۲۸۱- باب منع از راز گفتن دو نفر در حضور نفر سوم بدون اجازه‌اش، مگر اینکه برای ضرورتی و آن این است که طوری با هم پوشیده صحبت نمایند که سخن‌شان را نشنود، همانگونه هرگاه به زبانی سخن گویند که آن را نفهمد
قال الله تعالی: ﴿إِنَّمَا ٱلنَّجۡوَىٰ مِنَ ٱلشَّيۡطَٰنِ﴾[المجادلة: ۱۰] .
خداوند می‌فرماید: «راز و نجوی (در گوشی گفتن) کار شیطان است».
۱۵۹۸- «وعن ابْنِ عُمَرَ ب أنَّ رسُولَ اللَّهِ جقَال: «إذا كَانُوا ثَلاثَةً، فَلا يَتَنَاجَى اثْنَانِ دُونَ الثَّالِثِ»» متفقٌ عليه.
ورواه أبو داود وَزاد: «قَالَ أبُو صالح: قُلْتُ لابْنِ عُمر: فأربعة؟ قَال: لا يضرُّكَ».
ورواه مالك في «الـمـُوطأ»: «عنْ عبْدِ اللَّهِ بنِ دِينَارٍ قَال: كُنْتُ أنَا وَابْنُ عُمرَ عِند دارِ خالِدِ بن عُقبَةَ التي في السُّوق، فَجاءَ رجُلٌ يُريدُ أنْ يُنَاجِيَه، ولَيْس مع ابنِ عُمر أحَدٌ غَيْري، فَدعا ابنُ عُمرَ رجُلاً آخر حتَّى كُنَّا أرْبَعَة، فقال لي وللرَّجُلِ الثَّالِثِ الَّذي دَعا: اسْتَأخِرا شَيْئا، فإنِّي سَمِعْتُ رسُولَ اللَّه ج يَقُول: «لا يَتَنَاجَى اثْنَانِ دونَ وَاحدٍ»».
۱۵۹۸- «از ابن عمر بروایت است که:
رسول الله جفرمود: هرگاه حاضرین مجلس سه نفر بودند، باید دو نفر بدون نفر سوم با هم راز نگویند.
ابو داود آن را روایت کرده و افزود، ابو صالح گفت: برای ابن عمر گفتم: چهار نفر چطور؟
گفت: برایت ضرر نمی‌کند.
و آن را مالک /در موطاء از عبد الله بن دینار روایت نموده و گفت: من و ابن عمر بکنار خانهء خالد بن عقبه که در بازار است بودیم، مردی آمد و خواست با او راز گوید (در گوشی کند) و همراه ابن عمر کسی جز من نبود. ابن عمر بمرد دیگری را خواست تا که چهار نفر شدیم و به من و مرد دیگری که خواست، گفت: کمی دور‌تر شوید، زیرا من از رسول الله جشنیدم که می‌فرمود: دو نفر بدون یکنفر با هم (در گوشی نکنند)».
ش: سبحان الله، چقدر اصول ادبی و روانی و اخلاقی در اسلام رعایت شده که در حضور نفر سوم دو نفر بدون ضرورت حق ندارد با هم راز گویند که مبادا سومی از دیدگاه روانی متأثر گردد و بیمناک شود و مبادا این دو در حق او نظر بدی دارند. (مترجم)
۱۵۹۹- «وَعن ابنِ مسْعُودٍ س أنَّ رسُولَ اللَّهِ جقال: «إذا كُنْتُمْ ثَلاثة، فَلا يَتَنَاجى اثْنَانِ دُونَ الآخَرِ حتَّى تخْتَلِطُوا بالنَّاس، مِنْ أجْل أنَّ ذَلكَ يُحزِنُهُ»» متفقٌ علیه.
۱۵۹۹- «از ابن مسعود سروایت است که:
رسول الله جفرمود: چون سه نفر بودید، پس دو نفر بدون دیگری با هم راز نگوئید (درگوشی نکنید) تا اینکه با مردم یکجا شوید، زیرا این کار او را غمگین و پریشان می‌سازد».