۲۹۹- باب نا پسند بودن رفتن به یک لنگه کفش، یا موزه و کراهیت پوشیدن کفش یا موزه در حالت ایستاده، بدون عذر
۱۶۴۹- «عنْ أبي هُريرةَ س أنَّ رسُول اللَّه جقَال: «لا يمْشِ أحدُكُم في نَعْلٍ واحِدَة، لِينْعَلْهُما جمِيعا، أوْ لِيخْلَعْهُمَا جمِيعاً».
وفي روايةٍ: أوْ لِيُحْفِهِما جميعاً» متفقٌ علیهِ .
۱۶۴۹- «از ابو هریره سروایت است که:
رسول الله جفرمود: هیچیک از شما به یک کفش راه نرود و باید هر دو را با هم بپوشد و یا هردو را با هم بکشد.
و در روایتی آمده که یا باید هر دو را بکشد».
ش: رفتن و حرکت کردن با یک کفش درست نیست، چون این کار مخالف وقار بوده و از طرفی حرکت کردن با یک لنگه کفش دشوار است.
۱۶۵۰- «وعنه قَال: سمِعتُ رسُول اللَّه ج يَقُول: «إذَا انْقَطَعَ شِسْعُ نَعْلِ أحدِكُم، فلا يمْشِ في الأخْرى حتَّى يُصْلِحَهَا»»رواهُ مسلم.
۱۶۵۰- «از ابو هریره سروایت است که گفت:
از رسول الله جشنیدم که می‌فرمود: هرگاه (بند) کفش یکی از شما قطع شد، باید با کفش دیگر راه نرود، تا اینکه آن را اصلاح کند».
۱۶۵۱- «وعَنْ جابِرٍ س أن رسول اللَّه ج نَهَى أنْ ينْتَعِلَ الرَّجُلُ قَائما». رواهُ أبُو داوُدَ بإسْنادٍ حَسن.
۱۶۵۱- «از جابر سروایت شده که:
رسول الله جنهی فرمود از اینکه شخص کفش را ایستاده بپای کند. (نهی ارشادیست برای آنکه نشسته بپا کردن آسان‌تر است)».
ش: کراهت فقط در صورتیست که شخص در پوشیدن کفش مجبور شود از دست خود کمک طلبد که در این صورت حالت بدی بخود می‌گیرد. و اگر در پوشیدن آن بکمک دست نیازی نداشت، باکی ندارد.