۲۵۲- باب در مورد مسائلی از دعاء
۱۴۹۶- «عنْ أُسامَةَ بْنِ زيْدٍ ب قال: قالَ رسُولُ اللَّه ج: «مَنْ صُنِعَ إَلَيْهِ معْرُوف، فقالَ لِفَاعِلِه: جزَاك اللَّه خَيْرا، فَقَد أَبْلَغَ في الثَّنَاءِ»». رواه الترمذي وقَال: حَدِيثٌ حسنٌ صَحِيح.
۱۴۹۶- «از اسامه بن زید سروایت است که:
رسول الله جفرمود: کسیکه بوی نیکی شود و برای انجام دهندهء آن بگوید، جزاک الله خیراً هر آئینه در دعاء مبالغه کرده است».
۱۴۹۷- «وَعَن جَابرٍ س قال: قَال رسُولُ اللَّهِ ج: «لا تَدعُوا عَلى أَنْفُسِكُم، وَلا تدْعُوا عَلى أَولادِكُم، ولا تَدْعُوا على أَمْوَالِكُم، لا تُوافِقُوا مِنَ اللَّهِ ساعة يُسأَلُ فِيهَا عَطاءً، فيَسْتَجيبَ لَكُم»» رواه مسلم.
۱۴۹۷- «از جابر سروایت شده که:
رسول الله جفرمود: بر نفس‌ها و بر اولاد و اموال خود دعای بد نکنید تا موافق نشود به ساعتی که برای خداوند است که چون از عطایی سؤال شود، برای شما اجابت کند».
۱۴۹۸- «وعن أَبي هُريرةَ س أَنَّ رَسولَ اللَّهِ ج قَال: «أَقْرَبُ ما يَكُونُ العَبْدُ مِن ربِّهِ وَهُوَ سَاجِد، فَأَكْثِرُوا الدُّعَاءَ» رواه مسلم.
۱۴۹۸- «از ابو هریره سروایت است که:
رسول الله جفرمود: نزدیکترین حالتی که بنده به پروردگارش است، حالتی است که او در سجده است، پس در آن بسیار دعا نمائید».
۱۴۹۹- «وَعَنْهُ أَنَّ رَسُول اللَّهِ ج قَال: يُسْتجَابُ لأَحَدِكُم ما لَم يعْجل: يقُولُ قَد دَعوتُ رَبِّي، فَلم يسْتَجبْ لي»». متفقٌ علیه.
وفي رِوَايَةٍ لـمُسْلِم: «لا يزَالُ يُسْتَجَابُ لِلعَبْدِ مَا لَم يدعُ بإِثم، أَوْ قَطِيعةِ رَحِم، ما لَمْ يَسْتعْجِلْ» قِيل: يا رسُولَ اللَّهِ مَا الاسْتِعْجَال؟ قَال: «يَقُول: قَدْ دعَوْت، وَقَدْ دَعَوْتُ فَلَم أَرَ يَسْتَجِيبُ لي، فَيَسْتَحْسِرُ عِنْد ذلك، ويَدَعُ الدُّعَاءَ».
۱۴۹۹- «از ابو هریره سروایت است که:
رسول الله جفرمود: اجابت می‌شود برای یکی از شما تا مادامیکه شتاب نکند و بگوید به پروردگارم دعاء کردم و مرا اجابت نکرد.
و در روایتی از مسلم آمده که: همیشه برای بنده اجابت می‌شود، تا به گناه و قطع صلهء رحم دعاء نکند، بشرطیکه شتاب و عجله ننماید. گفته شد: یا رسول الله جشتاب خواهی چیست؟
فرمود: می‌گوید: همانا دعاء کردم و دعاء کردم و ندیدم که برایم اجابت شود، پس در این اثناء خسته شده و دعاء را ترک می‌کند».
۱۵۰۰- «وَعَنْ أَبي أُمامَةَ س قَال: قِيلَ لِرَسُولِ اللَّهِ ج: أَيُّ الدُّعَاءِ أَسْمعُ؟ قَال: «جوْفَ اللَّيْلِ الآخِر، وَدُبُرَ الصَّلَوَاتِ الـمكْتُوباتِ»» رواه الترمذي وقال: حديثٌ حسن.
۱۵۰۰- «از ابو امامه سروایت است که گفت:
گفته شد برای رسول الله جکه: کدام دعاء بیشتر از همه قابل شنیدن و اجابت است؟
فرمود: وسط و آخر شب و بدنبال نمازهای فریضه» .
۱۵۰۱- «وَعَنْ عُبَادَةَ بْنِ الصَّامِتِ س أَنَّ رسُولَ اللَّهِ ج قَال: «مَا عَلى الأَرْضِ مُسْلِمٌ يَدْعُو اللَّه تَعالى بِدَعْوَةٍ إِلاَّ آتَاهُ اللَّه إِيَّاهَا، أَوْ صَرَف عنْهُ مِنَ السُّوءِ مِثْلَهَا. ما لَم يدْعُ بإِثْم، أَوْ قَطِيعَةِ رحِمٍ» فَقَالَ رَجُلٌ مِنَ القَوْم: إِذاً نُكْثِر. قَال: «اللَّه أَكْثَرُ»». رواه الترمذي وقال حَدِيثٌ حَسنٌ صَحِيح: وَرَواهُ الحاكِمُ مِنْ رِوايةِ أَبي سعيِدٍ وَزَاد فِيهِ: «أَوْ يَدَّخر لهُ مِنَ الأَجْرِ مِثْلَها».
۱۵۰۱- «از عباده بن صامت سروایت است که:
رسول الله جفرمود: بر روی زمین مسلمانی نیست که دعائی به دربار خدا نماید، مگر اینکه خداوند آن را بوی می‌دهد، یا مثل آن از بدی را از وی دور می‌گرداند، مادامیکه به گناه و قطع صلهء رحم دعا نکند. مردی از آن گروه گفت: ازین بعد زیاد دعا می‌کنم.
فرمود: خداوند بیشتر ( یعنی احسان او تعالی از درخواست شما زیادتر است).
حاکم درروایتش افزوده یا ذخیره کند برای او مثل پاداش او را».
۱۵۰۲- «وعَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ ب أَنَّ رسُولَ اللَّه ج كَان يقُولُ عِنْد الكرْب: «لا إِلَه إِلاَّ اللَّه العظِيمُ الحلِيم، لا إِله إِلاَّ اللَّه رَبُّ العَرْشِ العظِيم، لا إِلَهَ إِلاَّ اللَّه رَبُّ السمَواتِ، وربُّ الأَرْض، ورَبُّ العرشِ الكريمِ»» متفقٌ علیه.
۱۵۰۲- «از ابن عباس بروایت است که:
رسول الله جدر وقت مشکلات می‌فرمود: لا إِلَه إِلاَّ اللَّه العظِیمُ الحلِیمُ...معبود برحقی جز الله بزرگ بردبار نیست، معبود برحقی جز الله پروردگار عرش بزرگ نیست، معبود برحقی جز الله پروردگار آسمانها و زمین و پروردگار عرش بزرگ نیست».