حیات صحابه – جلد دوم

خروج زبیر با شمشیر برهنه در مکه قبل از هجرت

ابن عساکر از سعید بن المسیب روایت نموده، که گفت: نخستین کسی که در راه خدا شمشیر را برهنه ساخت و از نیام برآورد، زبیر بن عوام سبود، او در حالی که روزی وقت ظهر در خواب بود، صدایی را شنید که: رسول خدا صکشته شده است، در حال با شمشیر از نیام برآورده‏اش که برق میزد، بیرون آمد، و رسول خدا صاز پیش همراهش سرخورد و گفت: «ای زبیر تو را چه شده است؟» گفت: شنیدم که تو کشته شده‏ای. رسول خدا صفرمود: «چه می‏خواستی بکنی؟» گفت: -به خدا سوگند- خواستم با هر کسی از اهل مکه که روبرو شدم وی را بکشم، آنگاه پیامبر خدا صبرای او دعای خیر نمود، و در این باره اسدی می‏گوید:

هذاك اول سيف سل في غضب
لله سيف الزبير الـمرتضى انفا
حـميه سبقت من فضل نجدته
قديحبس النجدات الـمحبس الاوقا

و همچنین نزد ابن عساکر و ابونعیم در الحلیه (۸۹/۱) از عروه روایت است، که زبیر بن عوام بصدایی را از شیطان شنید که محمّد صگرفته شد، البته بعد از اسلام آوردنش، که نوجوانی دوازده ساله بود، آنگاه شمشیر خود را از نیام بیرون آورد، و به شتاب به طرف کوچه بیرون رفت، و نزد پیامبر خدا صآمد -که در بالای مکه قرار داشت- و شمشیر در دستش بود. پیامبر صبه او گفت: «چه کار داری؟» گفت: شنیدم که تو گرفتار شده‏ای پیامبر خدا صفرمود: «تو چه می‏کردی؟» گفت: با این شمشیرم همان کسی را می‏زدم که تو را گرفته بود. آنگاه رسول خدا صبرای وی و شمشیرش دعا نمود و گفت: «برگرد». و آن نخستین شمشیری بود که در راه خدا از نیام بیرون آورده شده بود. این چنین در منتخب کنزالعمال (۶۹/۵) آمده. و این را زبیر بن بکار، چنان که در الاصابه (۵۴۵/۱) آمده، روایت کرده. و ابونعیم آن را در الدلائل (ص۲۲۶) از سعید بن مسیب، به معنای آن روایت کرده است.