ترجمه فارسی ریاض الصالحین

۱۷۱- باب تکبیر گفتن مسافر چون به تپه‌ها و امثال آن بلند شود و تسبیح گفتنش چون به وادی‌ها و امثال آن فرود آید و منع از زیاد بلند کردن صدا

۹۷۵- «عن جابرٍ س قال: كُنَّا إِذا صعِدْنَا كَبَّرْنَا، وإِذا نَزَلْنَا سبَّحْنا».رواه البخاری.

۹۷۵- «از جابر سروایت شده که:

چون به بلندی‌ها بالا می‌شدیم تکبیر و به پائین فرود می‌آمدیم، تسبیح می‌گفتیم».

ش: چون به بلندیها بالا می‌شدیم، تکبیر می‌گفتیم یعنی عظمت وکبریائی خدا را مشاهده نموده از دریچهء علو حسی، علو معنوی را مشاهده می‌کردیم. و چون فرود می‌آمدیم، تسبیح خدا را می‌گفتیم تا پاکی او را از آنچه به وی سزاوار نیست، اعلان کنیم.

۹۷۶- «وعن ابن عُمر ب قال: كانَ النبيُّ ج وجيُوشُهُ إِذا علَوُا الثَّنَايَا كَبَّرُوا، وَإذا هَبطُوا سَبَّحوا. رواه أبو داود بإسناد صحيح.

۹۷۶- «از ابن عمر بروایت شده که گفت:

پیامبر جو لشکریانش چون به بلندی‌ها بالا می‌رفتند، الله اکبر، و چون فرود می‌آمدند، سبحان الله می‌گفتند».

۹۷۷- «وعنهُ قال: كانَ النَّبِيُّ ج إذا قَفَل مِنَ الحجِّ أَو العُمْرَةِ كُلَّما أَوْفى عَلى ثَنِيَّةٍ أَوْ فَدْفَد كَبَّر ثَلاثا، ثُمَّ قال: «لا إله إلاَّ اللَّه وَحْدَهُ لا شَرِيكَ لَه، لَهُ المُلْك ولَهُ الحمْد، وَهُو على كلِّ شَيءٍ قَدِير. آيِبُونَ تَائِبُونَ عابِدُونَ ساجِدُونَ لِرَبِّنَا حَامِدُون. صدقَ اللَّه وَعْدهُ، وَنَصر عبْده، وَهَزَمَ الأَحزَابَ وحْدَه»» متفقٌ علیه.

وفي روايةٍ لـمسلم:«إِذا قَفَل مِنَ الجيُوشِ أو السَّرَايا أَو الحجِّ أو العُمْرةِ ».

۹۷۷- «از ابن عمر بروایت شده که:

چون پیامبر جاز حج یا عمره باز می‌گشت، هرگاه به گردنهء یا بلندیی بالا می‌شد، سه بار الله اکبر گفته و باز می‌فرمود: لا إله إلاَّ اللَّه وَحْدَهُ...معبود برحقی جز الله نیست که یکی است و وی را شریکی نیست، ملک وثنا خاص از آن اوست و او بر هر چیز تواناست، ما بازگشتیم در حالیکه توبه کاران و پرستندگان و برای خدای مان سجده کننده گانیم. خداوند وعدهء خود را درست نمود و بنده‌اش را نصرت داد وبه تنهائی احزاب را به شکست رو برو ساخت.

و در روایتی از مسلم آمده که: چون از لشکرها و سریه‌ها یا حج و عمره باز می‌گشت، این دعا را می‌خواند».

۹۷۸- «وعن أَبي هُريرةَ س أَنَّ رجلاً قال: يا رسول اللَّه، إني أُرِيدُ أَن أُسافِر فَأَوْصِنِي، قال: «عَلَيْكَ بِتقوى اللَّه، وَالتَّكبير عَلى كلِّ شَرفٍ فَلَمَّا ولَّي الرجُلُ قال: «اللَّهمَّ اطْوِ لهُ البُعْد، وَهَوِّنْ عَليهِ السَّفر»» رواه الترمذي وقال: حديث حسن.

۹۷۸- «از ابو هریره سروایت شده که مردی گفت:

یا رسول الله جمی‌خواهیم سفر کنم، مرا توصیه فرما!

فرمود: تقوای خدا پیشه کن و بهر بلندی تکبیر بگو و چون آن مرد رفت، فرمود: خدایا راه دور را برایش کوتاه ساخته و سفر را بر وی آسان گردان».

۹۷۹- «وعن أَبي موسى الأَشعَريِّ س قال: كنَّا مَع النبي ج في سَفَر، فكنَّا إذا أَشرَفْنَا على وادٍ هَلَّلنَا وكَبَّرْنَا وَارْتَفَعتْ أَصوَاتنا فقالَ النبي ج:«يا أَيُّهَا الناس ارْبَعُوا عَلى أَنْفُسِكم فَإنَّكم لا تَدعونَ أَصَمَّ وَلا غَائِبا. إنَّهُ مَعكُم، إنَّهُ سَمِيعٌ قَريبٌ»» متفقٌ علیه.

۹۷۹- «از ابو موسی اشعری سروایت شده که گفت:

ما با رسول الله جمی‌رفتیم و چون به بیابانی می‌رسیدیم لا اله الا الله و الله اکبر می‌گفتیم و صدای ما بلند می‌شد. پس پیامبر جفرمود: ای مردم بر خود نرمی کنید، زیرا شما کر و غائبی را نمی‌خوانید، او با شما است، شنوا است و نزدیک است».