ترجمه فارسی ریاض الصالحین

۳۱۹- باب کراهیت اینکه انسان به وجه الله تعالی چیزی جز بهشت را طلبد و کراهیت ندادن به آنکه بنام خدا چیزی را درخواست کند ونام الله تعالی را شفیع آرد

۱۷۲۲- «عَنْ جابرٍ س قَال: قالَ رسُولُ اللَّهِ ج: «لا يُسْأَلُ بوَجْهِ اللَّهِ إِلاَّ الجَنَّةُ»» رواه أبو داود.

۱۷۲۲- «از جابر سروایت شده که:

رسول الله جفرمود: به وجه الله بجز بهشت، چیزی خواسته نشود».

ش: لایسأل: به جزم بر نهی تنزیهی حمل می‌شود و به رفع لایسأل خبربه معنای نهی است. حلیمی گفته است: این دلیل است بر آنکه سؤال و درخواست کردن بنام خدا اختلاف دارد، پس هرگاه سؤال کننده، می‌دانست که سؤال شده با نام خدا به حرکت آمده و بر وی اثر می‌گذارد. سؤال او بنام خدا جواز دارد، هر چند اولی و برتر آنست که این کار را ترک کند، زیرا یاد کردن نام خدا در غرض دنیوی مناسب نیست.

ولی در مورد، مسئول باید گفت که: با درخواست سائل بنام خدا هدف او را برآورده ساخته و با وی مساعدت نماید و او را با خوشی و خوشحالی بازگرداند.

۱۷۲۳- «وَعَن ابْن عُمَرَ ب قَال: قَال رسُولُ اللَّهِ ج: «مَنِ اسْتَعَاذَ بِاللَّه، فأَعِيذُوه، ومنْ سَأَل باللَّه، فَأَعْطُوه، وَمَنْ دَعَاكُم، فَأَجِيبُوه، ومَنْ صنَع إِلَيْكُمْ معْرُوفاً فَكَافِئُوه، فَإِنْ لمْ تَجِدُوا مَا تُكَافِئُونَهُ به، فَادَعُوا لَهُ حَتَّى تَرَوْا أَنَّكُمْ قَدْ كَافَأْتُموهُ»» حديِثٌ صَحِيح، رواهُ أَبُو داود، والنسائي بأسانيد الصحيحين.

۱۷۲۳- «از ابن عمر بروایت است که:

رسول الله جفرمود: آنکه بنام خدا به شما پناه جست، او را پناه دهید. و آنکه بنام خدا چیزی را طلب کرد، به وی بدهید و کسی که شما را دعوت کرد، او را اجابت کنید و آنکه به شما احسانی نمود، او را مکافات دهید و اگر چیزی نیافتید که به وی مکافات دهید، به حق وی دعا کنید تا ببینید که شما مکافاتش را داده‌اید».