حیات صحابه – جلد دوم

جعفر و قطع نمودن پاهای اسبش، و اشعاری را که هنگام کشته شدن سرود

ابن اسحاق از عبّاد بن عبدالله بن زبیر بروایت نموده، که گفت: پدر رضاعی ام -او از بنی مره بن عوف بود- و در آن غزوه -غزوه مؤته- شرکت داشت، برایم نقل نموده گفت: به خدا سوگند -گویی من به طرف- جعفر سنگاه می‏کنم، هنگامی که از اسب سرخ رنگ خود پایین آمد، و پاهای آن را قطع نمود، و یا قوم جنگید تا این که کشته شد، و می‏گفت:

يا حبّذا الجنه واقترابـها
طيبه و بارد شرابـها
والروم روم قد دنا عذابـها
كافره بعيده انسابـها
على اذ لا قيتها ضرابـها [۵۸۶]

این چنین در البدایه (۲۴۴/۴) آمده. و این را ابوداود از این وجه، چنان که در الاصابه (۲۳۸/۱) آمده، روایت کرده. و ابونعیم آن را در الحلیه (۱۱۸/۱) روایت نموده است.

[۵۸۶] حسن. ابن اسحاق چنانکه در سیره ابن هشام (۴/۱۰) و از طریق او ابوداوود (۲۵۷۳) آمده است. ابن حجر و آلبانی آن را حسن دانسته‌اند.