ترجمه فارسی ریاض الصالحین

۱۱۶- باب روا بودن آشامیدن از همهء ظروف پاک، غیر از طلا و نقره وجائز بودن آشامیدن با دهان از جوی وامثال آن بدون ظرف و دست و حرام بودن استعمال ظروف طلا و نقره در آشامیدن و خوردن و طهارت و دیگر وجوه استعمال

۷۷۴- «عنْ أَنسٍ س قال: حَضَرَتِ الصَّلاة، فَقَامَ منْ كانَ قَريب الدَّارِ إِلى أَهْلِه، وبقِى قَوْمٌ فَأَتَى رسُولُ اللَّهِ ج بِمِخْضَب مِن حِجَارَة، فَصَغُرَ المِخْضَبُ أَن يبْسُطَ فِيهِ كَفَّه، فَتَوَضَّأَ القَوْمُ كُلَّهُم. قَالُوا: كَم كُنْتُمْ؟ قَال: ثَمَانِين وزِيادةً».متفقٌ عليه. هذه رواية البخاري.

وفي رواية له ولـمسلم:«أَنَّ النبيَّ ج دَعا بِإِناءٍ مِنْ ماءٍ، فأُتِيَ بِقَدحٍ رَحْرَاحٍ فِيهِ شَيءٌ مِنْ مَاءٍ، فَوَضَعَ أَصَابِعَهُ فِيهِ. قَالَ أَنس: فَجعَلْتُ أَنْظُرُ إِلى الماءِ يَنْبُعُ مِنْ بَيْنِ أَصابِعِه، فَحزَرْتُ منْ تَوَضَّأَ ما بيْنَ السَّبْعِينِ إِلى الثَّمَانِين».

۷۷۴- «از انس سروایت است که:

هنگام نماز در رسید، کسانی که خانه‌های‌شان نزدیک بود به خانه‌های خود رفتند، (برای وضوء ساختن) و گروهی باقی ماندند و سپس مخضبی (ظرفی از سنگ) برای رسول الله ج آورده شد و کوچکتر از این بود که کف دست آنحضرت جدر آن پهن گردد و همهء گروه از آن وضوء گرفتند. گفتند: شما چند نفر بودید؟

گفت: هشتاد و چند نفر.

و در روایت مسلم آمده که پیامبر جظرف آبی را طلب نمود و قدح آب فراخ و کم عمقی برای‌شان آورده شد و انگشتان خود را در آن نهاد.

انس گفت: من به طرف آب دیدم که از میان انگشتانشان تراوش می‌کرد و کسانی را که وضوء ساختند شمردم که بین هفتاد تا هشتاد نفر بودند».

۷۷۵- «وعن عبد اللَّه بنِ زيدٍ س قال: أَتَانَا النَّبِيُّ ج، فَأَخْرَجْنَا لَهُ مَاءً في تَوْرٍ مِنْ صُفرٍ فَتَوَضَّأَ». رواه البخاری.

۷۷۵- «از عبد الله بن زید سروایت شده که گفت:

پیامبر جنزد ما آمد و ما برایش در قدحی روئین آب دادیم که وضوء ساخت».

۷۷۶- «وعن جابر س أَنَّ رسُولَ اللَّهِ ج دَخَلَ على رَجُلٍ مِنَ الأَنْصارِ، ومَعهُ صاحبٌ لَه، فقالَ رسُولُ اللَّه ج: «إِنْ كَانَ عِنْدَكَ مَاءٌ بَاتَ هَذِهِ اللَّيْلَةَ في شَنَّةٍ وَإِلاَّ كَرعْنا»» رواه البخاری.

۷۷۶- «از جابر سروایت شده که:

رسول الله جهمراه رفیقی به خانهء مردی انصاری داخل گردید و فرمود: اگر آبی داشته باشی که شب در مشک مانده باشد، خوب، ور نه به دهن خویش آب می‌نوشیم».

۷۷۷- «وعن حذيفة س قال: إِنَّ النَّبِيَّ ج نَهَانَا عَن الحَرير والدِّيبَاجِ والشُّرْبِ في آنِيةِ الذَّهَب والفِضَّة، وقال: «هِيَ لهُمْ في الدُّنْيا، وهى لَكُمْ في الآخِرَةِ»» متَّفقٌ علیه.

۷۷۷- «از حذیفه سروایت شده که گفت:

پیامبر جما را از پوشیدن ابریشم نازک و غلیظ و از آشامیدن در ظرفهای طلا و نقره منع نموده و فرمود: اینها در دنیا برای آنها است (کافران) و در آخرت برای شما».

۷۷۸- «وعن أُمِّ سلمة ل أَنَّ رسُولَ اللَّه ج قال: «الذي يَشْرَبُ في آنِيَةِ الفِضَّةِ إِنَّما يُجرْجِرُ في بَطْنِهِ نَارَ جَهَنَّمَ»» متفق علیه.

وفي رواية لـمسلم:«إِنَّ الذي يَأْكُلُ أَوْ يَشْرَبُ في آنِيَةِ الفِضَّةِ والذَّهَبِ».

وفي رواية لَه: «مَنْ شَرِبَ في إِناءٍ مِنْ ذَهَبٍ أَوْ فضةٍ فَإِنَّما يُجرْجِرُ في بَطْنِهِ نَاراً مِنْ جَهَنَّمَ».

۷۷۸- «از ام سلمه لروایت شده که:

رسول الله ج فرمود: آنکه در ظرف نقره می‌نوشد، همانا در شکم خویش آتش جهنم را فرو می‌کشد.

و در روایت مسلم آمده که آنکه در ظرف طلا و نقره غذا می‌خورد یا می‌آشامد.

و در روایت دیگری از وی آمده که کسی که در ظرف طلائی یا نقره‌ای بنوشد، همانا در شکم خویش آتش جهنم را فرو می‌کشد».