۳۳۲- باب کراهیت سخن انسان در دعاء که "بار خدایا اگر می‌خواهی بمن بیامرز"، بلکه باید طلب و درخواست او قاطع باشد
۱۷۴۳- «عنْ أَبي هُريْرَةَ س أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج قَال: «لا يَقُولَنَّ أَحَدُكُم: اللَّهُمَّ اغْفِرْ لي إِنْ شِئْت: اللَّهُمَّ ارْحَمْني إِنْ شِئْت، لِيعْزِمِ المَسْأَلَة، فإِنَّهُ لا مُكْرِهَ لَهُ»» متفـــقٌ علیه.
وفي روايةٍ لمُسْلِم:«وَلكن، لِيَعْزِمْ وَلْيُعْظِّمِ الرَّغْبَة، فَإِنَّ اللَّه تَعَالى لا يتَعَاظَمُهُ شَـيْءٌ أَعْطَاهُ».
۱۷۴۳- «از ابو هریره سروایت است که:
رسول الله جفرمود: هیچگاه یکی از شما نگوید بار خدایا، اگر می‌خواهی مرا بیامرز، بلکه باید جدی سؤال نماید، زیرا مکره و وادار کنندهء برای او تعالی نیست.
و در روایتی از مسلم آمده که پس باید سؤال را از روی جزم نماید و رغبت را زیاد کند، زیرا برای خداوند مهم نیست که چیزی را عطاء نماید».
۱۷۴۴- «وَعَنْ أَنَسٍ س قَال: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «إِذا دعا أَحَدُكُم، فَلْيَعْزِمِ المَسْأَلَة، وَلا يَقُولَن: اللَّهُمَّ إِنْ شِئْت، فَأَعْطِني، فَإِنَّهُ لا مُسْتَكْرهَ لَهُ»» متفقٌ علیه.
۱۷۴۴- «از انس سروایت است که:
رسول الله جفرمود: هرگاه یکی از شما دعا کرد، باید سؤال را بطوری قاطع نموده و نگوید: بار خدایا اگر می‌خواهی مرا بده، زیرا همانا مکرهی برای او تعالی نیست».