۸۲- باب ترغیب زمامدار و قاضی و دیگر والیان امر، برای اینکه وزیر و همکار صالح برگزینند و از همنشینان بد دوری جویند

قال الله تعالی: ﴿ٱلۡأَخِلَّآءُ يَوۡمَئِذِۢ بَعۡضُهُمۡ لِبَعۡضٍ عَدُوٌّ إِلَّا ٱلۡمُتَّقِينَ ٦٧﴾[الزخرف: ۶۷] .

خداوند می‌فرماید: «در آن روز بعضی دوستان با بعضی دشمن باشند، جز پرهیزگاران».

۶۷۸- «عن أبي سعيدٍ وأبي هريرة ب أن رسولَ اللَّه ج قال: «مَا بَعَثَ اللَّهُ مِن نبي، ولا استَخْلَف مِنْ خَليفَةٍ إلاَّ كَانَتْ لَهُ بِطَانتَانِ: بِطَانَةٌ تَأْمُرُهُ بِالمَعْرُوفِ وَتحُضُّهُ عليه، وبِطَانَةٌ تَأْمُرُهُ بِالشَّرِّ وتحُضُّهُ عليهِ والمَعصُومُ من عَصَمَ اللَّهُ»» رواه البخاری.

۶۷۸- «از ابو سعید و ابو هریره بروایت شده که:

رسول الله ج فرمود: خداوند هیچ پیامبری را نفرستاده و هیچ کسی را خلیفه نساخته، مگر اینکه برای‌شان دو رازدار و دوست خالص می‌باشد. دوستی که او را به کارهای خوب امر و تشویق می‌کند، و دوستی که او را بکارهای بد امر و تشویق می‌نماید و معصوم کسیست که خداوند حفظش کند».

۶۷۹- «وعن عائشة ل قالت: قال رسولُ اللَّه ج: «إذا أرَادَ اللَّه بالأمِيرِ خيرا، جَعَلَ له وزيرَ صِدق، إن نَسي ذكَّره، وَإن ذَكَرَ أعَانَه، وَإذا أَرَاد بهِ غَيرَ ذلك جعَلَ له وَزِيرَ سُوء، إن نَسي لم يُذَكِّره، وَإن ذَكَرَ لم يُعِنْهُ»». رواه أبو داود بإسناد جیدٍ على شرط مسلم.

۶۷۹- «از عائشه لروایت است که:

رسول الله ج فرمود: هرگاه خداوند به زمامدار ارادهء خیر کند، برایش وزیر و دوستی بر می‌گزیند، که چون فراموش کند، بیادش آورد و اگر بیاد آورد، کمکش کند، و اگر به او ارادهء دیگری داشته باشد، برایش وزیر بدی معین می‌کند که اگر فراموش کند، بیادش نمی‌آورد و چون بیاد آورد، یاریش نکند».