۲۶۳- باب در مورد دشوار بودن شهادت دروغ
قال الله تعالی: ﴿وَٱجۡتَنِبُواْ قَوۡلَ ٱلزُّورِ﴾[الحج: ۳۰] .
خداوند می‌فرماید: «از سخن دروغ بپرهیزید».
وقال تعالی: ﴿وَلَا تَقۡفُ مَا لَيۡسَ لَكَ بِهِۦ عِلۡمٌ﴾[الإسراء: ۳۶] .
و می‌فرماید: «دنبال آنچه علم نداری مرو!».
وقال تعالی: ﴿مَّا يَلۡفِظُ مِن قَوۡلٍ إِلَّا لَدَيۡهِ رَقِيبٌ عَتِيدٞ ١٨﴾[ق: ۱۸] .
و می‌فرماید: «بزبان نمی‌آرد، آدمی سخنی را مگر اینکه نزد وی نگهبانیست مهیا».
وقال تعالی: ﴿إِنَّ رَبَّكَ لَبِٱلۡمِرۡصَادِ ١٤﴾[الفجر: ۱۴] .
و می‌فرماید: «همانا پروردگار تو در کمینگاه است».
وقال تعالی: ﴿وَٱلَّذِينَ لَا يَشۡهَدُونَ ٱلزُّورَ وَإِذَا مَرُّواْ بِٱللَّغۡوِ مَرُّواْ كِرَامٗا ٧٢﴾[الفرقان: ۷۲] .
و می‌فرماید: «و آنانیکه گواهی دروغ نمی‌دهند».
۱۵۵۰- «وعن أبي بكْرةَ س قال: قالَ رسولُ اللَّه ج: «ألا أُنبِّئكُم بأكبر الكَبائِر؟ قُلنَا: بَلَى يا رسول اللَّه. قَال: «الإشراكُ باللَّه، وعُقُوقُ الوالِديْنِ» وكان مُتَّكِئا فَجلَس، فقال: «ألا وقَوْلُ الزُّور، وشهادةُ الزورِ» فما زال يُكَرِّرُهَا حتى قلنا: لَيْتَهُ سكَت». متفق علیه.
۱۵۵۰- «از ابو بکره سروایت است که:
رسول الله جفرمود: آیا شما را از بزرگترین گناهان کبیره خبر ندهم؟
گفتیم: آری یا رسول الله ج!
فرمود: شریک آوردن به خدای متعال و نافرمانی پدر و مادر و در حالیکه تکیه کرده بود (رسول الله ج) و نشست و فرمود: آگاه باشید و سخن دروغ و شهادت دروغ و آن را پی در پی می‌گفت، تا که گفتیم، کاش سکوت می‌فرمود».