۱۹۱- باب فضیلت نماز جماعت
۱۰۶۴- «عن ابنِ عمَر ب أَنَّ رسولَ اللَّه ج قال: «صَلاةُ الجَمَاعَةِ أَفضَلُ مِنْ صَلاةِ الفَذِّ بِسَبْعٍ وَعِشْرِينَ درَجَةً»» متفقٌ علیه.
۱۰۶۴- «از ابن عمر بروایت است که:
رسول الله جفرمود: ثواب نماز جماعت بر نماز تنهائی ۲۷ برابر است».
ش: در بارهء فضیلت نماز جماعت و لزوم آن اختلافی نیست، ولی باید متذکر شد که امروز کمتر به این امر خطیر و پراهمیت توجه می‌شود و لازم است که دعوتگران و مبلغان و ائمهء محترم مساجد، مردم را بیش از پیش به حضور در جماعات تشویق نمایند، بخصوص نسل جوان را. (مترجم)
۱۰۶۵- «وعن أَبي هريرة س قال: قال رسولُ اللَّهِ ج: «صَلاةُ الرَّجُلِ في جَماعةٍ تُضَعَّفُ عَلى صلاتِهِ في بَيْتِهِ وفي سُوقِهِ خمساً وَعِشْرينَ ضِعفًا، وذلكَ أَنَّهُ إِذا تَوَضَّأَ فَأَحْسَنَ الْوُضُوءَ ثُمَّ خَرَجَ إِلى المَسْجِد، لا يُخْرِجُه إِلاَّ الصَّلاة، لَمْ يَخْطُ خَطْوةً إِلاَّ رُفِعَتْ لَه بهَا دَرَجَة، وَحُطَّتْ عَنْه بهَا خَطِيئَة، فَإِذا صَلى لَمْ تَزَلِ المَلائِكَة تُصَلِّي عَلَيْهِ مَا دَامَ في مُصَلاَّه، مَا لَمْ يُحْدِث، تَقُول: اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَيْه، اللَّهُمَّ ارحَمْه. وَلا يَزَالُ في صَلاةٍ مَا انْتَظَرَ الصَّلاةَ»متفقٌ علیه». وهذا لفظ البخاری.
۱۰۶۵- «از ابو هریره سروایت است که:
رسول الله جفرمود: نماز شخص در جماعت ۲۵ برابر نمازش درخانه و بازارش فزون می‌باشد.
زیرا چون وی وضوء نموده و آن را درست انجام دهد، پس بسوی مسجد برآید که جز نماز چیز دیگری سبب برآمدن وی نگشته باشد، گامی نمی‌نهد، مگر اینکه در برابر آن درجهء برایش افزوده شده و گناهی از وی کم میگردد. و چون نمازگزارد، همیشه فرشتگان بر او دعا می‌کنند تا مادامیکه در جای نمازش بوده و بی‌وضوء نشود می‌گویند: اللهم صلی علیه، اللهم ارحمه و همیشه در نماز است، تا لحظه ایکه انتظار نماز را بکشد».
۱۰۶۶- «وعنهُ قال: أَتَى النبيَّ ج رَجُلٌ أَعمى فقال: يا رسولَ اللَّه، لَيْس لي قَائِدٌ يقُودُني إِلي المَسْجِد، فَسأَلَ رسولَ اللَّهِ ج أَن يُرَخِّصَ لَهُ فَيُصَليِّ في بيْتِه، فَرَخَّص لَه، فَلَمَّا وَلىَّ دَعَاهُ فقال له: هلْ تَسْمَعُ النِّدَاءَ بِالصَّلاة؟» قال: نَعَم، قال: «فَأَجِبْ»» رواه مسلم.
۱۰۶۶- «از ابو هریره سروایت است که گفت:
مردی کور خدمت پیامبر جآمده و گفت: یا رسول الله ج! من راهنمائی ندارم که مرا به مسجد آورد و از رسول الله جخواست تا بوی اجازه دهد که در خانه‌اش نماز گزارد و آنحضرت جبوی رخصت داد و چون وی روی گرداند او را خواسته و فرمود: آیا اذان را می‌شنوی؟
گفت: بلی! فرمود: پس اجابت کن»!.
۱۰۶۷- «وعن عبدِ اللَّهِ وَقِيل: عَمْرِو بْنِ قيْسٍ المعرُوف بابنِ أُمِّ مَكْتُوم المُؤَذِّنِ س أَنَّهُ قَال: يا رسولَ اللَّه إِنَّ المَدِينَةَ كَثيرَةُ الهَوَامِّ وَالسِّبَاع. فقال رسولُ اللَّهِ ج: «تَسْمَعُ حَيَّ عَلى الصَّلاة، حَيًّ عَلى الفَلاح، فَحَيَّهَلاً»». رواه أبو داود بإسناد حسن.
۱۰۶۷- «از عبد الله بن عمرو بن قیس مشهور به ابن ام مکتوم مؤذن سروایت شده که گفت:
یا رسول الله جدر مدینه گزنده‌ها و درنده‌ها زیاد است، آنحضرت جفرمود: چون حی علی الصلاة و حی علی الفلاح را می‌شنوی، پس بر آن عجله کن».
۱۰۶۸- «وعن أبي هريرةَ س أَنَّ رسولَ اللَّهِ ج قال: «وَالَّذِي نَفْسِي بِيدِهِ لَقَدْ هَمَمْت أَن آمُرَ بحَطَبٍ فَيُحْتَطَب،ثُمَّ آمُرَ بالصَّلاةِ فَيُؤذَّنَ لَهَا، ثُمَّ آمُرَ رَجُلاً فَيُؤمَّ النَّاسَ ثُمَّ أُخَالِفَ إِلى رِجَالٍ فأُحَرِّقَ عَلَيْهِمْ بيوتهم»» متفقٌ علیه.
۱۰۶۸- «از ابو هریره سروایت است که:
رسول الله جفرمود: سوگند به ذاتی که جانم در دست اوست، قصد کردم که امر کنم هیزم جمع نمایند و سپس به برپا شدن نماز دستور دهم که برای آن اذان گفته شود و بعد کسی را مأمور سازم که بمردم امامت دهد و سپس از آنها تخلف ورزم و به خانهء کسانی روم که به نماز بیرون نشده‌اند و خانه‌های‌شان را بر سرشان بسوزانم».
۱۰۶۹- «وعن ابنِ مسعودٍ س قال: مَنْ سَرَّه أَن يَلْقَي اللَّه تعالى غدًا مُسْلِمًا فَلْيُحَافِظْ عَلى هَؤُلاءِ الصَّلَوات حَيْثُ يُنادَي بهن، فَإِنَّ اللَّهَ شَرَعَ لِنَبِيِّكم ج سُنَنَ الهُدَى وَإِنَّهُنَّ مِن سُنَنِ الهُدى، وَلَو أَنَّكُمْ صلَّيْتم في بُيوتِكم كما يُصَلِّي هذا المُتَخَلِّف في بَيتِهِ لَتَركتم سُنَّة نَبِيِّكم، ولَو تَركتم سُنَّةَ نَبِيِّكم لَضَلَلْتُم، ولَقَد رَأَيْتُنَا وما يَتَخَلَّف عَنها إِلاَّ منافق مَعْلُومُ النِّفَاق، وَلَقَدَ كانَ الرَّجُل يُؤتىَ بِه، يُهَادَي بيْنَ الرَّجُلَيْنِ حَتَّى يُقَامَ في الصَّفِّ». رواه مسلم.
وفي روايةٍ له قال:«إِنَّ رسولَ اللَّهِ ج عَلَّمَنَا سُنَنَ الهُدَى، وَإِنَّ مِن سُننِ الهُدَى الصَّلاَة في الـمسَجدِ الذي يُؤَذَّنُ فيه».
۱۰۶۹- «از ابن مسعود سروایت شده که گفت:
کسیکه شاد می‌شود اینکه فردا خدا را ملاقات کند، درحالیکه مسلمان باشد، باید بر این نمازها مواظبت کند، در وقتیکه اعلان اقامهء آن می‌شود. زیرا خداوند برای پیامبر جراههای هدایت را نمودار کرده است و این نمازها از همین راههای هدایت‌اند.
و اگر شما مثل کسیکه در خانه‌اش از نماز (جماعت) تخلف می‌ورزد، آن را در خانه‌های خود ادا کنید، همانا سنت و طریقهء پیامبر‌تان را ترک نموده اید. و اگر سنت پیامبر ج‌تان را ترک کردید، هر آئینه گمراه می‌شوید و در حقیقت دیدیم که از آن جز منافقیکه نفاقش آشکار است، کسی تخلف نمی‌ورزید.
و همانا مرد به نماز آورده می‌شد، در حالیکه در میان دو مرد کشانده شده و بر آنها تکیه کرده بود، تا اینکه در صف ایستاده می‌شد.
و در روایتی از وی آمده که گفت: رسول الله جبرای ما راههای هدایت را آموخت که از جمله نماز جماعت در مسجدیکه در آن اذان داده می‌شود است».
۱۰۷۰- «وعن أَبي الدرداءِ س قال: سمعت رسولَ اللَّه ج يقول: «ما مِن ثَلاثَةٍ في قَرْيَةٍ ولا بَدْوٍ لا تُقَامُ فِيهمُ الصَّلاةُ إِلاَّ قدِ اسْتَحْوَذَ عَلَيْهِمُ الشَّيْطَان. فَعَلَيكُمْ بِالجَمَاعَة، فَإِنَّمَا يأْكُلُ الذِّئْبُ مِنَ الغَنمِ القَاصِيَةَ»» رواه أبو داود بإِسناد حسن.
۱۰۷۰- «از ابو درداء سروایت شده که گفت:
از رسول الله جشنیدم که می‌فرمود: هیچ ۳ نفری در ده یا بادیهء وجود ندارد که نماز در آنها اقامه نشود، مگر اینکه شیطان بر آنها چیره می‌شود، پس بر شما باد که چماعت را لازم گیرید، زیرا گرگ از میان گوسفندان گوسفند دور و تنها را می‌رباید».