ترجمه فارسی ریاض الصالحین

۱۵۲- باب در آنچه در کنار مرده گفته می‌شود و آنچه کسی که یکی از وابستگانش وفات یافته، باید بگوید

۹۲۰- «عن أُمِّ سلَمَةَ ل قالت:قالَ رسُولُ اللَّهِ ج:«إِذا حَضرْتُمُ المرِيض، أَوِ المَيِّت، فَقُولُوا خيْرا، فَإِنَّ الملائِكَةَ يُؤمِّنونَ عَلى ما تقُولُون، قالت: فلمَّا مَاتَ أَبُو سَلَمَة، أَتَيْتُ النَّبِيَّ ج فَقُلت:يا رسُولَ اللَّه، إِنَّ أبا سلَمَة قَدْ مَات، قال: «قُولي: اللَّهُمَّ اغْفِرْ لي وَلَه، وَأَعْقِبْني مِنْهُ عُقبى حسنةً» فقلت:فأَعْقَبني اللَّهُ منْ هُوَ خَيْرٌ لي مِنْه: مُحمَّداً ج. رواه مسلم هكذا: «إِذا حَضَرْتُمُ المَرِيضَ» أَو «الـميِّت» على الشَّك، رواه أبو داود وغيره: «الـميِّت» بلا شَك».

۹۲۰- «از ام سلمه لروایت شده که:

رسول الله ج فرمود: چون بر سر مرده یا مریض حاضر شدید، پس سخن خیر بگوئید، زیرا فرشتگان به آنچه می‌گوئید، آمین می‌گویند. گفت: چون ابو سلمه وفات یافت، خدمت پیامبر جآمده و گفتم: یا رسول الله ج ابو سلمه وفات یافت.

فرمود: بگو: خداوندا بر من و او بیامرز و عوض او عوضی نیکو به من ارزانی کن و آنرا گفتم و خداوند در عوض او کسی را به من عوض داد که برایم از او بهتر است و وی آنحضرت جاست».

۹۲۱- «وعنها قالت: سمعتُ رسول اللَّهِ ج يقول: «مَا مِنْ عبدٍ تُصِيبُهُ مُصِيبَة، فيقول: إِنَّا للَّهِ وَإِنَّا إِليهِ رَاجِعُون: اللَّهمَّ أجرني في مُصِيبَتي، وَاخْلُف لي خَيْراً مِنْهَا، إِلاَّ أَجَرَهُ اللَّهُ تعَالى في مُصِيبتِهِ وَأَخْلَف له خَيْراً مِنْهَا. قالت:فَلَمَّا تُوُفِّيَ أَبُو سَلَمَة، قلتُ كما أَمَرني رسولُ اللَّهِ ج فَأَخْلَفَ اللَّهُ لي خَيْراً منْهُ رسولَ اللَّهِ ج».رواه مسلم.

۹۲۱- «از ام سلمه لروایت است که:

از رسول الله ج شنیدم که می‌فرمود: هیچ بنده‌ای نیست که به مصیبتی گرفتار شود و بگوید: إِنَّا للَّهِ وَإِنَّا إِلیهِ رَاجِعُونَ، "خدایا مرا در مصیبتم مزد داده و برایم از او بهتری عوض ده"، مگر اینکه خداوند او را مزد داده و عوض بهتری برای او می‌دهد.

گفت: چون ابو سلمه وفات یافت، چنانچه رسول الله ج مرا امر کرده بود، گفتم: و خداوند عوضی نیکوتر از او رسول الله ج را به من داد».

۹۲۲- «وعن أَبي موسى س أَنَّ رسولَ اللَّهِ ج قال: «إِذا ماتَ وَلدُ العبْدِ قال اللَّهُ تعالى لملائِكَتِه: قَبضْتُم وَلدَ عَبْدِي؟ فيقولُون: نعَم، فيقول: قَبَضتُم ثمَرَةَ فُؤَادِهِ؟ فيقولون: نَعم. فَيَقُول: فَمَاذَا قال عبْدِي؟ فيقُولُون: حمِدكَ واسْتَرْجع، فيقولُ اللَّهُ تعالى: ابْنُوا لعبدِي بَيتاً في الجَنَّة، وَسَمُّوهُ بيتَ الحمدِ»»رواه الترمذي وقال: حديث حسن.

۹۲۲- «از ابو موسی سروایت است که:

رسول الله ج فرمود: چون فرزند بنده بمیرد، خداوند برای فرشتگانش می‌گوید: آیا فرزند بنده‌ام را قبض نمودید؟

می گویند: بلی.

پس می‌فرماید: آیا میوهء دلش را گرفتید؟

می گویند: بلی!

باز می‌فرماید: پس بنده‌ام چه گفت؟

می گویند: الحمد لله و إِنَّا للَّهِ وَإِنَّا إِلیهِ رَاجِعُونَ.

گفت، پس خداوند می‌فرماید: برای بنده‌ام در بهشت خانه‌ای ساخته و آن را بیت الحمد بنامید».

۹۲۳- «وعن أَبي هُريرةَ س أَنَّ رسولَ اللَّهِ ج قال: يقُولُ اللَّهُ تعالى: ما لعَبْدِي المؤْمِن عِنْدي جزَاءٌ إِذا قَبَضْتُ صَفيَّه مِنْ أَهْلِ الدُّنْيَا، ثُمَّ احْتَسَبه، إِلاَّ الجَنَّةَ»» رواه البخاری.

۹۲۳- «از ابو هریره سروایت است که:

رسول الله ج فرمود: برای بندهء مؤمنم هرگاه برگزیده و محبوبش از اهل دنیا را گرفتم و او به امید ثوابم صبر نمود، جزایی جز بهشت نیست».

۹۲۴- «وعن أُسامةَ بنِ زيدٍ ب قال: أَرْسَلَتْ إِحْدى بَناتِ النبي ج إِلَيهِ تَدْعُوهُ وتُخْبِرُهُ أَنَّ صبيًّا لهَا أَوْ ابْناً في المَوتِ فقال للرَّسول: «ارْجِعْ إِلَيْهَا، فَأَخْبِرْهَا أَنَّ للَّهِ تعالى مَا أَخذَ ولَهُ ما أعطى، وَكُلُّ شَيْء عِنْدَهُ بِأَجْلٍ مُسَمَّى، فَمُرْهَا، فلْتَصْبِرْ ولْتَحْتسِبْ»» وذكر تمام الحديث، متفقٌ عليه.

۹۲۴- «از اسامه بن زید بروایت شده که گفت:

یکی از دختران پیامبر جکسی را نزدش فرستاده او را خواسته و خبر داد که دختر او (یا پسرش) در حالت مرگ است. آنحضرت جبرای فرستاده‌اش گفت: نزدش رفته و به او بگو که برا ی خدا است آنچه را که بگیرد و برای اوست آنچه بدهد، و هر چیز نزد او اجلی معین دارد. پس او را امر کن که صبر نموده و از خداوند اجرش را بخواهد و تمام حدیث را ذکر نمود».