ترجمه فارسی ریاض الصالحین

۳۰۴- باب منع از بدفالی و بد شگونی

۱۶۷۴- «وعنْ أنَسٍ س قَال: قَالَ رَسُولُ اللَّه ج: «لا عَدْوَى ولا طِيَرَةَ ويُعْجِبُنى الفألُ» قالوا: ومَا الْفَأل؟ قَال: «كَلِمةٌ طيِّبَةٌ»» متفقٌ علیه.

۱۶۷۴- «از انس سروایت است که:

رسول الله جفرمود: هر بیماری سرایت کننده نبوده و بدفالی کار پسندیده‌ای نیست و از فال خوشم می‌آید.

گفتند: فال چیست؟

فرمود: سخن نیکو».

در این مورد احادیثی است که در باب پیش گذشت.

۱۶۷۵- «وعَنْ ابْنِ عُمَرَ ب قَال: قَالَ رسُولُ اللَّه ج: لا عَدْوى وَلا طِيَرَة، وإنْ كَان الشُّؤمُ في شَىْءٍ، فَفي الدَّار، والمَرْأةِ وَالفَرَسِ»»متفقٌ علیه.

۱۶۷۵- «از ابن عمر بروایت است که:

رسول الله جفرمود: که عدوی (سرایت بیماری به دیگری) و بدفالی نیست و هر گاه در چیزی باشد، پس در سرای و زن و اسب است».

ش: شومی سرای در تنگی آن و بدی همسایگان و شومی زن در بداخلاقی و شومی اسب در سرکش بودن و رام نشدن آنست.

۱۶۷۶- «وعَنْ بُريْدةَ س أنَّ النبيَّ ج كَانَ لا يتطَيَّر».رَواهُُ أبُو داود بإسنادٍ صحيح.

۱۶۷۶- «از بریده سروایت است که گفت:

پیامبر جبدفالی نمی‌نمود».

۱۶۷۷- «وَعنْ عُرْوَةَ بْنِ عامِرِ س قَال: ذُكِرتِ الطَّيَرَةُ عِنْد رَسُولِ اللَّه ج فقَال: أحْسَنُهَا الْفَأل، وَلا تَرُدُّ مُسْلِما، فَإذا رأى أحَدُكُمْ ما يَكْرَه، فَلْيقُل: اللَّهُمَّ لا يَأتى بالحَسَناتِ إلاَّ أنت، وَلا يَدْفَعُ السَّيِّئاتِ إلاَّ أنْت، وَلا حوْلَ وَلا قُوَّةَ إلاَّ بك»» حديثٌ صَحيحٌ رَوَاهُ أبو داودُ بإسنادٍ صَحيحٍ.

۱۶۷۷- «از عروه بن عامر سروایت است که گفت:

از بدفالی در نزد رسول الله جیاد شده و فرمود: نیکوتر آن فال است و مسلمان را (بدفالی از انجام عملش) متردد نمی‌سازد و هرگاه یکی از شما چیزی را ببیند که از آن بد می‌برد، باید بگوید: پروردگارا! نیکی‌ها را جز تو کسی بمیان نیاورده و بدی‌ها را جز تو کسی دفع نمی‌کند و نیست گردیدنی از معصیت و قدرتی بر طاعت جز به توفیق تو».