۲۳۶- باب در فضیلت آزاد کردن بردگان
قال الله تعالی: ﴿فَلَا ٱقۡتَحَمَ ٱلۡعَقَبَةَ ١١ وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡعَقَبَةُ ١٢ فَكُّ رَقَبَةٍ ١٣﴾[البلد: ۱۱-۱۳] .
خداوند می‌فرماید: «پس به گذرگاه سخت در نیامد و چه چیز آگاهت نمود که گذرگاه سخت چیست، رها کردن برده».
۱۳۵۸- «وعنْ أبي هُريرة س، قال: قال لي رَسولُ اللَّه ج: «منْ أَعْتَقَ رقَبةً مُسْلِمةً أَعْتَقًَ اللَّه بِكُلِّ عُضْوٍ مِنْهُ عُضْواً مِنْهُ مِنَ النَّارِ حتى فَرْجَهُ بِفرجهِ»». متفقٌ علیه.
۱۳۵۸- «از ابو هریره سروایت است که:
رسول الله جفرمود: آنکه بردهء مسلمانی را آزاد کند، خداوند در برابر هر عضوی از او عضوی از او را از دوزخ آزاد می‌کند، تا اینکه شرمگاهش را در برابر شرمگاهش».
۱۳۵۹- «وعَنْ أبي ذَر س، قال: قُلْتُ يا رسُولَ اللَّه، أيُّ الأعْمالِ أفضَل؟ قَال: «الإيمانُ باللَّه، والجِهادُ في سبيلِ اللَّه» قَال: قُلْت: أيُّ الرِّقَابِ أفْضَل؟ قال: «أنْفَسُهَا عِنْد أَهْلِهَا، وَأَكثَرُهَا ثَمَناً»» متفقٌ علیه.
۱۳۵۹- «از ابو ذر سروایت شده که گفتم:
یا رسول الله جکدام یک از اعمال بهتر است؟
فرمود: ایمان به خدا و جهاد در راه خدا.
گفتم: کدام برده از روی آزاد کردن بهتر است؟
فرمود: گرانترین و ارزشمند‌ترین آن در نزد اهلش.