ترجمه فارسی ریاض الصالحین

۳۲۵- باب منع از اینکه شخص بگوید، بواسطهء وقت فلان یا ستارهء فلان بر ما باران بارید

۱۷۳۱- «عَنْ زَيْدِ بْنِ خَالِدٍ س قَال: صلَّى بِنَا رَسُولُ اللَّهِ ج صَلاَةَ الصُّبْحِ بِالحُديْبِيَةِ في إِثْرِ سَمَاءٍ كَانتْ مِنَ اللَّيْل، فَلَمَّا انْصرَفَ أَقْبَلَ عَلى النَّاس، فَقَال: هَلْ تَدْرُون مَاذَا قَالَ رَبُّكُم؟» قَالُوا: اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَعلَم. قَال: «قَال: أَصْبَحَ مِنْ عِبَادِي مُؤمِنٌ بي، وَكَافِر، فأَمَّا مَنْ قالَ مُطِرْنَا بِفَضْلِ اللَّهِ وَرَحْمتِه، فَذلِكَ مُؤمِنٌ بي كَافِرٌ بالْكَوْكَب، وَأَمَّا مَنْ قال: مُطِرْنا بِنَوْءِ كَذا وَكذا، فَذلكَ كَافِرٌ بي مُؤمِنٌ بالْكَوْكَبِ»» متفقٌ علیه.

۱۷۳۱- «از زید بن خالد سروایت است که گفت:

رسول الله جدر حدیبیه در عقب بارانی که از طرف شب باریده بود، بر ما نماز گزارد و چون نماز را تمام کرد به مردم روی آورده و فرمود: آیا می‌دانید که پروردگار شما چه فرمود؟ گفتند: خدا و رسولش داناتر‌اند.

گفت، فرمود: صبح نمود از بندگانم مؤمن به من و کافر به من. و اما کسی که گفت به فضل و رحمت خدا بر ما باران نازل شد، آن کس به من مؤمن بوده و به ستاره کافر است. و اما کسی که گفت بواسطهء ستاره فلان یا طالع فلان بر ما باران بارید، پس او به من کافر بوده و به ستاره ایمان دارد. زیرا مؤثر در همه اشیاء خداوند است و بس».

ش: امام شافعی /در "أم" می‌گوید: آنکه مثل مشرکین که باران را به وقت فلان وفلان نسبت می‌دادند، بگوید مطرنا بنوء کذا و کذا و حقیقتاً بدان اعتقاد کند، این عمل کفر بحساب می‌رود، زیرا نوء وقت است و وقت مخلوق بوده برای خود و دیگران مالک چیزی نیست.

و آنکه بگوید: مطرنا بنوء کذا و مراد این باشد که فلان وقت بر ما باران باریدن گرفت، این جمله کفر شمرده نمی‌شود، ولی اگر این سخن را نگوید، بهتر است.