ترجمه فارسی ریاض الصالحین

۲۶۶- باب تحریم دشنام دادن مسلمان بدون حق

قال الله تعالی: ﴿وَٱلَّذِينَ يُؤۡذُونَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ بِغَيۡرِ مَا ٱكۡتَسَبُواْ فَقَدِ ٱحۡتَمَلُواْ بُهۡتَٰنٗا وَإِثۡمٗا مُّبِينٗا ٥٨﴾[الأحزاب: ۵۸] .

خداوند می‌فرماید: «و آنانیکه میرنجانند مردان وزنان مسلمان را بدون آنکه گناهی کرده باشند، هر آئینه بار بهتان و گناه ظاهر را برداشته‌اند».

۱۵۵۹- «وعنِ ابنِ مَسعودٍ س قال: قال رسُولُ اللَّه ج: «سِباب المُسْلِمِ فُسوق، وقِتَالُهُ كُفْرٌ»» متفقٌ علیه.

۱۵۵۹- «از ابن مسعود سروایت است که:

رسول الله جفرمود: دشنام دادن مسلمان فسق و جنگ با وی کفر است».

ش: اینکه دشنام دادن مسلمان را در برابر کشت وکشتار با وی ذکر نمود، طبق گفتهء داودی برای آنست که احتمالاً گناه دشنام دهنده با گناه جنگجوی با مسلمان یکی است.

و طبری گفته: ذکر لعن و قتل با هم برای آنست که لعن دوری از رحمت خدا است و قتال دوری از نعمت زندگی است.

این حدیث احتمالاً برای تشدید و مبالغه گفته شده، یعنی دشنام دادن و کشتن او هر یک بذاته کفر است، یعنی اگر حلالش شمارد، یا مراد به آن کفران نعمت و اداء نکردن حق برادری دینی است.

۱۵۶۰- «وعنْ أبي ذرٍّ س أنَّهُ سمِع رسُول اللَّه ج يقول: «لا يَرمي رجُلٌ رَجُلاً بِالفِسْقِ أو الكُفْر، إلاَّ ارتدت عليه، إنْ لمْ يَكُن صاحِبُهُ كذلكَ»» رواه البخاری.

۱۵۶۰- «از ابو ذر سروایت است که:

از رسول الله جشنید که می‌فرمود: هیچ مردی دیگر را به فسق یا کفر متهم نمی‌کند، مگر اینکه فسق وکفر بر او باز می‌گردد، هرگاه آنکه این نسبت‌ها بوی داده شده همچنان نباشد».

۱۵۶۱- «وعنْ أبي هُرَيرةَ س أنَّ رسُولَ اللَّه جقال: «المُتَسابانِ مَا قَالا فَعَلى البَادِي مِنْهُما حتَّى يَعْتَدِي الـمظلُومُ»» رواه مسلم.

۱۵۶۱- «از ابو هریره سروایت است که:

رسول الله جفرمود: دو دشنام دهنده هر چه گفتند، گناهش بر آغاز کنندهء‌شان است، تا اینکه مظلوم از حد تجاوز کند».

۱۵۶۲- «وعنهُ قال: أُتيَ النبيُّ ج بِرجُلٍ قَدْ شَرِب قال: «اضربُوهُ» قال أبو هُرَيْرَة : فَمِنَّا الضَّاربُ بِيدِه، والضَّاربُ بِنعْلِه، والضَّارِبُ بثوبه، فلَمَّا انصَرف، قال بعض القَوم: أخزاكَ اللَّه، قال: «لا تقُولُوا هذا، لا تُعِينُوا عليهِ الشَّيطَانَ»»رواه البخاری.

۱۵۶۲- «از ابو هریره سروایت است که گفت:

مردی خدمت پیامبر جآورده شد که شراب نوشیده بود، فرمود: او را بزنید. ابوهریره گفت: برخی از ما به دست و برخی به کفش و برخی به جامه‌اش وی را می‌زدند. برخی گفتند: خدا ترا خوار کند.

(رسول الله ج) فرمود: اینطور مگوئید و شیطان را بر او یاری ندهید».

۱۵۶۳- «وعنْهُ قال: سمِعْتُ رسُول اللَّه ج يَقُول: «من قَذَف ممْلُوكَهُ بِالزِّنا يُقامُ عليهٍ الحَدُّ يومَ القِيامَة، إلاَّ أنْ يَكُونَ كما قالَ»» متفقٌ علیه.

۱۵۶۳- «از ابو هریره سروایت است که گفت:

از رسول الله جشنیدم که می‌فرمود: آنکه برده‌اش را به زنا متهم کند، در روز قیامت بر وی حد جاری شود، جز آنکه چنانچه گفته است، باشد».