۳۴۹- باب تأکید حرمت گریتن برده از نزد آقایش
۱۷۶۸- «عَنْ جَرِيرِ س قَال: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «أَيَّمَا عَبْدٍ أَبَق، فَقَدْ بَرِئَتْ مِنْهُ الذِّمَّةُ» رواه مسلم.
۱۷۶۸- «از جریر سروایت است که:
رسول الله جفرمود: هر بردهء که گریخت همانا عهد و امان وی از میان رفته است».
۱۷۶۹- «وَعَنْهُ عَنِ النَّبيِّ ج: «إِذا أَبَقَ الْعبْد، لَمْ تُقْبَلْ لَهُ صَلاةٌ»» رواه مسلم.
وفي روَاية:«فَقَدْ كَفَر».
۱۷۶۹- «از جریر سروایت است که:
پیامبر جفرمود: هرگاه بردهء گریخت نمازی از وی پذیرفته نمی‌شود.
و در روایتی آمده که همانا کافر شده است».
ش: یعنی کفران نعمت کرده است.