حیات صحابه – جلد دوم

عامه اصحاب رسول خدا ص و تحمل سختی‏ها

ابن اسحاق از حکیم از سعید بن جبیر روایت نموده، که گفت: به عبدالله بن عبّاسبگفتم: آیا مشرکین در شکنجه و آزار اصحاب رسول خدا صبه حدّی می‏رسیدند که آنها در ترک دین‌شان معذور شناخته شوند؟ گفت: بلی، به خدا سوگند، آنها یکی از اصحاب را به حدّی می‏زدند، گرسنه نگاه و تشنه نگاه می‏داشتند، که توانایی نشستن را از شدّت ضرری که به او رسیده بود، نمی‏داشت، به حدّی که همان فتنه‏ای را که از وی می‏خواستند به آنها می‏داد!! حتی به وی می‏گفتند: لات و عزی دو معبود به جز از خدا هستند؟ می‏گفت: بلی، (حتی قونغوزک هم که از نزد آنها می‏گذشت، به وی می‏گفتند: آیا این قونغوزک پروردگارت به غیر از خداست؟ می‏گفت: بلی [۱۰۳](البته این را) به خاطر رهایی از چنگال آنها، و بر اثر شدّت شکنجه و خشونتی که بر وی روا می‏داشتند (می‏گفت). این چنین در البدایه (۵۹/۳) آمده.

[۱۰۳] به نقل از ابن هشام، و از اصل و البدایه ساقط بود.