۳۲۷- باب منع از کردار بد و گفتار بد
۱۷۳۴- «عَن ابْنِ مَسْعُودٍ س قَال: قَالَ رسُولُ اللَّهِ ج: «لَيْس المُؤْمِنُ بالطَّعَّان، وَلا اللَّعَّان، وَلا الْفَاحِش، وَلا الْبَذِيء»» رواه الترمذي وقال: حديثٌ حسنٌ.
۱۷۳۴- «از ابن مسعود سروایت است که:
رسول الله جفرمود: مؤمن زیاد طعنه دهنده و زیاد لعنت کننده و بدکردار و بدگفتار نیست».
۱۷۳۵- «وعِنْ أَنَسٍ س قَاَل: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «مَا كَانَ الْفُحْشُ في شَيْءٍ إِلاَّ شانَهُ، ومَا كَانَ الحَيَاءُ في شَيْءٍ إِلاَّ زَانَهُ»» رواه الترمذي، وقال: حديثٌ حسن.
۱۷۳۵- «از انس سروایت است که:
رسول الله جفرمود: گفتار و کردار بد در چیزی نبود، مگر اینکه زشتش ساخت و حیاء در چیزی نبود، مگر اینکه زینتش داد».