُقلبَ القُلوبِ ثَبِّتْ قلْبي علَى دِينِكَ»» رَواهُ الترمذي، وقال حَديثٌ حسن.
۱۴۸۹- «از شهر بن حوشب روایت شده که گفت:
برای ام سلمه لگفتم: ای ام المؤمنین کدام دعا را رسول الله جچون نزد تو بود، بیشتر می‌خواند؟
گفت: زیادتر دعایش این بود: یا مُقلبَ القُلوبِ... پروردگارا! ای گردانندهء دلها، دلم را بر دینت ثابت و استوار بدار!».
۱۴۹۰- «وعن أبي الدَّرداءِ س، قَال: قَالَ رَسولُ اللَّهِ ج: «كانَ مِن دُعاءِ دَاوُدَ ج: «اللَّهمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ حُبَّك، وَحُبَّ من يُحِبُّك، وَالعمَل الذي يُبَلِّغُني حُبَّكَ اللَّهُمَّ اجْعل حُبَّكَ أَحَبَّ إِلَيَّ مِن نَفسي، وأَهْلي، ومِن الـماءِ البارد»» روَاهُ الترمذيُّ وَقَال: حديثٌ حسن.
۱۴۹۰- «از ابو درادء سروایت است که:
رسول الله جفرمود: از دعای داود بود که: اللَّهمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ حُبَّكَ...پروردگارا! من از تو دوستیت و دوستی آنرا که دوستت می‌دارد، و دوستی کاری را که مرا به دوستی‌ات می‌رساند، درخواست می‌کنم. بار خدایا! محبت خویش را از خود و خانواده و آب خنک بر من دوست داشتنی‌تر بگردان».
۱۴۹۱- «وعن أَنَسٍ س، قَال: قال رسُولُ اللَّهِ ج: «أَلِظُّوا بِياذا الجَلالِ وَالإِكرامِ»». رواه الترمذي وروَاهُ النَّسَائيُّ مِن رِوايةِ ربيعةَ بنِ عامِرٍ الصَّحابي. قَالَ الحاكم: حديثٌ صحيحُ الإِسْنَاد.
۱۴۹۱- «از انس سروایت است که:
رسول الله جفرمود: "یاذا الجَلالِ وَالإِكرامِ" ای خداوند بزرگی و شکوه زیاد بخوانید».
۱۴۹۲- «وعن أَبي أُمامةَ س قَال: دَعا رسُولُ اللَّهِ ج بِدُعَاءٍ كَثير، لم نَحْفَظْ مِنْهُ شَيْئا، قُلْنا يا رَسُولَ اللَّهِ دعوت بِدُعاءٍ كَثِيرٍ لم نَحْفَظ منْهُ شَيْئا، فقَال: «أَلا أَدُلُّكُم على ما يَجْمَعُ ذَلكَ كُلَّه؟ تَقُول: «اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُك مِن خَيرِ ما سأَلَكَ مِنْهُ نبيُّكَ مُحَمَّدٌ ج، وأَعُوذُ بِكَ من شَرِّ ما اسْتَعاذَ مِنْهُ نَبيُّكَ مُحمَّدٌ ج، وَأَنْتَ المُسْتَعَان، وعليْكَ البلاغ، ولا حَوْلَ ولا قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ»» رواهُ الترمذيُّ وقَال: حديثٌ حَسَن.
۱۴۹۲- «از ابو امامه سروایت شده که گفت:
رسول الله جدعای زیادی خواند که ما از آن چیزی حفظ نکردیم. گفتیم: یا رسول الله جدعای زیادی نمودی که از آن چیزی حفظ نکردیم.
پس فرمود: آیا شما را راهنمائی نکنم، بچیزی که همهء آن را جمع کند؟ اینکه بگوئی: اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُك مِن خَیرِ...پروردگارا! من از بهترین چیزیکه پیامبرت محمد جاز تو درخواست نموده، درخواست می‌کنم و از شر آنچه محمد جاز آن بتو پناه جسته، پناه می‌جویم. و تو مستعانی و رساندن مطالب و درخواست‌ها بوسیلهء تو میسر است و گردشی از معصیت و توانائی‌ای بر طاعت جز بکمک تو میسر نیست».
۱۴۹۳- «وَعَن ابْنِ مسْعُود، س، قَال: كَانَ مِن دُعَاء رَسُولِ اللَّه ج: اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مُوجِباتِ رحْمتِك، وَعزَائمَ مغفِرتِك، والسَّلامَةَ مِن كُلِّ إِثم، والغَنِيمَةَ مِن كُلِّ بِر، وَالفَوْزَ بالجَنَّة، وَالنَّجاةَ مِنَ النَّارِ»». رواهُ الحاكِم أبو عبد اللَّه، وقال: حديثٌ صحيحٌ على شرط مسلِمٍ.
۱۴۹۳- «از ابن مسعود سروایت شده که گفت:
از دعای رسول الله جبود که: اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ مُوجِباتِ...پروردگارا! من موجبات رحمت و آمرزش و سلامتی از هرگناه وبهره مندی از هر طاعت و رستگاری به بهشت و نجات از دوزخ را از تو تمنا می‌کنم».