۲۹۰- باب تحریم نگریستن بسوی زن بیگانه و نوجوان خوش صورت، بدون ضرورت شرعی
قال الله تعالی: ﴿قُل لِّلۡمُؤۡمِنِينَ يَغُضُّواْ مِنۡ أَبۡصَٰرِهِمۡ﴾[النور: ۳۰] .
خداوند می‌فرماید: «بگو به مردان مسلمان که بپوشند چشمان خود را».
وقال تعالی: ﴿إِنَّ ٱلسَّمۡعَ وَٱلۡبَصَرَ وَٱلۡفُؤَادَ كُلُّ أُوْلَٰٓئِكَ كَانَ عَنۡهُ مَسُۡٔولٗا﴾[الإسراء: ۳۶] .
و می‌فرماید: «هر آئینه گوش، چشم و دل از هر یک پرسیده می‌شود».
وقال تعالی: ﴿يَعۡلَمُ خَآئِنَةَ ٱلۡأَعۡيُنِ وَمَا تُخۡفِي ٱلصُّدُورُ ١٩﴾[المؤمن:۱۹] .
و می‌فرماید: «می‌داند نگاه‌های پنهان را و آنچه را دل‌ها پنهان می‌دارد».
وقال تعالی: ﴿إِنَّ رَبَّكَ لَبِٱلۡمِرۡصَادِ ١٤﴾[الفجر: ۱۴] .
و می‌فرماید: «هر آئینه پروردگارت در کمینگاه است».
۱۶۲۲- «وَعَنْ أبي هُريْرةَ س عنِ النبي ج قَال: كُتِبَ على ابْنِ آدم نَصِيبُهُ مِنَ الزِّنَا مُدْرِكٌ ذلكَ لا محالَة: الْعَيْنَانِ زِنَاهُمَا النَّظَر، والأُذُنَانِ زِنَاهُما الاستِماع، واللِّسَانُ زِنَاهُ الْكَلام، وَالْيدُ زِنَاهَا الْبَطْش، والرَّجْلُ زِنَاهَا الخُطَا، والْقَلْب يَهْوَى وَيَتَمنَّى، ويُصَدِّقُ ذلكَ الْفرْجُ أوْ يُكَذِّبُهُ»». متفقٌ علیه. وهذا لَفْظُ مسلم، وروایةُ الْبُخاری مُخْتَصَرَة.
۱۶۲۲- «از ابو هریره سروایت شده که:
پیامبر جفرمود: بر فرزند آدم بهره‌اش از زنا نوشته شده که خواهی نخواهی آنرا در می‌یابد، چشم زنای آن نگریستن است، و دو گوش زنای آن شنیدن است، و زبان زنای آن سخن گفتن است، و دست زنانی آن به چنگ گرفتن است و پا زنای آن گام زدن است و دل امید و آرزو می‌کند و شرمگاه آن را راستگو و یا دروغگو می‌سازد».
۱۶۲۳- «وعنْ أبي سعِيدٍ الخُدْرِيِّ س عَنِ النبي ج قَال: «إيَّاكُمْ والجُلُوسِ في الطُّرُقَات» قَالُوا: يَارَسُول اللَّه مالَنَا مِنْ مجالِسِنا بُد: نَتَحَدَّثُ فيها. فَقالَ رسُولُ اللَّهِ ج: «فإذا أبَيْتُمْ إلاَّ الـمجْلِس، فأَعْطُوا الطَّرِيقَ حَقَّهُ» قَالُوا: ومَا حَقُّ الطَّرِيق يَارَسُولَ اللَّه؟ قَال: «غَضَّ البصر، وكَفُّ الأذَى، وردُّ السَّلام، والأمْرُ بِالمَعْرُوفِ والنَّهىُ عنِ المُنْكَرِ»» متفقٌ علیه.
۱۶۲۳- «از ابو سعید خدری سروایت است که:
پیامبر جفرمود: از نشستن در راهها بپرهیزید.
گفتند: یا رسول الله جما چارهء از این نشستن‌های‌مان نداریم که در آن صحبت می‌کنیم.
رسول الله جفرمود: پس هرگاه ناگزیر از نشستن شده‌اید، حق راه را بدهید.
گفتند: حق راه چیست، یا رسول الله ج؟
فرمود: پوشیدن چشم، خود داری از اذیت و آزار و جواب دادن سلام و امر به کارهای پسندیده و نهی از کارهای بد».
۱۶۲۴- «وعَنْ أبي طلْحةَ زيْدِ بنِ سهْلٍ س قَال: كُنَّا قُعُوداً بالأفنِيةِ نَتحَدَّثُ فيها فَجَاءَ رسُولُ اللَّه جفَقَامَ علينا فقال: «مالكُمْ وَلمَجالِسِ الصُّعُدات؟» فَقُلنا: إنَّما قَعدنَا لغَير ما بَأس: قَعدْنَا نَتَذاكر، ونتحدَّث. قال: «إما لا فَأدُّوا حَقَّهَا: غَضُّ البصر، ورَدُّ السَّلام، وحُسْنُ الكَلام»» رواه مسلم.
۱۶۲۴- «از ابو طلحه، زید بن سهل سروایت است که گفت:
ما در پیشروی خانها نشسته بودیم و در آن صحبت می‌کردیم. رسول الله جآمده و بالای سر ما ایستاده و فرمود: چرا به راهها مجلس می‌کنید؟ از مجالس راهها بپرهیزید.
گفتیم: ما برای کاری ننشستیم که باکی ندارد، نشستیم مسائل (علمی) را با هم بازگو نموده و صحبت می‌کنیم.
فرمود: وقتی که آن را ترک نمی‌کنید، پس حق آن را ادا کنید، پوشیدن چشم و جواب دادن سلام و نیکوئی سخن».
۱۶۲۵- «وَعَنْ جَرِير س قَال: سألْتُ رَسُولَ اللَّهِ ج عَنْ نَظَرِ الفجأةِ فَقَال: «اصْرِفْ بصَرَك»» رواه مسلم.
۱۶۲۵- «از جریر سروایت شده که گفت:
از رسول الله جدر مورد نگریستن ناگهانی پرسش نمودم، فرمود: چشمت را بگردان».
۱۶۲۶- «وَعنْ أمِّ سَلَمةَ ل قَالَت: كُنْتُ عِنْدَ رَسُولِ اللَّه ج وعِنْدَهُ مَيمونهُ، فَأَقْبَلَ ابنُ أمُّ مكتُوم، وذلكَ بعْدَ أنْ أُمِرْنَا بِالحِجابِ فَقَالَ النبيُّ ج: «احْتَجِبا مِنْهُ» فَقُلْنَا: يا رَسُولَ اللَّهِ ألَيْس هُوَ أعْمَى: لا يُبْصِرُنَا، ولا يعْرِفُنَا؟ فقَال النبيُّ ج: «أفَعَمْياوَانِ أنْتُما ألَسْتُما تُبصِرانِه؟»» رواه أبو داود والترمذي وقَال: حَدِيثٌ حسنٌ صَحِيحٌ.
۱۶۲۶- «از ام سلمه لروایت شده که گفت:
در نزد رسول الله جبودم و میمونه هم نزدش بود، ابن ام مکتوم آمد و این بعد از آن بود که به حجاب مأمور شدیم. پیامبر جفرمود: از وی روی بگیرید.
گفتیم: یا رسول الله جآیا او کور نیست که ما را نمی‌بیند و نه هم ما را می‌شناسد؟
پیامبر جفرمود: آیا شما هر دو کور هستید؟ آیا شما او را نمی‌بینید؟».
ش: در صحیح البخاری ۹/۲۹۴ حدیثی وجود دارد که بر روا بودن نگریستن زن به مرد بیگانه، دلالت می‌کند. حافظ ابن حجر /می‌گوید: استمرار عمل بر برآمدن زنان به مساجد و بازارها و سفرها با حجاب تا مردان آنان را نبینند، حدیث جواز را تقویت می‌کند و مردان مأمور نشدند که از زنان روی بگیرند، پس معلوم است که حکم زنان و مردان با هم فرق دارد.
۱۶۲۷- «وعنْ أبي سَعيدٍ س أنَّ رسُول اللَّهِ ج قال: «لا يَنْظُرُ الرَّجُلُ إلى عوْرةِ الرَّجُل، وَلا المَرْأةُ إلى عوْرَةِ المَرْأة، ولا يُفْضِى الرَّجُلُ إلى الرَّجُلِ في ثوبٍ واحِد، ولا تُفْضِى المَرْأةُ إلى المَرْأةِ في الثَّوْبِ الواحِدِ»»رواه مسلم.
۱۶۲۸- «از ابو سعید سروایت است که:
رسول الله جفرمود: مرد به شرمگاه مرد ننگرد و نه زن به شرمگاه زن، و مرد با مرد در یک جامه پیوسته نخوابد و زن با زن پیوسته در یک جامه نخوابد».
ش: این در صورتیست که هر دو یا یکی از آن دو لخت و برهنه باشند.