۲۱۵- باب فضیلت مسواک نمودن و خصلت‌های فطرت
۱۱۹۶- «عَنْ أَبي هُريرَةَ س أَنَّ رَسُول اللَّهِ ج قال: «لَوْلا أَنْ أَشُقَّ عَلى أُمَّتي أَوْ عَلى الناس لأمرْتُهُمْ بِالسِّواكِ معَ كلِّ صلاةٍ»» متفقٌ علیه.
۱۱۹۶- «از ابو هریره سروایت است که:
رسول الله جفرمود: اگر بر امتم یا فرمود بر مردم سخت تمام نمی‌شد، آنان را به مسواک کردن در وقت هر نماز امر می‌کردم».
ش: مسواک در لغت بر استفاده از مسواک و چوبی که بوسیلهء آن مسواک صورت می‌گیرد، بر هر دو اطلاق می‌شود.
و در اصطلاح علماء عبارت است از استعمال چوب و مثل آن در دندانها برای تمیز کردن و پاک نمودن آن.
و مستحب است که چوب مورد استفاده از نوع اراک باشد.
احادیث زیادی هم آمده که به فضیلت مسواک کردن اشاره می‌کند.
و از دیدگاه طب هم ثابت شده که مسواک بیرهء دندان را محکم نموده و از دندانها در مقابل بسیاری میکروبها دفاع کرده و دهان را خوشبو و معطر می‌نماید.
که مع الاسف امروز این سنت محمدی جشبه متروک گردیده که لازم است علمای اعلام در این مورد خود در عمل پیشگام شوند و در جهت بهداشت دهان و دندان این نعمت‌هائی که از جانب خداوند به بنده عنایت شده و در صورت از بین رفتن قابل جبران نمی‌باشد، اسوهء عملی شوند. (مترجم)
۱۱۹۷- «وَعنْ حُذيفَةَ س، قال: كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ج إِذا قَامَ مِنَ النَّومِ يَشُوصُ فَاهُ بالسِّواك». متفقٌ علیه.
۱۱۹۷- «از حذیفه سروایت است که گفت:
چون رسول الله جاز خوب بیدار می‌شد، دهانش را مسواک می‌نمود».
۱۱۹۸- «وَعَنْ عائشةَ ل قَالَت: كنَّا نُعِدُّ لرسُولِ اللَّهِ ج سِوَاكَهُ وَطَهُورَهُ فَيَبْعَثُهُ اللَّه مَا شَاءَ أَن يبْعَثَهُ مِنَ اللَّيْل، فَيتسَوَّك، وَيَتَوَضَّأُ ويُصَلِّي»» رواهُ مُسلم.
۱۱۹۸- «از عائشه لروایت شده که گفت:
برای رسول الله جمسواک و وسائل وضوی‌شان را آماده می‌کردیم و خداوند در هر لحظهء شب که می‌خواست، وی را بر می‌انگیخت و آنحضرت جمسواک نموده وضوء می‌ساخت و نماز می‌گزارد».
۱۱۹۹- «وعنْ أَنسٍ س، قَال: قَالَ رسُولُ اللَّهِ ج: «أَكثَرْتُ عَليكُمْ في السِّوَاكِ»» رواهُ البُخاری.
۱۱۹۹- «از انس سروایت است که:
رسول الله جفرمود: من به شما در مورد مسواک کردن زیاد صحبت نمودم».
۱۲۰۰- «وعَنْ شُرَيحِ بنِ هانِيءٍ قَال: قُلْتُ لِعَائِشَةَ ل: بأَيِّ شيءٍ كَان يَبْدَأُ النَّبِيُّ ج إِذا دَخَلَ بَيْتَه، قَالَت: بِالسِّوَاك»،روَاهُ مُسْلِم.
۱۲۰۰- «از شریح بن هانیئ روایت شده که گفت:
برای عائشه لگفتم: چون پیامبر جبه خانه وارد می‌شدند به چه کاری شروع می‌کردند؟
گفت: به مسواک».
۱۲۰۱- «وَعَنْ أَبي موسَى الأشعَرِيِّ س، قَاَل: دَخَلت عَلى النَّبي ج وطرَفُ السوَاكِ على لِسانِه». مُتَّفَقٌ عليه، وهذا لَفْظُ مُسلِم.
۱۲۰۱- «از ابو موسی اشعری سروایت شده که گفت:
بر پیامبر جوارد شدم در حالیکه گوشهء مسواک بر زبان‌شان گذاشته بود».
۱۲۰۲- «وعنْ عائِشَةَ ل، أَنَّ النَّبِيَّ ج قَال: «السِّواكُ مَطهَرةٌ للفَمِ مرْضَاةٌ للرَّبِّ»» رواهُ النَّسائي، وابنُ خُزَيمةَ في صحيحهِ بأَسانيد صحيحة.
۱۲۰۲- «از عائشه لروایت است که:
پیامبر جفرمود: مسواک وسیلهء پاکی دهان و بدست آوردن رضای پروردگار است».
۱۲۰۳- «وعَنْ أَبي هُريرةَ س، عَنِ النَّبِيِّ ج قَال: «الفِطرةُ خَمس، أَوْ خمْسٌ مِنَ الفِطرة: الخِتان، وَالاسْتِحْدَاد، وَتقلِيمُ الأَظفَار، ونَتف الإِبِط، وقَصُّ الشَّارِبِ » مُتفقٌ علیه.
۱۲۰۳- «از ابو هریره سروایت شده که:
پیامبر جفرمود: فطرت پنج است یا فرمود: پنج خصلت است که از فطرت بشمار می‌رود، ختنه کردن و استفاده کردن از تیغ – برای تراشیدن موی زیر ناف – و قلم کردن ناخنها و کندن موی زیر بغل و کوتاه نمودن سبیل (بروت)».
۱۲۰۴- «وعَنْ عائِشة ل قَالَت: قالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «عَشرٌ مِنَ الفِطرَةِ: قَصُّ الشَّارِب، وإِعفَاءُ اللِّحْيَة، وَالسِّوَاك، واسْتِنشَاقُ الـماءِ، وقَصُّ الأَظفَار، وغَسلُ البَرَاجِم، وَنَتفُ الإِبط، وَحلقُ العانَة، وانتِقاصُ المَاءِ» قال الرَّاوي: ونسِيتُ العاشِرة إِلاَّ أَن تَكون المَضمضَة، قالَ وَكيعٌ وَهُوَ أَحَدُ روَاتِهِ : انتِقَاصُ الـماءِ، يَعني: الاسْتِنْجاءَ». رَواهُ مُسلِم.
۱۲۰۴- «از عائشه لروایت است که:
رسول الله جفرمود: ده خصلت است که از زمرهء فطرت بشمار می‌رود: کوتاه نمودن سبیل و بلند کردن ریش و مسواک کردن و آب در بینی کردن و کوتاه کردن ناخنها و شستن بندها و کندن موی زیر بغل و تراشیدن موی زیر ناف و استنجاء کردن و دهم را فراموش کردم، مگر آنکه آب در دهان گرداندن باشد».
وکیع یکی از راویان حدیث انتفاض الماء را به استنجاء تفسیر کرده است.
۱۲۰۵- «وَعَن ابنِ عُمَرَ ب، عن النَّبي ج قال: «أَحْفُوا الشَّوارِبَ وأَعْفُوا اللِّحَى»»مُتفقُ علیه.
۱۲۰۵- «از ابن عمر بروایت است که:
پیامبر جفرمود: سبیل (بروت) را کوتا نموده و ریش‌ها را رها کنید».