ترجمه فارسی ریاض الصالحین

۱۸۳- باب تشویق بر تلاوت سوره‌ها و آیاتی مخصوص

۱۰۰۹- «عن أَبي سعيدٍ رافعِ بنِ المُعلَّى س قال: قال لي رسولُ اللَّه ج: «أَلا أُعَلِّمُكَ أَعْظَم سُورةٍ في الْقُرْآنِ قَبْلَ أَنْ تخْرُج مِنَ المَسْجِدَ؟ فأَخَذَ بيدِي، فَلَمَّا أَردْنَا أَنْ نَخْرُج قُلْت: يا رسُولَ اللَّهِ إِنَّكَ قُلْتَ لأُعَلِّمنَّكَ أَعْظَمَ سُورَةٍ في الْقُرْآن؟ قال: «الحَمْدُ للَّهِ رَبِّ العَالمِينَ هِي السَّبْعُ المَثَاني، وَالْقُرْآنُ الْعَظِيمُ الَّذي أُوتِيتُهُ»» رواه البخاری.

۱۰۰۹- «از ابو سعید رافع بن معلی سروایت شده که گفت:

رسول الله جبرایم فرمود: آیا پیش از اینکه از مسجد برآئی بزرگترین سوره‌ای را در قرآن برایت نیاموزم؟ پس دست مرا گرفت و چون خواستیم که برآئیم گفتم: یا رسول الله جفرمودی که بزرگترین سورهء در قرآن را بتو می‌آموزم!

فرمود: الحمد لله رب العالـمین، سبع مثانی و قرآن عظیمی است که به من داده شده است».

ش: سبع مثانی: گفته برای آنکه در هر نماز تکرار می‌شود، یا اینکه شامل ثنای حق و دعاء می‌باشد.

۱۰۱۰- «وعن أَبي سعيدٍ الخُدْرِيِّ س أَنَّ رسولَ اللَّهِ ج قالَ في: قُلْ هُوَ اللَّه أَحَد: «والَّذِي نَفْسي بِيدِه، إِنَّهَا لَتَعْدِلُ ثُلُثَ القُرْآنِ»».

وفي رواية:«أَنَّ رسولَ اللَّهِ ج قالَ لأَصْحابِه: «أَيَعْجِزُ أَحَدُكُم أَنْ يقْرَأَ بِثُلُثِ الْقُرْآنِ في لَيْلَةٍ» فَشَقَّ ذلكَ علَيْهِم، وقالُوا: أَيُّنَا يُطِيقُ ذلكَ يا رسولَ اللَّه؟ فقال: «قُلْ هُو اللَّه أَحَد، اللَّهُ الصَّمَد: ثُلُثُ الْقُرْآنِ»»رواه البخاري.

۱۰۱۰- «از ابو سعید خدری سروایت است که:

رسول الله جدر بارهء قل هو الله احد فرمود: سوگند به ذاتی که جانم در دست اوست، که این سوره با ۳/۱ قرآن برابر می‌کند.

و در روایتی آمده که رسول الله جبرای اصحابش فرمود:

آیا عاجر می‌شود یکی از شما که ۳/۱ قرآن را در یک شب بخواند! این امر برای‌شان سخت تمام شد و گفتند: یا رسول الله جکدامیک ما قدرت اینکار را دارد؟

فرمود: ﴿قُلۡ هُوَ ٱللَّهُ أَحَدٌ ١﴾الصمد ۳/۱ قرآن است».

۱۰۱۱- «وعنْهُ أَنَّ رَجُلاً سمِع رَجُلاً يَقْرَا: «قَلُ هُوَ اللَّه أَحدٌ» يُردِّدُها فَلَمَّا أَصْبَحَ جاءَ إِلى رسولِ اللَّهِ ج، فَذَكَرَ ذلكَ لَهُ وكَانَ الرَّجُلُ يتَقَالهُّا فَقَالَ رسولُ اللَّهِ ج: «والَّذي نَفْسِي بِيَدِه، إِنَّها لَتَعْدِلُ ثُلُثَ الْقُرْآنِ»»رواه البخاری.

۱۰۱۱- «از ابو سعید خدری سروایت شده که:

کسی شنید که مردی ﴿قُلۡ هُوَ ٱللَّهُ أَحَدٌ ١﴾را خوانده و آنرا تکرار می‌کند، چون صبح نمود خدمت رسول الله جآمده و این موضوع را برای‌شان یاد نمود. گویی که آن مرد آن را کم شمرد، سپس رسول الله جفرمود: سوگند بذاتی که جانم در دست اوست که آن با ۳/۱ قرآن برابری می‌کند».

۱۰۱۲- «وعن أَبي هريرة س أَنَّ رسول اللَّهِ ج قال في: قُلْ هُوَ اللَّه أَحَدٌ: «إِنَّهَا تَعْدِلُ ثُلُثَ القُرْآنِ»» رواه مسلم.

۱۰۱۲- «از ابو هریره سروایت شده که:

رسول الله جدر بارهء ﴿قُلۡ هُوَ ٱللَّهُ أَحَدٌ ١﴾فرمود: سورهء اخلاص با ۳/۱ قرآن برابری می‌کند».

۱۰۱۳- «وعنْ أَنسٍ س أَنَّ رجُلا قال: يا رسول اللَّهِ إِني أُحِبُّ هذِهِ السُّورَةَ: قُلْ هُوَ اللَّه أَحد، قال: «إِنَّ حُبَّها أَدْخَلَكَ الجنَّةَ»» رواه الترمذي وقال: حديثٌ حسن. رواه البخاري في صحيحه تعليقًا.

۱۰۱۳- «از انس سروایت شده که وی گفت:

یا رسول الله جمن این سوره را دوست می‌دارم ﴿قُلۡ هُوَ ٱللَّهُ أَحَدٌ ١﴾. آنحضرت جفرمود: هر آئینه محبت آن ترا به بهشت وارد نموده است».

۱۰۱۴- «وعن عُقْبةَ بنِ عامِرٍ س أَنَّ رسولَ اللَّهِ ج قال: «أَلَمْ تَر آيَاتٍ أُنْزِلَتْ هَذِهِ اللَّيْلَةَ لَمْ يُرَ مِثلُهُن قَط؟ قُلْ أَعُوذُ برَبِّ الفَلَق، وَقُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ»» رواه مسلم.

۱۰۱۴- «از عقبه بن عامر سروایت است که:

رسول الله جفرمود: آیا ندیدی آیاتی را که این شب نازل شد که مثل آن هرگز دیده نشده است؟ ﴿قُلۡ أَعُوذُ بِرَبِّ ٱلۡفَلَقِ ١﴾، ﴿قُلۡ أَعُوذُ بِرَبِّ ٱلنَّاسِ ١﴾».

۱۰۱۵- «وعن أَبی سعیدٍ الخُدْرِی س قال: كانَ رسولُ اللَّهِ ج یتَعَوَّذُ مِنَ الجان، وَعَینِ الإِنْسَان، حتَّى نَزَلَتِ المُعَوذَتان، فَلَمَّا نَزَلَتَا، أَخَذَ بِهِما وتَركَ ما سِواهُما». رواه الترمذی وقال حدیث حسن.

۱۰۱۵- «از ابو سعید خدری سروایت است که گفت:

رسول الله جاز جن و چشم انسان به خداوند پناه می‌جست و می‌گفت: «اللهم انی اعوذ بك من الجان ومن عین الانسان». تا اینکه قُلْ أَعُوذُ برَبِّ الفَلَق، وَقُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ نازل شد. و چون این دو سوره نازل شد، بدان تمسک جسته و ما سوای آن را ترک نمود».

۱۰۱۶- «وعن أَبي هريرةَ س أَنَّ رسولَ اللَّهِ ج قال: «مِنَ القُرْآنِ سُورَةٌ ثَلاثُونَ آيَةً شَفعتْ لِرَجُلٍ حَتَّى غُفِرَ لَه، وهِي: ﴿تَبَٰرَكَ ٱلَّذِي بِيَدِهِ ٱلۡمُلۡكُ﴾»». رواه أبو داود والترمذي وقال: حديث حسن.

وفي رواية أبي داود: «تَشْفَعُ».

۱۰۱۶- «از ابو هریره سروایت شده که:

رسول الله جفرمود: از قرآن سوره ایست که سی آیه دارد و برای مردی شفاعت نمود تا که برای او آمرزیده شد و آن: ﴿تَبَٰرَكَ ٱلَّذِي بِيَدِهِ ٱلۡمُلۡكُ﴾است.

و در روایت ابوداود آمده: که شفاعت می‌کند».

۱۰۱۷- «وعن أَبي مسعودٍ البدْرِيِّ س عن النبيِّ ج قال: «منْ قَرَأَ بالآيتَيْنِ مِنْ آخِرِ سُورةِ البقَرةِ فِي لَيْلَةٍ كَفَتَاهُ»» متفقٌ علیه.

۱۰۱۷- «از ابو مسعود بدری سروایت است که:

پیامبر جفرمود: کسیکه دو آیهء اخیر سورهء بقره را در یکشب بخواند، او را بسنده است».

۱۰۱۸- «وعن أَبي هريرةَ س أَنَّ رسولَ اللَّهِ ج قال: «لا تَجْعَلُوا بُيُوتَكُمْ مَقَابِر، إِنَّ الشَّيْطَانَ يَنْفِرُ مِن الْبيْتِ الَّذي تُقْرأُ فِيهِ سُورةُ الْبقَرةِ»»رواه مسلم.

۱۰۱۸- «از ابو هریره سروایت است که:

رسول الله جفرمود: که خانه‌های خود را گورستان نسازید، همانا شیطان از خانه‌های که در آن سورهء بقره خوانده شود، می‌گریزد».

۱۰۱۹- «وعن أُبَيِّ بنِ كَعْبٍ س قَال: قال رسولُ اللَّهِ ج: «يا أَبا المُنذِرِ أَتَدْرِي أَيُّ آيةٍ مِن كتاب اللَّهِ معكَ أَعْظَم؟ قُلْت: ﴿ٱللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ٱلۡحَيُّ ٱلۡقَيُّومُ﴾، فَضَربَ في صَدْري وَقَال: «لِيهْنكَ الْعِلْمُ أَبَا المُنذِرِ»» رواه مسلم.

۱۰۱۹- «از ابی بن کعب سروایت است که:

رسول الله جفرمود: ای ابو المنذر، آیا می‌دانی کدام آیه از کتاب الله که با تست، بزرگ‌تر است؟

گفتم: ﴿ٱللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ٱلۡحَيُّ ٱلۡقَيُّومُ﴾، سپس به سینه‌ام زده و فرمود: ای ابو المنذر! علم برایت گوارا باد!».

۱۰۲۰- «وعن أَبي هريرة س قال: وكَّلَني رسولُ اللَّهِ ج بحِفْظِ زَكَاةِ رمضان، فَأَتَاني آت، فَجعل يحْثُو مِنَ الطَّعام، فَأخَذْتُهُ فقُلت: لأرَفَعَنَّك إِلى رسُول اللَّه ج، قال: إِنِّي مُحتَاج، وعليَّ عَيال، وبي حاجةٌ شديدَة، فَخَلَّيْتُ عنْه، فَأَصْبحْت، فَقَال رسُولُ اللَّهِ ج: «يا أَبا هُريرة، ما فَعلَ أَسِيرُكَ الْبارِحة؟» قُلْت: يا رسُول اللَّهِ شَكَا حَاجَةً وعِيَالا، فَرحِمْتُه، فَخَلَّيْتُ سبِيلَهُ. فقال: «أَما إِنَّهُ قَدْ كَذَبك وسيعُودُ» فَعرفْتُ أَنَّهُ سيعُودُ لِقَوْلِ رسُولِ اللَّهِ ج فَرصدْتُه. فَجَاءَ يحثُو مِنَ الطَّعام، فَقُلْت: لأَرْفَعنَّكَ إِلى رسولُ اللَّهِ ج، قال: دعْني فَإِنِّي مُحْتاج، وعلَيَّ عِيالٌ لا أَعُود، فرحِمْتُهُ وَخَلَّيتُ سبِيلَه، فَأَصبحتُ فَقَال لي رسُولُ اللَّهِ ج: «يَا أَبا هُريْرة، ما فَعل أَسِيرُكَ الْبارِحة؟» قُلْت: يا رسُول اللَّهِ شَكَا حاجةً وَعِيالاً فَرحِمْتُه، وَخَلَّيتُ سبِيلَه، فَقَال: «إِنَّهُ قَدْ كَذَبكَ وسيَعُودُ». فرصدْتُهُ الثَّالِثَة. فَجاءَ يحْثُو مِنَ الطَّعام، فَأَخَذْته، فقلت: لأَرْفَعنَّك إِلى رسولِ اللَّهِ ج وهذا آخِرُ ثَلاثٍ مرات أَنَّكَ لا تَزْعُمُ أَنَّكَ تَعُود، ثُمَّ تَعُودُ، فقال: دعْني فَإِنِّي أُعلِّمُكَ كَلِماتٍ ينْفَعُكَ اللَّه بهَا، قلت: ما هُن؟ قال: إِذا أَويْتَ إِلى فِراشِكَ فَاقْرأْ آيةَ الْكُرسِي، فَإِنَّهُ لَن يزَالَ عليْكَ مِنَ اللَّهِ حافِظ، ولا يقْربُكَ شيْطَانٌ حتَّى تُصْبِح، فَخَلَّيْتُ سبِيلَهُ فَأَصْبحْت، فقَالَ لي رسُولُ اللَّهِ ج: «ما فَعلَ أَسِيرُكَ الْبارِحة؟» فقُلت: يا رَسُول اللَّهِ زَعم أَنَّهُ يُعلِّمُني كَلِماتٍ ينْفَعُني اللَّه بهَا، فَخَلَّيْتُ سبِيلَه. قال: «مَا هِيَ ؟» قلت: قال لي: إِذا أَويْتَ إِلى فِراشِكَ فَاقرَأْ ايةَ الْكُرْسيِّ مِنْ أَوَّلها حَتَّى تَخْتِمَ الآية: ﴿ٱللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ٱلۡحَيُّ ٱلۡقَيُّومُ﴾[البقرة: ۲۵۵] . وقال لي: لا يَزَال علَيْكَ مِنَ اللَّهِ حَافِظ، وَلَنْ يقْربَكَ شَيْطَانٌ حَتَّى تُصْبِح. فقال النَّبِيُّ ج: «أَمَا إِنَّه قَدْ صَدقكَ وَهُو كَذوب، تَعْلَم مَنْ تُخَاطِبُ مُنْذ ثَلاثٍ يا أَبا هُريْرَة؟» قلت: لا، قال: «ذَاكَ شَيْطَانٌ»» رواه البخاری.

۱۰۲۰- «از ابو هریره سروایت شده که گفت:

رسول الله جمرا وظیفه داد که زکات رمضان (صدقهء فطر) را نگه دارم. شخصی نزدم آمده و شروع به چنگ زدن طعام نمود و من او را گرفتم و گفتم: حتماً ترا خدمت رسول الله جمی‌برم.

گفت: محتاجم و عیالمند و سخت نیازمند می‌باشم. من هم او را رها کردم. چون صبح نمودم رسول الله جفرمود: ای ابو هریره! اسیر تو دیشب چه کار کرد؟

گفتم: یا رسول الله جاز نیازمندی شدید وعیالمندی شکایت نمود و دلم بحالش سوخته و او را رها کردم.

فرمود: با خبر باش که او به تو دروغ گفته و باز خواهد گشت و دانستم که او طبق فرموده رسول الله جباز خواهد گشت و انتظارش را کشیدم باز آمده و شروع به چنگ زدن طعام نمود و گفتم: حتماً ترا خدمت رسول الله جمی‌برم!.

گفت: مرا بگذار، زیرا من محتاج و عیالمندم و باز نمی‌گردم. بر او رحم نموده و رهایش کردم و صبح نمودم باز رسول الله جفرمود: ای ابو هریره! اسیرت چکار کرد؟

گفتم: یا رسول الله جاز نیازمندی و عیال داری شکوه نمود و من هم او را رحم کرده و رهایش نمودم.

فرمود: او به تو دروغ گفته و باز خواهد گشت و من برای بار سوم انتظارش را کشیدم! باز آمده و از طعام چنگ می‌زد و من او را گرفته و گفتم: حتماً ترا خدمت رسول الله جخواهم برد و این آخرین سه بار است. تو گفتی که باز نگردی و باز گشتی.

گفت: مرا بگذار! همانا من به تو کلماتی می‌آموزم که خدای متعال بوسیلهء آن به تو فایده رساند.

گفتم: آنها کدام‌اند؟

گفت: چون در بسترت قرار گرفتی، آیت الکرسی را بخوان، زیرا از سوی الله حافظی بشکلی مستمر تا صبح با تو بوده و شیطانی بتو نزدیک نمی‌شود و من او را رها نمودم.

چون صبح نمودم، رسول الله جبمن فرمود: اسیرت دیشب چه کرد؟

گفتم: یا رسول الله جتصور می‌کرد که او به من کلماتی یاد می‌دهد که خدای متعال بدان مرا نفع می‌رساند.

فرمود: آن چیست؟

گفتم: بمن گفت چون به بسترت در آمدی آیت الکرسی را از اول آن بخوان تا آیه را ختم کنی: ﴿ٱللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ٱلۡحَيُّ ٱلۡقَيُّومُ﴾[البقرة: ۲۵۵] . و بمن گفت: که از جانب خدای تعالی بر تو حافظی مقرر می‌گردد تا صبح کنی و هیچ شیطانی بتو نزدیک نمی‌شود، پیامبر جفرمود: آگاه شو که او بتو راست گفته، ولی او بسیار دروغگو است.

آیا می‌دانی که از سه شب به این طرف با کی خطاب می‌کرده‌ای، ابو هریره؟

گفتم: نه، فرمود: آن شیطان است».

۱۰۲۱- «وعن أَبي الدَّرْدِاءِ س أَنَّ رسُول اللَّهِ ج قال: «منْ حفِظَ عشْر آيَاتٍ مِنْ أَوَّلِ سُورةِ الْكَهْف، عُصمَ منَ الدَّجَّالِ»».وفي رواية:«مِنْ آخِرِ سُورةِ الكهْف» رواه مسلم.

۱۰۲۱- «از ابو دارداء سروایت شده که:

رسول الله جفرمود: کسیکه ده آیه از اول سورهء کهف را حفظ کند، از دجال محفوظ و مصئون می‌ماند.

و در روایتی: از آخر سورهء کهف آمده».

۱۰۲۲- «وعَنِ ابْنِ عبَّاسٍ ب قَال: بيْنَما جِبْرِيلُ ÷ قاعِدٌ عِندَ النَّبِيِّ ج سَمِعَ نَقِيضًا مِنْ فَوْقِه، فَرَفَعَ رَأْسَه فَقَال: هذا باب مِنَ السَّمَاءِ فُتِحَ اليَوْمَ ولَمْ يُفْتَح قَطُّ إِلاَّ اليَوْم، فَنَزَلَ مِنه مَلكٌ فقال: هذا مَلَكٌ نَزَلَ إِلى الأَرْضِ لم يَنْزِلْ قَطُّ إِلاَّ اليَوْمَ فَسَلَّمَ وقال: أَبشِرْ بِنورَينِ أُوتِيتَهُمَا، لَمْ يُؤْتَهُمَا نَبِيٌّ قَبلَك: فَاتحةِ الكتاب،وخَواتِيم سُورَةِ البَقَرة، لَن تَقرأَ بحرْفٍ منها إِلاَّ أُعْطِيتَه»» رواه مسلم.

۱۰۲۲- «از ابن عباس بروایت شده که گفت:

در اثنائیکه جبریل ÷در نزد پیامبر جبود، از بالای سرش صدایی را شنیده و سرش را بالا نموده و گفت: این دری از آسمان است که امروز باز شده و جز امروز هرگز باز نشده و از آن فرشته‌ای فرود آمد، و گفت: این فرشته‌ایست که به زمین فرود آمد و هر گز جز امروز فرود نیامده، پس سلام کرده و فرمود: شاد باش به دو نوری که برایت داده شده و به پیامبری پیش از تو داده نشده است: فاتحة الکتاب و آیات آخر سورهء بقره، هیچ حرفی از آن را نمی‌خوانی، مگر اینکه آن را داده می‌شوی».