۲۰۹- باب استحباب گزاردن دو رکعت نماز پس از وضوء گرفتن
۱۱۴۶- «عن أبي هُريرةَ س أَنَّ رَسولَ اللَّهِ ج قالَ لِبلال: «يَا بِلالُ حَدِّثْنِي بِأَرْجَى عَمَل عَمِلْتَهُ في الإِسْلام، فَإِنِّي سمِعْتُ دَفَّ نَعْلَيْكَ بيْنَ يَديَّ في الجَنَّة» قَال: مَا عَمِلْتُ عَمَلاً أَرْجَى عنْدِي مِنْ أَنِّي لَم أَتَطَهَّرْ طُهُوراً في سَاعَةٍ مِنْ لَيْلٍ أَوْ نَهارٍ إِلاَّ صَلَّيْتُ بِذلكَ الطُّهورِ ما كُتِبَ لي أَنْ أُصَلِّي». متفقٌ عليه. وهذا لفظ البخاري.
۱۱۴۶- «از ابو هریره سروایت است که:
رسول الله جبرای بلال سفرمود: ای بلال! بمن از امید وار کننده‌ترین عملی که در اسلام انجام داده‌ای صحبت کن، زیرا من صدای کفشهایت را پیشا پیش خویش در بهشت شنیدم.
گفت: من عملی را انجام ندادم که امیدوار کننده‌تر باشد برایم از آنکه هیچ لحظه‌ای از روز یا شب طهارتی نکردم و وضوئی نگرفتم، مگر اینکه با آن طهور به اندازه‌ای که برایم مقدور شده بود نماز گزاردم».