حیات صحابه – جلد دوم

زید بن خطاب و تشجیع یارانش به ثبات و به شهادت رسیدنش س

حاکم (۲۲۷/۳) از عمربن عبدالرحمن، که از پسران زید بن خطاب می‏باشد، از پدرش سروایت نموده، که گفت: زید بن خطاب در روز یمامه پرچم مسلمانان را حمل می‏نمود، مسلمانان شکست خوردند: تا جایی که حنیفه بر پیاده نظام غالب گردید، آنگاه زید بن خطاب می‏گفت: به طرف جاهای خود برنگردید، پیاده نظام شکست خوردند، بعد از آن با صدای بلند خود فریاد می‏کشید: خداوندا! من معذرت خود را به خاطر فرار یارانم تقدیم حضورت می‏کنم، و بیزاری ام را از آنچه مسیلمه و محکم بن طفیل [۵۸۷]آورده‏اند به سویت ابراز می‏دارم، و با پرچم به شتاب در سینه دشمن شروع به پیشروی کرد، و با شمشیر خود حمله کرد تا این که کشته شد، رحمت خدا بر وی باد، و پرچم افتاد، آنگاه آن را سالم مولای ابوحذیفه سگرفت، و مسلمانان گفتند: ای سالم ما می‏ترسیم که شکست از طرف تو به ما برسد! گفت: اگر از طرف من شکستی به سراغ‌تان بیاید، بدین معنی است که من بدترین حامل قرآن خواهم بود!! به این صورت زید بن خطاب در سال دوازدهم هجرت کشته شد. این را ابن سعد (۲۷۴/۳) از عبدالرحمن سبه مثل آن روایت نموده است.

[۵۸۷] وی فرمانده ارتش مسیلمه بود که در آن جنگ به دست براء بن مالک به قتل رسید.