۲۶۲- باب تشویق نمودن به دقت کردن در آنچه که می‌گوید و یا حکایت می‌کند
قال الله تعالی: ﴿وَلَا تَقۡفُ مَا لَيۡسَ لَكَ بِهِۦ عِلۡمٌ﴾[الإسراء: ۳۶] .
خداوند می‌فرماید: «دنبال آنچه علم نداری مرو!».
وقال تعالی: ﴿مَّا يَلۡفِظُ مِن قَوۡلٍ إِلَّا لَدَيۡهِ رَقِيبٌ عَتِيدٞ ١٨﴾[ق: ۱۸] .
و می‌فرماید: «بزبان نمی‌آرد آدمی سخنی را مگر اینکه نزد وی نگهبان نیست مهیا».
۱۵۴۷- «وعنْ أبي هُريْرة س أنَّ النبيَّ ج قال: «كفي بالمَرءِ كَذِباً أنْ يُحَدِّثَ بِكُلِّ ما سمعِ»» رواه مسلم.
۱۵۴۷- «از ابو هریره سروایت است که:
پیامبر جفرمود: دروغگوئی مرد همین بس که همهء آنچه را می‌شنود، می‌گوید».
۱۵۴۸- «وعن سمُرة س قال: قال رسُولُ اللَّه ج: «منْ حدَّث عنِّي بِحَدِيثٍ يرَى أنَّهُ كذِب،فَهُو أحدُ الكَاذِبين»» رواه مسلم.
۱۵۴۸- «از سمره سروایت است که:
رسول الله جفرمود: آنکه سخنی را از من نقل کند که می‌بیند آن دروغ است، پس یکی از دروغگویان بشمار می‌رود».
۱۵۴۹- «وعنْ أسماءَ ل أن امْرأة قالَت: يا رَسُول اللَّه إنَّ لي ضرَّةَ فهل علَيَّ جناحٌ إنْ تَشبعْتُ من زوجي غيْرَ الذي يُعطِيني ؟ فقال النبيُّ ج: «المُتشبِّعُ بِما لـم يُعْطَ كَلابِس ثَوْبَي زُورٍ»» متفقٌ علیه.
۱۵۴۹- «از اسماء لروایت است که:
زنی گفت: یا رسول الله جمرا زن شوهری است (همباغ= هوو) پس آیا بر من گناه است که خود را از شوهرم به غیر از آنچه که بمن می‌دهد، سیر بنمایانم؟
پیامبر جفرمود: آنکه خود را به چیزی که داده نشده سیر بنمایاند مانند کسیست که دو لباس زور (ریا و دروغ) پوشیده است».