۲۴۶- باب در مورد دعاهائی که در هنگام خواب شدن و بیدار شدن گفته می‌شود
۱۴۴۶- «عن حُذَيْفَة، وأَبي ذَرٍّ ب قالا: كانَ رسولُ اللَّهِ ج إِذا أَوَى إِلى فِراشِهِ قال: «بِاسمِكَ اللَّهُمَّ أَحْيَا وَأَمُوتُ» وإِذا اسْتيقَظَ قال: «الحمْدُ للَّهِ الذِي أَحْيَانَا بعد مَا أَماتَنَا وَإِليْهِ النُّشورُ»» رواه الترمذی.
۱۴۴۶- «از حذیفه و ابو ذر بروایت شده که گفتند:
چون رسول الله جبه بسترش قرار می‌گرفت، می‌فرمود: با سمك اللهم... خداوندا بنامت می‌میرم و زنده می‌شوم. و چون بیدار می‌شد، می‌فرمود: الحمد لله الذی... ثنا باد خداوندی را که ما را پس از آنکه میراند، زنده کرد و بازگشت بسوی اوست».