۳۵۸- باب منع از بیرون آمدن از مسجد بعد از اذان تا نماز فریضه را ادا نماید، مگر آنکه عذری داشته باشد
۱۷۸۵- «عَنْ أبي الشَّعْثاءِ قال: كُنَّا قُعُوداً مع أبي هُريْرةَ س في الـمسْجِد، فَأَذَّنَ الـمؤَذِّن، فَقَام رَجُلٌ مِنَ الـمسْجِدِ يَمْشِي، فَأتْبعهُ أبُو هُريْرةَ بصَرهُ حتَّى خَرجَ مِنَ الـمسْجِدِ، فقَالَ أبُو هُريْرَة: أمَّا هَذَا فَقَدْ عصَى أبَا الْقَاسِمِ ج». رواه مسلم.
۱۷۸۵- «از ابو الشعثاء روایت شده که گفت:
همراه ابو هریره سدر مسجد نشسته بودیم، سپس مؤذن اذان داد و مردی از مسجد برخاسته و شروع به رفتن کرد. ابو هریره سچشمش را به وی دوخت تا اینکه از مسجد بیرون برآمد، سپس ابوهریره سگفت: اما این شخص ابوالقاسم جرا نافرمانی نمود».