ترجمه فارسی ریاض الصالحین

۳۴۱- باب کراهیت اینسو و آنسو دیدن در نماز بدون عذر

۱۷۵۵- «عَنْ عَائِشَةَ ل قَالَت: سأَلْتُ رَسُولَ اللَّهِ ج عَنِ الالْتِفَاتِ في الصَّلاةِ فَقَال: «هُوَ اخْتِلاسٌ يَخْتَلِسُهُ الشَّيْطَانُ مِنْ صَلاةِ الْعَبْدِ»»رواهُ البُخَاری.

۱۷۵۵- «از عائشه لروایت است که گفت:

از رسول الله جدر مورد التفات در نماز پرسیدم، فرمود: ربودنی است که شیطان از نماز بنده می‌رباید».

۱۷۵۶- «وَعَنْ أَنَسٍ س قَال: قَالَ لي رسُولُ اللَّهِ ج: «إِيَّاكَ وَالالْتِفَاتَ في الصَّلاة، فَإِنَّ الالْتِفَاتَ في الصَّلاةِ هَلَكَةٌ، فإِنْ كَان لابُدَّ، فَفي التَّطَوُّعِ لا في الْفَرِيضَةِ»». رواه التِّرمذي وقال: حديثٌ حسنٌ صَحِيح.

۱۷۵۶- «از انس سروایت است که:

رسول الله جفرمود: از التفات و نگریستن در نماز بپرهیزید، زیرا التفات در نماز سبب هلاکت است و اگر از روی ضرورت بود، پس در نافله نه در فریضه».