۲۷۰- باب تحریم حسد و آن عبارت است از آرزوی زوال (از میان رفتن) نعمت از صاحب و دارنده‌اش، خواه نعمت دین باشد یا نعمت دنیا
قال الله تعالی: ﴿أَمۡ يَحۡسُدُونَ ٱلنَّاسَ عَلَىٰ مَآ ءَاتَىٰهُمُ ٱللَّهُ مِن فَضۡلِهِ﴾[النساء: ۵۴] .
خداوند می‌فرماید: «آیا غبطه می‌خورند مردم بر آنچه که خداوند آنان را از فضل‌شان داده است».
۱۵۶۹- «وعَنْ أبي هُرَيرة س أنَّ النبيَّ جقال: «إيَّاكُمْ والحسد، فإنَّ الحسدَ يأكُلُ الحسناتِ كَما تَأْكُلُ النًارُ الحطب،أوْ قال العُشْبَ»» رواه أبو داود .
۱۵۶۹- «از ابو هریره سروایت است که:
رسول الله جفرمود: از حسد بپرهیزید، زیرا حسد نیکی‌ها را می‌خورد، همانطور که آتش هیزم یا علف را می‌خورد».