۲۷۴- باب النهی عن إظهار الشماتة بالمسلم
قال الله تعالی: ﴿إِنَّمَا ٱلۡمُؤۡمِنُونَ إِخۡوَةٞ﴾[الحجرات: ۱۰] .
خداوند می‌فرماید: «همانا مسلمانان برادرند».
وقال تعالی: ﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ يُحِبُّونَ أَن تَشِيعَ ٱلۡفَٰحِشَةُ فِي ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ فِي ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِ﴾[النور: ۱۹] .
و می‌فرماید: «هر آئینه آنانکه دوست دارند تا که شایع شود تهمت بدکاری در میان مسلمانان ایشانرا است عذاب دردناک در دنیا و آخرت».
۱۵۷۷- «وعنْ وَاثِلةَ بنِ الأسْقَعِ س قال: قال رسُولُ اللَّهِ ج: «لا تُظْهِرِ الشَّمَاتَة لأخيك فَيرْحمْهُ اللَّهُ وَيبتَلِيكَ»»رواه الترمذي وقال: حديث حسنٌ .
وفي الباب حديثُ أبي هريرةَ السابقُ في باب التَّجَسُّس: «كُلُّ المُسْلِمِ على المُسْلِمِ حرَامٌ» الحدیث.
۱۵۷۷- «از واثله بن اسقع سروایت است که:
رسول الله جفرمود: در برابر غم برادرت اظهار شادی مکن، تا خداوند او را مورد رحمت قرار داده و ترا به آن مبتلا نسازد».
و در این باب حدیث ابوهریره است که در باب تجسس گذشت که «كُلُّ المُسْلِمِ على المُسْلِمِ حرَامٌ». الحدیث