۲۲۹- باب در مستحب بودن روزهء دوشنبه و پنجشنبه
۱۲۵۵- «عن أَبي قَتَادَةَ س، أَنَّ رسولَ اللَّهِ ج سُئِلَ عَنْ صَوْمِ يَوْمِ الاثْنَيْنِ فقال: «ذلكَ يَوْمٌ وُلِدْتُ فِيه، وَيَوْمٌ بُعِثْت، أَوْ أُنزِلَ عليَّ فِيهِ»» رواه مسلم.
۱۲۵۵- «از ابو قتاده سروایت شده که:
از رسول الله جدر بارهء روزهء روز دوشنبه پرسیدند و فرمود: آن روزیست که در آن تولد شدم و روزیست که مبعوث شدم یا روزیست که در آن بر من قرآن نازل کرده شد».
۱۲۵۶- «وعَنْ أَبي هُريْرَةَ س، عَنْ رسولِ اللَّهِ ج قال: «تُعْرَضُ الأَعْمَالُ يوْمَ الاثَنيْن والخَميس، فَأُحِبُّ أَنْ يُعْرَضَ عَملي وَأَنَا صَائمٌ»» رَواهُ التِرْمِذِيُّ وقال: حديثٌ حَسَن، ورواهُ مُسلمٌ بغيرِ ذِكرِ الصَّوْم.
۱۲۵۶- «از ابو هریره سروایت است که:
رسول الله جفرمود: اعمال به روز دوشنبه و پنجشنبه پیش کرده میشود و دوست میدارم که عملم پیش کرده شود، در حالیکه من روزه دارم».
۱۲۵۷- «وَعَنْ عائشةَ ل، قَالَت: كانَ رسولُ اللَّهِ ج يَتَحَرَّى صَوْمَ الاثْنَيْنِ وَالخَمِيس». رواه الترمذيُّ وقال: حديثٌ حسن.
۱۲۵۷- «از عائشه لروایت شده که گفت:
رسول الله جروزهء دوشنبه و پنجشنبه روا در مییافت».