۳۰۹- باب منع از انداختن آب دهان در مسجد و امر به دور کردن آن، از مسجد، هرگاه در آن دیده شد و امر به پاک نگهداشتن مسجد از پلیدی‌ها
۱۶۹۳- «عَنْ أنسٍ س أنَّ رَسُولَ اللَّه جقَال: «البُصَاقُ في الـمسْجِدِ خَطِيئَةٌ، وَكَفَّارَتُهَا دَفْنُهَا»» متفق علیه.
۱۶۹۳- «از انس سروایت است که:
رسول الله جفرمود: آب دهان انداختن در مسجد گناه است و کفارهء آن دفن کردن است».
ش: هدف از بین بردن آنست به هر نحوی که شود.
۱۶۹۴- «وعَنْ عائِشَةَ ل أنَّ رسُولَ اللَّه ج رَأى في جِدَارِ الْقِبْلَةِ مُخَاطا، أوْ بُزَاقا، أوْ نُخَامة، فَحكَّه».متفقٌ علیه.
۱۶۹۴- «از عائشه لروایت است که:
رسول الله جآب دهن یا آب بینی‌ای را در دیوار قبلهء مسجد دیده و آن را پاک نمود».
۱۶۹۵- «وعَنْ أنَسٍ س أنَّ رَسُولَ اللَّه جقَال: «إنَّ هذِهِ الـمسَاجِدَ لا تَصْلُحُ لِشْىءٍ مِنْ هذا الْبوْلِ ولا القَذَر، إنَّمَا هِيَ لِذِكْرِ اللَّه تَعَالى، وقَراءَةِ الْقُرْآنِ» أوْ كَمَا قالَ رسُولُ اللَّه ج». رواه مسلم.
۱۶۹۵- «از انس سروایت است که:
رسول الله جفرمود: همانا این مساجد برای چیزی از این بول و پلیدی مناسب نیست، بلکه برای ذکر خدا و خواندن قرآن است، یا چنانچه رسول الله جفرمود».