ترجمه فارسی ریاض الصالحین

۱۸۶- باب فضیلت أذان

اذان به معنی اعلام است، یعنی با خبر ساختن.

۱۰۳۳- «عَنْ أَبي هُريْرةَ س أَنَّ رسُولَ اللَّهِ ج قَال: «لَوْ يعْلمُ النَّاسُ ما في النِّداءِ والصَّفِّ الأَولِ. ثُمَّ لَمْ يَجِدُوا إِلاَّ أَنْ يسْتَهِموا علَيهِ لاسْتهموا علَيْهِ، ولوْ يعْلَمُونَ ما في التَّهْجِير لاسْتبَقوا إَليْه، ولَوْ يعْلَمُون ما في العَتَمَةِ والصُّبْحِ لأتوهمُا ولَوْ حبواً»» متفقٌ علیه.

۱۰۳۳- «از ابو هریره سروایت شده که:

رسول الله جفرمود: اگر مردم بدانند که در اذان و صف اول چه مزیتی است، پس نیابند آن را، مگر به اینکه برای آن قرعه اندازند، حتماً بر آن قرعه می‌اندازند. و اگر می‌دانستند که در ابتداء رفتن به نماز چه مزیتی است، حتماً بسوی آن مسابقه می‌کردند و اگر بدانند که چه مزیتی در نماز عشاء و صبح است، همانا اگر به خزیدن هم می‌بود، در آن حاضر می‌شدند».

۱۰۳۴- «وعنْ مُعاوِيةَ س قَال: سمِعْتُ رسُولَ اللَّهِ ج يَقُول: «المُؤذِّنُونَ أَطْولُ النَّاسِ أعْنَاقاً يوْمَ القِيامةِ»» رواه مسلم.

۱۰۳۴- «از معاویه سروایت شده که گفت:

از رسول الله جشنیدم که می‌فرمود: مؤذنین (اذان دهندگان) در روز قیامت گردن فرازترین مردم‌اند».

ش: یعنی بیش از همه به رحمت خدا نزدیک‌اند.

۱۰۳۵- «وعنْ عَبْدِ اللَّه بْنِ عبدِ الرَّحْمنِ بنِ أَبي صَعْصعَةَ أَن أَبَا سعِيدٍ الخُدْرِيِّ س قَالَ لَه: إني أراكَ تُحِبُّ الْغَنَم والْبادِيةَ فإِذا كُنْتَ في غَنَمِكَ أَوْ بادِيَتِكَ فَأَذَّنْتَ للصلاة، فَارْفَعْ صَوْتَكَ بالنِّدَاءِ، فَإِنَّهُ لا يْسمعُ مَدَى صوْتِ المُؤذِّن جِن، ولا إِنْس، وَلا شَيْءٌ، إِلاَّ شَهِد لَهُ يوْمَ الْقِيامَةِ» قال أبو سعيد: سَمِعْتُهُ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ ج». رواه البخاری.

۱۰۳۵- «از عبد الله بن عبد الرحمن بن ابی صعصعه روایت شده که:

ابو سعید خدری سبه وی گفت: من می‌بینم که تو گوسفند و بادیه را دوست می‌داری، پس چون در گوسفند یا بادیه ات بودی و برای نماز اذان گفتی صدای خود را به اذان بلند کن، زیرا امتداد صدای اذان را جن وانس و چیزی دیگر نمی‌شنوند، مگر اینکه در روز قیامت برای او شهادت می‌دهند. ابو سعید سگفت: من این حدیث را از رسول الله جشنیدم».

۱۰۳۶- «وعَنْ أَبي هُريْرَةَ س قَال: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «إِذا نُودِي بالصَّلاة، أَدْبرَ الشيْطَانُ و لهُ ضُرَاطٌ حتَّى لا يسْمع التَّأْذِين، فَإِذا قُضِيَ النِّداءُ أَقْبَل، حتَّى إِذا ثُوِّبَ للصَّلاةِ أَدْبَر، حَتَّى إِذا قُضِيَ التَّثْويِبُ أَقْبل، حَتَّى يخْطِر بَيْنَ الـمرْءِ ونَفْسِهِ يقُول: اذْكُرْ كَذا، واذكُرْ كذا لمَا لَمْ يذْكُرْ منْ قَبْلُ حَتَّى يظَلَّ الرَّجُلُ مَا يدرَي كَمْ صلَّى»» متفقٌ علیه.

۱۰۳۶- «از ابو هریره سروایت است که:

رسول الله جفرمود: هرگاه برای نماز آواز کرده شود، شیطان پشت می‌گرداند، در حالیکه باد می‌افگند تا اینکه اذان را نشنود و چون اذان گفته شود، روی می‌آورد و چون برای نماز اقامه گفته شود، پشت می‌گرداند و چون اقامت تمام شود، باز می‌آید».

ش: یا حقیقتاً باد می‌افگند، یا مراد نهایت نفرت او از شنیدن اذان است.

۱۰۳۷- «وَعَنْ عبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمرِو بْنِ العاصِ ب أَنه سَمِع رسُولَ اللَّهِ ج يقُول: «إِذا سمِعْتُمُ النِّداءَ فَقُولُوا مِثْلَ ما يَقُول، ثُمَّ صَلُّوا علَي، فَإِنَّهُ مَنْ صَلَّى علَيَّ صَلاةً صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ بِهَا عشْرا، ثُمَّ سلُوا اللَّه لي الْوسِيلَة، فَإِنَّهَا مَنزِلَةٌ في الجنَّةِ لا تَنْبَغِي إِلاَّ لعَبْدٍ منْ عِباد اللَّه وَأَرْجُو أَنْ أَكُونَ أَنَا هُو، فَمنْ سَأَل ليَ الْوسِيلَة حَلَّتْ لَهُ الشَّفاعَةُ»» رواه مسلم.

۱۰۳۷- «از عبد الله بن عمرو بن العاص بروایت شده که:

از رسول الله جشنید که می‌فرمود: چون اذان را شنیدند مثل آنچه که مؤذن می‌گوید، بگوید. سپس بر من درود بفرستید، زیرا هر کس که بر من یکبار درود بفرستد، خداوند در برابر آن بر وی ده بار درود می‌فرستد. سپس از خداوند برایم وسیله را بخواهید آن مقام و مرتبتی است در بهشت که جز برای بندهء از بندگان خدا نمی‌زیبد و امیدوارم که من آن – بنده – باشم. پس آنکه از خداوند تعالی برایم وسیله را درخواست کند، شفاعتم بر وی واجب می‌شود».

۱۰۳۸- «وعن أَبي سعيدٍ الخُدْرِيِّ س أَنَّ رسُول اللَّهِ ج قال: «إِذا سمِعْتُمُ النِّداءَ، فَقُولُوا كَما يقُولُ المُؤذِّنُ»». متفق علیه.

۱۰۳۸- «از ابو سعید خدری سروایت شده که:

رسول الله جفرمود: چون اذان را شنیدید مثل آنچه که مؤذن می‌گوید، بگوئید».

۱۰۳۹- «وَعنْ جابرٍ س أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج قَال: «من قَال حِين يسْمعُ النِّداءَ: اللَّهُمَّ رَبَّ هذِهِ الدَّعوةِ التَّامَّة، والصَّلاةِ الْقَائِمةِ، آت مُحَمَّداً الْوسِيلَة، والْفَضَيِلَة، وابْعثْهُ مقَامًا محْمُوداً الَّذي وعَدْتَه، حلَّتْ لَهُ شَفَاعتي يوْم الْقِيامِة»» رواه البخاری.

۱۰۳۹- «از جابر سروایت شده که:

رسول الله جفرمود: کسی که چون اذان را بشنود بگوید: اللَّهُمَّ رَبَّ هذِهِ...پروردگارا خداوند این دعوت تام و درود ثابت، برای محمد جو فضیلت را ارزانی کن! و او را به مقام نیکویی بفرست که بوی وعده کرده‌ای؛ در روز قیامت شفاعتم برایش لازم می‌شود».

۱۰۴۰- «وعنْ سَعْدِ بْن أَبي وقَّاصٍ س عَن النبي ج أَنَّهُ قَالَ: مَنْ قَال حِينَ يسْمعُ المُؤذِّن: أَشْهَد أَنْ لا إِله إِلاَّ اللَّه وحْدهُ لا شَريك له، وَأَنَّ مُحمَّداً عبْدُهُ وَرسُولُه، رضِيتُ بِاللَّهِ ربًّا، وبمُحَمَّدٍ رَسُولا، وبالإِسْلامِ دِينًا، غُفِر لَهُ ذَنْبُهُ»» رواه مسلم.

۱۰۴۰- «از سعد بن ابی وقاص سروایت است که:

پیامبر جفرمود: کسی که چون اذان را می‌شنود، بگوید: أَشْهَد أَنْ لا إِله إِلاَّ...گواهی می‌دهم که معبود برحقی جز الله نیست وگواهی می‌دهم که محمد بنده و فرستادهء خداست به ربوبیت الله و رسالت محمد جو دین اسلام راضی شدم، گناهانش آمرزیده می‌شود».

۱۰۴۱- «وعنْ أَنَسٍ س قَال: قَال رسُولُ اللَّهِ ج: «الدُّعَاءُ لا يُردُّ بين الأَذانِ والإِقامةِ»» رواه أبو داود والترمذي وقال: حديث حسن.

۱۰۴۱- «از انس سروایت است که:

رسول الله جفرمود: دعای بین اذان و اقامت رد نمی‌شود».