۲۷۹- باب منع از فخر فروشی و سرکشی و طغیان
قال الله تعالی: ﴿فَلَا تُزَكُّوٓاْ أَنفُسَكُمۡۖ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَنِ ٱتَّقَىٰٓ﴾[النجم: ۳۲] .
خداوند میفرماید: «پس ستایش مکنید خویشتن را خدا داناتر است به آنکه پرهیزکاری کرد».
وقال تعالی: ﴿إِنَّمَا ٱلسَّبِيلُ عَلَى ٱلَّذِينَ يَظۡلِمُونَ ٱلنَّاسَ وَيَبۡغُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ بِغَيۡرِ ٱلۡحَقِّۚ أُوْلَٰٓئِكَ لَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ ٤٢﴾[الشوری: ۴۲] .
و میفرماید: «هر آیینه راه (ملالت) بر آنانی است که بر مردم ظلم میکنند و در زمین بناحق فساد میطلبند و آنان راست عذابی درد دهنده».
۱۵۸۹- «وعَنْ عِياض بْنِ حمار س قَال قَال رسُولُ اللَّهِ ج: «إن اللَّه تَعالى أوْحَى إليَّ أن تواضعُوا حَتى لا يبْغِيَ أحَدٌ على أحد، ولا يفْخرَ أحدٌ على أحدٍ»» رواه مسلم.
۱۵۸۹- «از عیاض بن حمار سروایت که:
رسول الله جفرمود: هر آئینه خداوند بمن وحی نمود که فروتنی کنید تا کسی بر کسی ستم نکند و کسی بر کسی ننازد».
۱۵۹۰- «وعن أبي هُريرةَ س أنَّ رسُول اللَّه ج قَال: «إذا قال الرَّجُل: هلَكَ النَّاس، فهُو أهْلَكُهُمْ»» رواه مسلم.
۱۵۹۰- «از ابو هریره سروایت است که:
رسول الله جفرمود: هرگاه شخص بگوید، مردم هلاک شدند، در حقیقت او هلاکشان کرده است».