۳۰۵- باب تحریم کشیدن عکس و تصویر زنده جان بر فرش یا سنگ یا جامه یا دینار یا بالش و غیر آن و حرمت گرفتن عکس بر دیوار و سقف و پرده و عمامه (لنگی) و جامه و امثال آن و امر به از بین بردن آن
۱۶۷۸- «عَن ابْنِ عُمَرَ ب أنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج قَال: «إنَّ الَّذِين يَصْنَعونَ هذِهِ الصُّورَ يُعَذَّبُونَ يَوْمَ الْقِيَامَة، يُقَالُ لهُم: أحْيُوا مَا خَلَقْتُمْ»» متفقٌ علیه.
۱۶۷۸- «از ابن عمر بروایت است که:
رسول الله جفرمود: آنهائی که این عکسها و تصاویر را می‌سازند، در روز قیامت عذاب می‌شوند و به آنان گفته می‌شود که اینها را زنده کنید«.
۱۶۷۹- «وعَنْ عَائِشَةَ ل قَالَت: قَدِمَ رَسُولُ اللَّهِ ج مِنْ سَفَرٍ وَقَدْ سَتَرْتُ سَهْوَةً لي بِقِرَامٍ فيهِ تماثيل، فَلَمَّا رَآهُ رسُولُ اللَّه ج تَلوَّنَ وجْهُه وقَال: يا عَائِشَةُ أشدُّ الناسِ عَذاباً عِنْدَ اللَّه يَوْم الْقِيامةِ الَّذِينَ يُضَاهُون بخَلْقِ اللَّه،» قَالَت: فَقَطَعْنَاه، فَجَعَلنا مِنْهُ وِسادةً أوْ وِسادَتَيْن». متفقٌ علیه.
۱۶۷۹- «از عائشه لروایت شده که گفت:
رسول الله جاز سفری آمدند، در حالیکه دالان خانه‌ام را به پرده‌ای پوشانده بودم که در آن عکسهای (جانداری بود) و چون رسول الله جآن را دید، چهره‌اش دگرگون شد و فرمود: ای عائشه لسخت‌ترین مردم از روی عذاب آنانی هستند که به آفرینش و خلقت خدا شبیه می‌سازند. گفت: سپس آن را بریده و از آن یک یا دو بالش ساختیم».
۱۶۸۰- «وَعَن ابْنِ عَبَّاسٍ ب قَال: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّه ج يَقُول: «كُلُّ مُصَوِّرٍ في النَّارِ يُجْعَلُ لَهُ بِكُلِّ صُورَةٍ صَوَّرَهَا نَفْسٌ فَيُعَذِّبُهُ في جهَنَّم» قَالَ ابْنُ عَبَّاسٍ: فَإنْ كُنْتَ لا بُدَّ فَاعٍِلا، فَاصْنَعِ الشَّجَرَ وَما لا رُوح فِيه». متفقٌ علیه.
۱۶۸۰- «از ابن عباس بروایت است که:
از رسول الله جشنیدم که می‌فرمود: هر صورتگر در دوزخ است و در برابر هر عکسی که کشیده موجودی برایش ساخته شده و او را در دوزخ شکنجه و عذاب می‌کند.
ابن عباس گفت: اگر حتماً این کار را می‌کنی، پس درخت و آنچه که روح ندارد، بساز».
۱۶۸۱- «وَعَنْهُ قَال: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّه ج يَقُول:«مَنْ صَوَّرَ صُورة في الدُّنْيَا، كُلِّفَ أنْ يَنْفُخَ فيها الرُّوحَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلَيْسَ بِنَافخٍ»»متفقٌ علیه.
۱۶۸۱- «از ابن عباس بروایت است که:
از رسول الله جشنیدم که می‌فرمود: کسی که در دنیا تصویری درست کند، در روز قیامت مکلف می‌شود که در آن روح بدمد، در حالیکه توان آن را ندارد».
۱۶۸۲- «وعَن ابن مَسْعُودٍ س قَال: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّه ج يَقُول: «إنَّ أشَدَّ النَّاسِ عَذَاباً يَوْمَ الْقِيَامَةِ المُصَوِّرُونَ»»متفقٌ علیه.
۱۶۸۲- «از ابن مسعود سروایت است که گفت:
از رسول الله جشنیدم که می‌فرمود: سخت‌ترین مردم از روی عذاب در نزد خداوند صورتگران هستند».
۱۶۸۳- «وَعَنْ أبي هُرَيْرَة س قَال: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّه ج يَقُول: «قَالَ اللَّه تَعَالى: ومَنْ أظْلَمُ مِمَّنْ ذهَب يَخْلُقُ كَخَلْقِى، فَلْيَخْلُقُوا ذَرَّةً أوْ لِيَخْلُقُوا حَبَّة، أوْ لِيَخْلُقُوا شَعِيرَةً»»متفقٌ علیه.
۱۶۸۳- «از ابو هریره سروایت است که:
از رسول الله جشنیدم که می‌فرمود: خداوند فرمود: و کدام کس ستمکار‌تر است از آنکه رفته تا مخلوقی مثل مخلوق من بیافریند! پس مورچهء یا دانهء و یا جوی بیافرینند».
۱۶۸۴- «وَعَنْ أبي طَلْحَةَ س أنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج قَال: «لا تَدْخُلُ المَلائِكَةُ بَيْتاً فِيهٍِ كَلْبٌ وَلا صُورَةٌ»» متفقٌ علیه.
۱۶۸۴- «از ابو طلحه سروایت است که:
رسول الله جفرمود: فرشتگان به خانه‌ای که در آن سگ و صورت باشد، داخل نمی‌شوند».
۱۶۸۵- «وعن ابن عُمرَ ب قال: وَعَدَ رَسُولَ اللَّهِ ج جِبْرِيلُ أنْ يأتِيَهُ، فَرَاثَ عَليْهِ حتَّى اشْتَدَّ عَلى رَسُول اللَّه ج، فَخَرَجَ فَلَقِيهُ جبْرِيلٌ فَشَكَا إلَيْه. فقَال: إنَّا لا نَدْخُلُ بيْتاً فيهِ كَلْبٌ وَلا صُورَة».رواه البخاری.
۱۶۸۵- «از ابن عمر بروایت شده که گفت:
جبرئیل ÷به رسول الله جوعده نمود که نزدش بیاید و زیاد تأخیر نمود و این امر بر رسول الله جگران آمده و بیرون شد و جبرئیل ÷با او ملاقات نمود و پیامبر جبه او شکوه نمود و او گفت: ما به خانه‌ای که در آن سگ و تصویر باشد، وارد نمی‌شویم».
۱۶۸۶- «وَعَنْ عَائِشَةَ ل قَالَت: وَاعَدَ رَسُولَ اللًه ج جبْرِيلُ ÷ في سَاعَةٍ أنْ يأتِيَه، فَجَاءَتْ تِلْكَ السَّاعةُ ولم يأتِه، قَالَت: وَكَانَ بيَدِهِ عصا، فَطَرَحَهَا مِنْ يَدِهِ وَهُوَ يَقُول: «مَا يُخْلِفُ اللَّه وَعَدَهُ وَلا رُسُلُهُ» ثُمَّ الْتَفَت، فَإذا جِرْوُ كَلْبٍ تحْتَ سَريره. فَقال: «مَتَى دَخَلَ هذا الْكَلْب؟» فَقُلْت: وَاللَّه مَا دَرَيْتُ بِه، فأمر به فَأُخْرِجَ، فَجَاءَهُ جبْرِيلُ ÷: فَقَال رَسُولُ اللَّه ج: «وَعَدْتَنى، فَجَلَسْتُ لكَ ولَم تَأتِنى» فقال: مَنَعنى الْكلْبُ الذى كَانَ في بيْتِكَ و إنَّا لا نَدْخُلُ بَيْتًا فِيهِ كَلْبٌ وَلا صورَةٌ»»رواه مسلم.
۱۶۸۶- «از عائشه لروایت است که گفت:
جبرئیل ÷به رسول الله جوعده داد که به ساعتی معین به دیدنش آید، ولی آن لحظه در رسید و وی نیامد! گفت: و در دست‌شان عصایی بود که آن را به زمین انداخت در حالیکه می‌فرمود: خدا و پیام آورانش به وعدهء‌شان خلاف نمی‌کنند، و متوجه شده دیدند که چوچهء سگی زیر تخت‌شان است و فرمود: این سگ چه وقت داخل شد؟
گفتم: و الله من از آمدنش خبر نشدم و دستور فرمود و از خانه بیرون کرده شد و بعد جبرئیل ÷خدمت‌شان آمد و رسول الله جفرمود: بمن وعده نمودی و نشستم، ولی نیامدی؟
گفت: سگی که در خانه ات بود، مانع ورودم شد، همانا ما به خانه‌ای که در آن سگ و تصویر باشد، داخل نمی‌گردیم».
۱۶۸۷- «وعَنْ أبي الهَيَّاجِ حَيَّانَ بنِ حُصَينٍ قَال: قال لي عَليُّ بن أبي طَالِبٍ س: ألا أبَعَثُكَ عَلى ما بَعَثَني عَلَيْهِ رَسُولُ اللَّه ج؟ أنْ لا تَدَعَ صُورَةً إلاَّ طَمسْتَهَا، ولا قَبْراٍ مُشْرِفاً إلاَّ سَوَّيْتَه».رواه مسْلِم.
۱۶۸۷- «از ابو هیاج حیان بن حصین روایت شده که گفت:
علی سبرایم گفت: آیا نفرستم ترا به آنچه رسول الله جمرا بر آن فرستاد؟
اینکه هیچ تصویری را نگذاری، مگر اینکه محوش کنی و قبر بلندی را نیابی، مگر اینکه هموارش گردانی».