حیات صحابه – جلد دوم

پیامبر ص و آرزوی کشته شدن در راه خدا

بخاری ار ابوهریره سروایت نموده، که گفت: از رسول خدا صشنیدم که می‏گفت: «سوگند به ذاتی که جانم در دست اوست، اگر ناخوشایندی نفس‏های مردانی از مؤمنین در تخلّف از من، و نیافتن آنچه ایشان را بر آن انتقال دهم، نمی‏بود، از هیچ رسیه‏ای که در راه خدا به غذا می‏رود تخلّف نمی‏ورزیدم. سوگند به ذاتی که جانم در دست اوست، دوست دارم که من در راه خدا کشته شوم، باز زنده گردانیده شوم، باز کشته شوم، باز زنده گردانیده شوم، باز کشته شوم، باز زنده گردانیده شوم و باز کشته شوم» [۵۲۶].

مسلم (۱۳۳/۲) از ابوهریره سروایت نموده، که گفت: رسول خدا صفرمود: «خداوند تضمین نموده است، البته برای کسی که در راه وی بیرون برود و او را فقط جهاد در راه من، ایمان به من و تصدیق رسولانم بیرون نموده باشد او از طرف من تضمین شده است، تا او را داخل جنت گردانم، یا این که وی را به همان مسکنش که از آن بیرون شده، با آنچه از اجر و غنیمت به دست آورده برگردانم. سوگند به ذاتی که جان محمّد در دست اوست، هر زخمی که در راه خداوند تعالی به انسان برسد، روز قیامت به همان شکل و هیئت خود حینی که اصابت نموده بود می‏آید، رنگش رنگ خون می‏باشد، و بویش بوی مشک. سوگند به ذاتی که جان محمّد در دست اوست، اگر بر مسلمانان گرانی و مشقت نیاورم، از هیچ سریه‏ای که در راه خدا به غزوه می‏رود ابداً تخلّف ننموده نمی‏نشینم، ولی فراخی نمی‏یابم تا آنان را انتقال دهم، و آنان هم فراخی و توانایی نمی‏یابند،و این که از من تخلّف ورزند برای‏شان گران تمام می‏شود. سوگند به ذاتی که جان محمّد در دست اوست، دوست دارم که در راه خدا غزا کنم و کشته شوم، باز غزا کنم و کشته شوم، باز غذا کنم و کشته شوم» [۵۲۷]. و حدیث را همچنین امام احمد و نسائی، چنان که در کنزالعمال (۲۵۵/۲) آمده روایت نموده‏اند.

[۵۲۶] بخاری (۲۷۹۷). [۵۲۷] مسلم (۱۸۷۶) و احمد (۲/۳۹۹).